Καλό ξημέρωμα ονειροβάτες!

Στα πόδια μας ερείπια ριζωμένα…

Τα χέρια μας, το ένα στην καρδιά, το άλλο τα χαλάσματα στηρίζει…

Η κεφαλή μας σαν τρισδιάστατο εκμαγείο…

Με το μυαλό συννεφιασμένο…

Με μάτια καθαρά σαν την ψυχή..

Με στόμα λίγο βρώμικο και λίγο ζαρωμένο..

Μονάχα ένα παράθυρο καθάριο, εκείνο που ορίζει την καρδιά…

Όμως και αυτό κουρελιασμένο, δουλειά του χρόνου που όλα τα κερδίζει..

Κάθεσαι στο περβάζι του και αγναντεύεις, κάθεσαι μέχρις ότου κουραστείς…

Να μείνεις κουρασμένος να κοιτάζεις, η να αγκαλιάσεις το κενό που ακροβατείς…

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

15/2/2014=15=6

Η Αρχή γεννά την ιδέα, το Τέλος την πράξη.

Με κούρασαν οι μπάσταρδοι  ποιητές, με τα παχιά τους λόγια τα μεγάλα..

Πως τάχα περπατήσανε στου δρόμου το κομμάτι που κανένας άλλος δεν κατόρθωσε

να βρει και να βαδίσει…

Φορώντας τα φτερά της φαντασίας, να σκέπτομαι, το μέγα και το ιδεατό, 

όμως να μην ποιώ..

Υπάρχει όμως ένας πιο τρανός και πιο μεγάλος ποιητής, που παίρνει την καρδία 

και κυλάει στην λάσπη.

Μ΄ ένα του βλέμμα ζέστη χορταίνει τον παγωμένο κλόουν .

Μ΄ ένα χαμόγελο χορταίνει το σκυλί το πεινασμένο..

Μ΄ ένα χάδι του ανθίζει από δροσιά κάθε λουλούδι..

Με κούρασαν και εκείνοι που μπουλούκια άγνωστα, η φωτεινά ονόματα μεγάλα,

παράσταση μου κάνουν την ζωή, και μένω θεατής στο έργο..

Ντυμένος τους κοθόρνους, να ζω θεατρικά χωρίς να πράττω στην ουσία.

Οκνός στο τραίνο της ζωής μου επιβάτης, αντί δραστήριος μηχανοδηγός.

Υπάρχει όμως ένας πιο τρανός και πιο μεγάλος ηθοποιός, που παίρνει την ψυχή 

και την σκορπάει στην πλατεία.

Με μια του κίνηση την ευχαρίστηση στον κακομοίρη φέρνει.

Μ ένα λόγο, βάλσαμο μοιράζει στην λαβωμένη πέρδικα.

Με μια του έκφραση χαρίζει την χαρά στα μάτια του κυπαρισσιού

Με κούρασαν ακόμα οι σοφοί, οι επιστήμονες, όλοι εκείνοι που τα ξέρουν όλα,

και με ευκολία τα προβλήματα μου λύνουν, αλλά μου δένουν το μυαλό με χειροπέδες.

Πειθήνιο όργανο στην γνώση τους, πιστά ακολουθώ τις προσταγές του,

κι αυτές αλλάζουν  μια θρυαλλίδα που σαν κάνει την δουλειά της σκάει.

Υπάρχει όμως ένας πιο τρανός και πιο μεγάλος επιστήμονας, που νου

και νόηση χαρίζει στον καθένα

Με μια του σκέψη την επιφοίτηση μοιράζει στους ανθρώπους

Με ένα νεύμα, χιλιάδες νήματα νευρώνες, στα όντα ζωντανεύουν

Με μια ιδέα τα άπιαστα και τα μη όντα, με αρμονία πλημμυρίζουν

Ο ποιητής, είσαι εσύ που το δικό σου ποίημα δεν μένει ποίημα μα γίνεται ποτάμι,

δροσιά στο ξεραμένο χώμα, ζωή ζωντανεμένη..

Ο ηθοποιός είσαι εσύ που το δικό σου έργο, δεν έχει υποκριτική μαγεία,

αλλά μια πύρινη πνοή που κάνει την ιδέα πρόσωπο,

την αρετή κορμί, και την αγάπη χέρια.

