Νυχτερινή αποκάλυψη!

Σκούπισα το δάκρυ, στων ματιών την άκρη

Κι έβαλα ένα  τέλος σ ότι με αφορά

Τώρα θα χαρίσω, όσα δείχνουν πίσω

Και θα ζήσω μόνος,  χρόνε μασκαρά

Μια αλληλουχία με κρατούσε χρόνια μια συνισταμένη άκρως χλιαρή

Χάιδευε με λόγια, μου στρώνε σεντόνια, μασημένη σκέψη τόσο ανιαρή

Μου δείχνε αιτίες φρούδες προσδοκίες, σκλάβο με κρατούσε σε στενό κελί

Μια πνοή ανέμου, σαν καθρέφτης θεέ μου, είδωλα σκοτώνει κόβει σαν γυαλί.

Γύρισα ένα βράδυ, μέσα στο σκοτάδι

Τον κρυφό διακόπτη κι ήμουν επαρκής

Για το θυμικό μου, και το ριζικό μου

Μια στιγμή μαγείας υπερβατικής

Τώρα πια σαρκάζω, πίσω σαν κοιτάζω

πλοία χωρίς ρότα, τραίνα δίχως χθες

στη λερναία Ύδρα, πήρα την κλεψύδρα

είναι το έγκλημα μου άκρως ειδεχθές

Γερακίσιο βλέμμα, με καλεί στο τέρμα

σαν την νυχτερίδα, με το φως εντός

στέλνω μόνο ήχους, σήματα σε στίχους

κλάσματα η ψυχή μου, δώρο του παντός

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

30/1/2014=11=2

Α-στερητικόν

Μια μόνη  επιθυμία,  ένα αστέρι

Φως πελαγίσιο, λάμπει στο μυαλό

Πετά με τον αέρα, μου κρατά το χέρι  

Κάνει σινιάλο, φωσφορίζει το γιαλό

 

Από το χέρι, ίσια στην ψυχή μου

Μαζί μου στ όνειρο, ακροβατούν

Μια πράξη, μια πίστη στη ζωή μου

Ίσως ποτέ να μην με χρειαστούν

Μια μόνη επιθυμία, ένα αστέρι

Να φέγγει, μια πόλη αδειανή

Έρημη φάτνη, δίχως καλοκαίρι

Χαμένο σε κοπάδι μαύρο αρνί

Ποιος είσαι, τι ζητάς διαβάτη

άγνωστε ξένε, φωτεινή μορφή

ο δρόμος, είναι μια οφθαλμαπάτη

στήνουν καρτέρι, σε κάθε στροφή

Μια μόνη επιθυμία, ένα αστέρι

ούτε κανόνες, χωρίς όρια και δεν

Όσα δεν βρήκες, τόσα θα σου φέρει

το χρόνο αφού, γυρίζει στο μηδέν

Η θέληση μας, ζάλη και ναυτία

η λογική μας, σκόνη και καπνοί

χορεύει το μπαλέτο στην πλατεία

κι οι θεατές, κάθονται στην σκηνή

Μια μόνη επιθυμία, ένα αστέρι

Σε χρήζει βασιλιά, σε μια στιγμή

της φαντασίας το αφράτο χέρι

χαϊδεύει του μυαλού μας τη ρωγμή

Σε κάνει, καπετάνιο του ονείρου

Ιππότη, ηρώα, δεινό πολεμιστή

παραμυθένια λόγια του απείρου  

Κάλπικης γνώσης στείρου υλιστή

Όταν το παραμύθι μου θα γίνει ιστορία

κι η ιστορία πράξη αληθείας, τολμηρή

θα είναι ο τρόπος και ο δρόμος μια λατρεία

και η ετοιμόγεννη καρδιά μου καθαρή

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

30/1/2014=11=2

Μακιγιάζ

Ντοπαρισμένα τα μυαλά με ρύπους

Στα σώματα μας μέταλλα βαρέα

Άντε να λύσεις τώρα τόσους γρίφους

Μόνοι μας τριγυρνάμε η παρέα

Ψάξε να βρεις την αφορμή πατέρα

Γιατί έφτασε η λάμα στο πετσί

Πως άντρειεψε μια βρώμικη χολέρα

Κι αλύπητα κτυπά με καμουτσί

Σε άδεια διαδρομή σ αναζητάμε

Τριγύρω μας γρυλλίζουνε σκυλιά

Βαδίζουμε  όμως δεν περπατάμε

Στενεύει το λαιμό μας μια θηλειά

Κρεμάστε τα ντουφέκια στην αράδα

Ο πόλεμος δεν είναι πια γι αυτά

Η μάχη είναι μια γλυκιά βαρκάδα

Που μας πηγαίνει σε βουβά νερά

Ανίκητος δυνάστης μας πληγώνει

Της ήβης μας η μόνιμη ενοχή

Τα ανώτερα σκαλιά ξεθεμελιώνει

αναμασάει και γυρνάει στην αρχή

Έχουμε πάπα, βασιλιά και ερωμένη

έχουμε δίσκο την ζωή μας σε Πικ απ

Αγάπη μου μην μένεις δακρυσμένη

Θα σου χαλάσει άδοξα το μεικ απ.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

21/1/2014=11= α-σχημο, 2 = α-θεο

Κορώνα μου….

Αηδονοστόλιστες φωλιές, λουλουδιασμένα χρόνια

Δεν φτάνουν να γεμίσουνε την όμορφη σου μέρα

Γι αυτό κρατώ την άψη μου, γεμίζω τα πνευμόνια

Και θα σφυρίξω του βοριά, με καλαμιού φλογέρα

Κρύε βοριά γονάτισε, χλωμέ βοριά προσκύνα

Κι αν πάγωσες το δρόμο μας, θέριεψε το εγώ μας

Στον  πόλεμο κερδίσαμε, την άδικη σου πείνα

Σβήσαμε την ανάσα σου, κι΄ άναψε ο σφυγμό μας

Κάποιο αρχαίο γνωμικό, σε πάπυρους τριμμένους

Μιλά γι΄ απάτητες κορφές, τα λόγια δυναμώνουν

Όμως τα έργα ουσιαστικά, γεννάνε αντρειωμένους

και  όταν πετούν οι αετοί οι λύκοι καμαρώνουν

Ζήσε λοιπόν Γεράκι μου, για πάντα στον αιώνα

Πέτα ψηλά στους ουρανούς, ζυγιάσου στον αέρα

Στολίδι γίνε της ψυχής και του μυαλού κορώνα

θάσαι ζωή μου εσύ, μοναδική Αγάπη στον πατέρα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

17/1/2014=16=7