Απρίλης

Ένα ψέμα γυρεύει ο καθένας, στρογγυλό να χαϊδεύει τα αυτιά του.

Ένα λόγο μια έκκριση πέννας, ν΄ ανθιστεί το θολό της ματιάς του.

Οι αισθήσεις γεράκια δεμένα, φαντασίες με πτήσεις διαγράφουν.

Εργαλεία παλιά σκουριασμένα, ζουν με λόγια αφού δεν υπάρχουν.    

Κοντοστέκεται ο Απρίλης στο δρόμο, που του φόρεσαν λάθος ιδέα.

Χαχανίζουν οι βιόλες στον κόσμο, και τα ρόδα τους κάνουν παρέα.

Το παράθυρο ανοίγει στον ήλιο, κι ο αέρας φλερτάρει στις γρίλιες.

Ξεχασμένο στο ράδιο βινύλιο, τραγουδά στις ροζέ μπουκαμβίλιες.

Κι εγώ που έχω θεά την αλήθεια, οι εικόνες συχνά με βαραίνουν.

Έχει γίνει στο έργο συνήθεια, όσοι παίζουν σωστά να πεθαίνουν.

Μην κωλώνεις ξανθέ μου Απρίλη, με δρεπάνια στου ήλιου το άρμα,

να θερίζεις το ψέμα ως το δείλι, και την νύχτα να πνίγεις το δράμα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

1/7/2017=18+9

Το κατοικίδιο

Χαρωπή ατραξιόν, του γαιδάρου μου η φάση,

Ξεκινά η σαιζόν, και  κοχλάζει στην βράση.

Εμπρηστές στο σαλούν, μια ριξιά από τα ίδια  

δάκρυα γέλιου κυλούν, καθαρίζω κρεμμύδια.

Πινελιές με φολκλόρ, όλα μοιάζουν με άνθη,

με αρχηγό το Tavor, που σκοτώνει τα άγχη

Κρύβω παραξενιές, μια λαγού μια γαιδάρου

διαβολίζω γενιές, σε σπηλιά του Ταινάρου.

Η Αρετούσα ξανθή, προκαλεί μ ένα βλέμμα

σαν ποζάρει ορθή, και μου ανάβει το αίμα.

Σαγηνεύει στο sex, και χορεύει dance pole

χρειάζομαι ένα durex, να μη γίνομαι γκολ.

Έχει κάπου γραφτεί, και υπάρχει και ρήση

δεν ιδρώνει το αυτί, του θεού στο  «Παρίσι».

Moulin Rouge με can-can, κουνελάκια αράδα,

Μου γκαρίζει αμάν…….  όταν βλέπει φοράδα.

Σε σοκάκια όταν μπει, μου πουλάει και τρέλα

Έχει βρει το κουμπί, χρατσαχρουτς η μασέλα.

Του φοράω χαϊμαλί, και του βάζω σαμάρι

και ζηλεύουν πολύ, όλοι οι άλλοι γαιδάροι.

Κατοικίδιο τρανό, το μισούν για τα γούστα

Έχουν κάποιο κενό, και παρέα μια χούφτα.

Δεν βαριέσαι garson, πάντα λείπει μια βίδα.

Κατοικίδια facon…………….. Εγώ έτσι την είδα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

28/3/2017=23=5

Στάσιμα αναστάσιμα

Δόξα σ΄ αυτά τα ταπεινά λουλούδια.
Δόξα γιατί μόνο τον ήλιο προσκυνούν.
Ας μην τούς έγραψαν ποτέ τραγούδια.
Ας τα πατούν οι φθόνοι που περνούν.

Σε κάθε σπόρο απ το χώμα μια ιδέα.

Σε κάθε ακτίνα, μια καινούργια εποχή.

Μοιάζει πριγκίπισσα μια άγρια ορχιδέα,

που την χαϊδεύει με σταγόνες η βροχή.

Ας κλέβει η άνοιξη το κρύο του χειμώνα.

Ας χρωματίζουν τα λουλούδια τα παιδία.

Πάντα θα μένει μοναχή η άγρια ανεμώνα,

με στήριγμα του ποιητή, τη ένοχη αδεία.

Τι κι αν σπαράζει η φύση, και φωνάζει.

Τι κι αν η Γή αγκομαχά τα γεννητούρια.

Σε κάθε γέννηση, το αντίρροπο σαρκάζει,

πνίγει τα έμβρυα με σκουριασμένα θούρια.

Τιμή μεγάλη φέρνουν οι κρυφές αλήθειες.

Τιμή μεγάλη  γιατί έχουν λίγους οπαδούς.

Αυτές η άνοιξη φορτώνει με προμήθειες,

που σπαταλάνε οι χειμώνες της αιδούς.

Κι αφού ο θάνατος στέφεται πανδαμάτωρ.

Κι αφού ο χρόνος, ο πρωτότοκός του γιός.

Είναι ο καθένας τραπουλένιος αυτοκράτωρ,

της τραγικής του μοίρας νόθος παραγιός.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

26/3/2017=21=3   

Ενσάρκωση

Οι ψυχές σαν διαλέγουν το σώμα,

δεν ρωτούν αν μπορεί η αν θέλει,

γονατίζουν και φτύνουν στο χώμα,

τα αχνάρια που αφήνουν αγγέλοι.

Οι ψυχές σαν διαλέγουν τη μήτρα,

σε δομές λειτουργούν αδυνάτου.

στίγμα βάζουν την άγραφη ρήτρα,

της μεγάλης αρχής του θανάτου.

Οι ψυχές σαν το στρείδι τυλίγουν,

του πηλού το εδώλιο ρουφάνε,

Τον θεό του ανθρώπου ανοίγουν,

από πέτρα μια πέρλα γεννάνε.

Οι ψυχές σκλαβωμένες θυσίες,

σαρκοφάγους αφήνουνε άδειες,

των σωμάτων μονές εκκλησιές,

ανεσπέρου φωτός οι ανταύγειες.

Της ψυχής των ψυχών τρισάγιας,

τρείς φορές ανατέλλει το δώρο,

σαν πυλώνες σε κύκλους μαγείας,

κατακλύζουν με μύρο τον χώρο.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

21/3/2017=16=5