Ο επιστήμονας είσαι και πάλι εσύ, που εφύλαξες τον νου,

που κράτησες τον λόγο, να υπηρετεί ελευθέρα την αύρα της ψυχής σου,

και του κορμιού σου τον ναό να τον στολίζει,

για να μπορείς να είσαι πρώτα άνθρωπος,

μετά κομμάτι του θεού,

και τέλος κύτταρο του Χάους.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

13/2/2014=13=4

Θυμός

Νεύρα
Πολλά Νεύρα
Γιατί;
Γιατί δεν έχεις δουλειά
Γιατί δεν έχεις λεφτά
Γιατί δεν έχεις μια γκόμενα να την πηδάς
Γιατί σε πηδάει κάθε μέρα το κράτος
Αυτό το γαμημένο κράτος που οραματίζεται σαν τον πρεζάκια του LSD περασμένα μεγαλεία με φρου-φρου κι αρώματα
Και τι κάνεις γι αυτό;
Τίποτα
Απολύτως τίποτα
Ε, βάλ’ τα τότε με τον εαυτό σου
Αυτόν τον άχρηστο που κάθεται καθημερινώς και κοιτά έξω από το παράθυρο κρυμμένος στο σκοτάδι του σπιτιού του
Στο σκοτάδι της ψυχής του
Κρύψε καλά με τις κουρτίνες σου κάθε σου Ελπίδα
Έτσι κι αλλιώς, τίποτα πάλι δεν θα κάνεις
Γιατί;
Γιατί έχεις θυμώσει
Με τι;
Με ποιον;
Μα με σένα φυσικά
Αυτή η μανία που σε πιάνει, που σου καίει τα σωθικά δεν είναι το ποτό σου
Ούτε ο καπνός από το τσιγάρο σου
Είναι οι επιλογές σου που τα έχουν κάνει όλα σκατά
Λούσου τα τώρα λοιπόν και μη μιλάς
Ή μήπως σκέφτεσαι να κάνεις επιτέλους κάτι;
Άντε λοιπόν!
Τι το σκέφτεσαι;
Παράτα τη τσουγκράνα σου και σήκω από τον καναπέ σου
Αυτή η Αγανάκτηση
Αυτός ο Εκνευρισμός
Αυτή η Έξαψη
Η Μανία, το Νευρίασμα, το Φρένιασμα πρέπει κάπου να ξεσπάσουν
Σήκω λοιπόν..
Τι περιμένεις;
Και στη γωνία θα είναι κι άλλοι Θυμωμένοι μαζί
Δεν είσαι ο μόνος

Και θα νικήσεις τους Δαίμονες μέσα σου


DEMI NAK
11/2/14

Της Πόλυ-ξένης….

Γλυκιά μου Πόλυ-ξένη Καβάλα-Βουλιαγμένη σε έψαχνα τις νύχτες σε παρκινγκ εθνικής

Και ξαφνικά σε βρήκα στου ποντικού την τρύπα, σε ένα μαγειρείο πλανόδιας  λαϊκής

Με χόρτασες με σούπα, έβγαλες και μια κούπα, ενώ εγώ ο μαύρος είχα φερθεί σπαθί

Πήρα των ομματίων μου, το πάζλ των κομματιών μου, ψυχολογία Δράμα, και ηθικό ψαθί.

Πόλυ-ξένη αμφιβάλλω,

κι έχω πρόβλημα μεγάλο,

που δεν ξέρω Αγγλικά

Άνοιξε μου την καρδιά σου,

το μπουστάκι, έλα γεια σου,

και θα βολευτώ εξίσου

έστω με Ισπανικά.

Οκ  τέλος πάντων, των τραγικών συμβάντων, συστάσεις ψυχραιμίας, και άλλα συναφή

Θα δείξω χαρακτήρα , απόφαση το πήρα, δεν είσαι τίποτα άλλο, μόνο καταστροφή

Γι αυτό λοιπόν δηλώνω, χωρίς να μετανιώνω, αμέσως ξεκινάω, χωρίς περιστροφές

Θα βρω την Πηνελόπη, η τελικά την Πόπη, να γίνει το δικό της το κάγκελο μαθές

Πόλυ- ξένη αμφιβάλλω,

κι έχω πρόβλημα μεγάλο,

που δεν ξέρω Αγγλικά.

Άνοιξε μου την ψυχή σου,

χάρισε μου το φιλί σου,

και θα βολευτώ εξίσου

έστω και με  Γαλλικά.

Μου λες να ηρεμήσω, μα βγήκες από πίσω, και έμεινα μπουκάλα, αντίο το κρασί

Σε μένα μόνο λόγια, ανώγια και κατώγια, φούμαρα και ιδέες, με γάζωνες φαρσί

Έχεις μια μόνο λύση, να κόψεις το μεθύσι, και μην ανακατεύεις, τα διάφορα μωρά

να γίνεις οξυγόνο, έστω μια νύχτα μόνο, και πάλι στην Καβάλα, να πάμε χαλαρά.

Πόλυ- ξένη αμφιβάλλω,

κι έχω πρόβλημα μεγάλο,

κουνελάκι που θα βρω.

Αφού έκοψες το Ξένη

έχω διάθεση πεσμένη

Πόλυ-ξε-νο-σηκωμένη

Μα τον πέτσινο σταυρό.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

11/2/2014=11=2