Λααύρα (πέτρινη αύρα)

Της ώρας της κακιάς τα αρπακτικά, ρουφιάνοι πόρνες τρωκτικά, χαντακωμένοι ολετήρες,

ρουφάνε διάφανα ωραία ξωτικά, νεράιδες πρίγκιπες αερικά, και αφήνουν οπτασίες χήρες.

Της πέτρας της σκληρής η μυρωδιά, η άβολη ζεστή ποδιά, η μαρμαρένια λάμψη του γρανίτη, πιστή συντρόφισσα σαν ήμασταν παιδιά, φτωχή, πολύτιμη σοδειά, θέμελο ακριβό μου σπίτι.

Της μοναξιάς η μόνιμη αφή, σκιά του Ήλιου, πρώιμη ταφή, η ταραχή της ύστατης λαγνείας  

στα χέρια ανεξίτηλη βαφή, δεσμός ονείρου, με διπλή γραφή, το μυστικό ασάλευτης μανίας.  

Της σιωπηρής νυχτιάς η προσμονή, βουβό σκοτάδι η σκηνή, όπως ακίνητα νερά στην λίμνη

στα μάτια παγωμένη ηδονή, η βάρκα ακυβέρνητη δίχως πανί, να γέρνει επικίνδυνα η πρύμνη.

Της πίκρας του τσιγάρου ο εσμός, στο μάσημα της δάφνης ο χρησμός, φθόγγους ψελλίζει

προστάτης μάρτυρας της γεύσης ο θεσμός, καμένης γλώσσας κορεσμός, τα λόγια ψαλιδίζει.

Της μέρας η τυχαία προβολή, αντίστροφη εικόνα μου καλή, ανάποδα γυρνάω την ψυχή μου

η όραση μου σταθερά θολή, στου ένστικτου να γέρνει απαλή, πυξίδα αλάθητη απαντοχή μου.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

16/7/2017=24=6   

Γιατί και πώς

Γιατί να υμνήσω του χαμένου ποιητή την απουσία,

σβησμένου έρωτα ανάμνηση, σε φρούδα φαντασία.

Πώς στου τυχαίου, το αναπάντητο να δέσω νήμα,

δεσμά στην πλήξη του απίθανου, το άδειο ποίημα.

Γιατί να κλώθω κρύα όνειρα, σε ξεφτισμένη ανέμη,

να γνέθω λόγια, στην αναλαμπή κεριού που τρέμει.

Πώς η Βαβέλ βυσσοδομεί, στα γνώριμα κομμάτια,

στοιβάζει ρίμες, δένει θημωνιές, μ’ άδεια δεμάτια.  

Γιατί του κάκου, σε δροσάτες απ το μπάτη αλυκές,

λιώνει το αλάτι, που το βρέξανε, στημένες φυλακές.

Πώς στα χαμένα άναρθρες φωνές που πάνε στράφι,

κάθε του κόσμου στείρα σπιθαμή, κρύβουν  οι τάφοι.

Γιατί στο διάβα σου κοιτάς μπροστά με βλέμμα κάτω

συνηθισμένη διαδρομή, σε δρόμο ανύπαρκτό φευγάτο.

Πώς ξέπεσε η κίνηση, σε στατικό ειδώλιο στο χώρο,

εικόνα παγωμένη στην σκηνή, υβρίδιο χωρίς σπόρο.

Γιατί να πλέξω ακτίνες από φώς, σε σκιερό στημόνι.

Ειδωλολάτρες ένορκοι, ιδέες ευνουχίζουν σε οθόνη.  

Γιατί αχάιδευτα σχοινιά, χιλιάδες χέρια κρεμασμένα

Πώς να κεράσει ο έρωτας κρασί, κοπάδια μεθυσμένα

Γιατί αλόγιστα κορμιά μυριάδες άστρα σκουριασμένα.

Πώς να φλογίσει η έκρηξη, βεγγαλικά φτιασιδωμένα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

4/7/2017=21=3  

Το φρέαρ της αβύσσου

Της αβύσσου τ΄απύθμενο φρέαρ, αιωνίως αδειάζει τους σίκλους

Σε  τροχιά στους πλανήτες το έαρ, ζωγραφίζει αέναους κύκλους.

Ένα μάτι ρουφήχτρα στο χώρο, καταβόθρα κενού κάθε βλέμμα,

Του απείρου το έσχατο δώρο, σφραγισμένο στης ψύχρας το ρέμα.

Ζαλισμένα στου ονείρου την δίνη, η ατέρμονη σπείρα συστρέφει,

στην ροή κάθε κύκλου βραδύνει, τα σποράκια που μύλος αλέθει.

Σαν δερβίσης η μοίρα γυρίζει, και σκορπά αρμονία στ΄ αστέρια,

με το άρμα του ήλιου φωτίζει, που το σέρνουν λευκά περιστέρια.

