Εξήλθε λάθρα..

Δειλινό του καιρού και της μοίρας αγνάντι

αποφράδα στιγμή της κατάρας του Δάντη.

Πνιγηρή μυρουδιά, και η σήψη στα χείλια

σκοτωμένου  θυμού, ματωμένα κοχύλια.

Σκηνικό του χαμού, λες εικόνα μοιραία

σαν γενναία ψυχή, που εξήλθε λαθραία.

Κρίμα μιας νοσηρής, ευσπλαχνίας δεμένη,

σβήνει εκείνο που ζει, μα ζωή παραμένει.

Άντρο μαύρου ζυγού, νοσηλεία αρρώστου,

χορηγία Συγγρού, στο ταξίδι του νόστου.

Σε λιμάνι αστικό, τσακισμένη αποβάθρα,

δεν χωρά σε σκλαβιά, αποχώρησε λάθρα.

Ταξιδεύουν ομού, πεταλούδα και μοίρα

 αλαλάζει φωτιά, της ασφάλτου η πύρα.

Του μυαλού η στροφή, οργισμένη ρομφαία,

σε αγγέλους σπονδή, νεκρικού αμφορέα.

Χρονικό ειδεχθές, σε μοτέλ ερειπίων

και η  θάλασσα μωβ, εξιτήριο δακρύων.

Με συνείδηση εκεί, μία μάννα ζητάει,

τα κουρέλια του χθες, θαρρετά αψηφάει

Χορικό του κενού, των δαιμόνων αγέλη,

τραγωδία γκρεμού, καθαιρεί ότι θέλει.

Αποστρέφει τον νου, η ψυχή μ ένα νεύμα,

παγωμένη ματιά, που σπαθίζει το τέρμα.

Στην ποδιά του βουνού, φωτεινή πολιτεία

λυκαυγές του καιρού, κάνει τώρα θητεία.

Μυρωμένος καιρός, και τα χείλη πορφύρα,

ανασταίνει νεκρούς, του Ορφέα η λύρα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

27/9/2015=26=8

Λουΐζα

Τι γλυκό νάμουν φύλλο που πέφτει

κι ο αγέρας να ήταν ο Στράους.

Νάσαι εσύ η μορφή στον καθρέφτη

σε χορό των στροβίλων του χάους.

Μες την λίμνη ο έρωτας κλαίει,

κ’ η ομίχλη το φύλλο σκεπάζει,

σαν αστέρι το βράδυ μας καίει,

κ΄η φωτιά την αυγή ήλιο στάζει.

        

Ένα βαλς της ψυχής μας ο δρόμος,

το ταξίδι μας φύλο στην λίμνη,

δύο νότες απλές φτάνουν όμως,

να παγώσουν του χρόνου την δίνη.

Το πεντάγραμμο μοιάζει κορνίζα,

ο καθρέφτης ζητά την χιονάτη,

φθινόπωρου σολφέζ, Λίζ-Λουΐζα,

λα μινόρε στης μοίρας τ΄αδράχτι.

                  

 ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

26/9/2015=25=7

Παιδικοί έρωτες

Οι έρωτες οι παιδικοί, αμυγδαλιάς λουλούδια,
ανθίζουνε τόσο νωρίς, σαν μυστικά τραγούδια.
Απόλυτα και βιαστικά, οι πασχαλίτσες δένουν,
με χρώματα, και μουσική, ότι νωρίς πεθαίνουν.

Οι έρωτες οι παιδικοί, σκιρτήματα αγγέλων

χαρίζουνε τον ουρανό, και αψηφούν το μέλλον.

Κοχύλια μαργαριταριών, γεννήθηκαν να δίνουν

για πάντα το πολύτιμο, ακόμα κι όταν κλείνουν.

Οι έρωτες οι παιδικοί, ελπίδες μοιάζουν φρούδες

τυλίγουν δίχως αγκαλιά, πετούν σαν πεταλούδες.

Σώματα πνεύμα και καρδιά, ενώνουν δίχως νήμα,

ανάμνηση μένουν ζεστή, στου ήλιου κάθε ακτίνα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

22/9/2015=21=3   

Σοφία – Ταϋγέτη

Με αρχέγονο λόγο και οίστρο

του ιμέρου το άτι να ιππεύεις.

Με ψυχή καθαρή σαν μαΐστρο

σε λιθάρια μορφές να λαξεύεις.

Με  βουνό ιερό, για πατρίδα

της θαλάσσης σεμνή ευμορφία,

αγκαλιάζει η Πέφνος την Λήδα,

κ΄ ένας κύκνος φιλά την Σοφία.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

17/9/2015=25=7