Της ώρας της κακιάς τα αρπακτικά, ρουφιάνοι πόρνες τρωκτικά,
χαντακωμένοι ολετήρες,
ρουφάνε διάφανα ωραία ξωτικά, νεράιδες πρίγκιπες αερικά,
και αφήνουν οπτασίες χήρες.
Της πέτρας της σκληρής η μυρωδιά, η άβολη ζεστή ποδιά, η
μαρμαρένια λάμψη του γρανίτη, πιστή συντρόφισσα σαν ήμασταν παιδιά, φτωχή, πολύτιμη
σοδειά, θέμελο ακριβό μου σπίτι.
Της μοναξιάς η μόνιμη αφή, σκιά του Ήλιου, πρώιμη ταφή, η
ταραχή της ύστατης λαγνείας
στα χέρια ανεξίτηλη βαφή, δεσμός ονείρου, με διπλή γραφή,
το μυστικό ασάλευτης μανίας.
Της σιωπηρής νυχτιάς η προσμονή, βουβό σκοτάδι η σκηνή, όπως
ακίνητα νερά στην λίμνη
στα μάτια παγωμένη ηδονή, η βάρκα ακυβέρνητη δίχως πανί, να
γέρνει επικίνδυνα η πρύμνη.
Της πίκρας του τσιγάρου ο εσμός, στο μάσημα της δάφνης ο
χρησμός, φθόγγους ψελλίζει
προστάτης μάρτυρας της γεύσης ο θεσμός, καμένης γλώσσας κορεσμός, τα λόγια ψαλιδίζει.
Της μέρας η τυχαία προβολή, αντίστροφη εικόνα μου καλή, ανάποδα
γυρνάω την ψυχή μου
η όραση μου σταθερά θολή, στου ένστικτου να γέρνει απαλή,
πυξίδα αλάθητη απαντοχή μου.
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
16/7/2017=24=6
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ηλιοσχολιασμοί