Μεγαλείο ψυχών και ερώτων, στα πηγαία στροφεία της δίνης

νοερά η πορεία των πρώτων, αψηφά τους λυγμούς της οδύνης.

Δεσμοφύλακας κάθε εικόνα, φυλακή σε κενό μαύρης τρύπας

Ο Δαβίδ πολεμά με σφεντόνα, και το ήπαρ του τρώει ο γύπας.

Ατενίζει ο παλμός την ιδέα, και η πράξη την αύρα της νοιώθει

Μαύρη χήρα, μονή ορχιδέα, της αβύσσου το φρέαρ που κλώθει.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

20/6/2017=18=9 

Δίκτυον, σύστημα διασταυρούμενων σχοινιών ή συρμάτων που σχηματίζουν ένα πλέγμα…

…πλέγμα μεθόδων ή ενεργειών που «παγιδεύουν» τους ανθρώπους και συμβάλλουν στην παρακολούθησή τους

Δίκτυα τέλος πάντων όπως και να τα ερμηνεύσεις, παράδειγμα της φύσης ο ιστός της αράχνης.

Και διαδίκτυο, σύνολο δικτύων (Τήλε δικτύων), με εμφανή σκοπό την συνένωση, την ομοιογένεια, την κοινή εφαρμογή ιδεών, και  επιβολή κοινών αντιλήψεων.

Ο αφανής είναι στην κρίση του καθενός, αόρατος.

Νοητός όμως, όπως το νόημα της λέξης….. «παγίδευση» και «έλεγχος».

Τηλεπικοινωνιακά δίκτυα λοιπόν, και όχι κοινωνικά..... εκ του πονηρού social media, και δέθηκε ο γάιδαρος...

Δεσμώτης το σύστημα γάιδαρος το περιεχόμενο του.

Μαντρωθήκαμε όλοι, εκφράζουμε τα ανεκπλήρωτα μας.

Γίναμε ωραίοι, έξυπνοι, μορφωμένοι, αρχηγοί...... ψυχροί, εγωιστές, κάνουμε selfi  promotion  με shelfi φωτογραφίες, και copy paste ατάκες σε ζεστό, ευαίσθητο, ερωτικό… χαχαχα

Που; Σε ποιόν; σε τί;

Σε ένα τίποτα, σε ενα εικονικό περιβάλλον με εικονικούς χρήστες, που τους βάφτισαν φίλους, και το δεχτήκαμε.

Δεν λέω πώς είναι εχθροί…. Αλλά όχι και φίλοι.
Δεν υπάρχει λογική στις Τήλε έννοιες, αντίκρισμα τίποτα...

Δεν ξοδεύουμε φαιά ουσία, δεν αναλώνουμε ψυχή, δεν πάσχουμε ...... δεν έχουμε επαφή. Άνθρωποι που μετριούνται σε ιντες σε οθόνης, επίπεδοι αλλά με υψηλή ανάλυση σε…pixels.

Πεινασμένοι για ψεύτικη εκτόνωση, χορτασμένοι από ανούσια ερεθίσματα που την χαλιναγωγούν.

Ενεργούμε και εκτονωνόμαστε σαν μονάδες, και είναι φυσικό, μόνοι μας είμαστε με το πληκτρολόγιο.

Θεατρικά το παίζουμε με τον εαυτό μας, πάντα συγκρίνοντας με του άλλου την έκφραση, που είναι ίδια με την δική μας, και αν δεν είναι θα γίνει… «Έστιν ουν τραγωδία μίμησις ρεύματος κατευθυνόμενου και επιβαλλόμενου»

Θεατρικά το παίζουμε με τους άλλους, συλλογικοί, κοινωνικοί, ευαίσθητοι, το παίζουμε κόλακες γενικά, και βρικόλακες για μια στάλα αίμα, για τέσσερα μικροστοιχεία (like).

Μας είπαν μύριες φορές φαίνεται, «αι σιχτίρ», και καμιά «μου αρέσεις»

‘Όλα έχουν την εξήγησή τους, στις συμπεριφορές μας, και το εικονικό ηλεκτρονικό πεδίο είναι πεδίο λαμπρό να τονώσει την ματαιοδοξία του ατόμου, και να βοηθήσει την υποτακτικότητα του συνόλου his master voice.

Τι θα συμβεί όμως αν υπάρξει  κάποια στιγμή διακοπή δικτύωσης;

Δευτέρα παρουσία, μπορεί και άλλη μέρα της εβδομάδας, τυχαία η συντέλεια.

Θα καταστραφεί ο κόσμος μας, ο εικονικός στο μυαλό μας....... αλίμονο!

Ας είμαστε προετοιμασμένοι αφού καλώς ή κακώς μπήκαμε.

Αν μπει κάποιος στην κοιλιά του θηρίου έχει δύο επιλογές, η να τον χωνέψει, ή να το σκοτώσει από μέσα...
Καλή Ανατολή, με συνείδηση.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

19/6/2017=26=8