Το κατοικίδιο

Χαρωπή ατραξιόν, του γαιδάρου μου η φάση,

Ξεκινά η σαιζόν, και  κοχλάζει στην βράση.

Εμπρηστές στο σαλούν, μια ριξιά από τα ίδια  

δάκρυα γέλιου κυλούν, καθαρίζω κρεμμύδια.

Πινελιές με φολκλόρ, όλα μοιάζουν με άνθη,

με αρχηγό το Tavor, που σκοτώνει τα άγχη

Κρύβω παραξενιές, μια λαγού μια γαιδάρου

διαβολίζω γενιές, σε σπηλιά του Ταινάρου.

Η Αρετούσα ξανθή, προκαλεί μ ένα βλέμμα

σαν ποζάρει ορθή, και μου ανάβει το αίμα.

Σαγηνεύει στο sex, και χορεύει dance pole

χρειάζομαι ένα durex, να μη γίνομαι γκολ.

Έχει κάπου γραφτεί, και υπάρχει και ρήση

δεν ιδρώνει το αυτί, του θεού στο  «Παρίσι».

Moulin Rouge με can-can, κουνελάκια αράδα,

Μου γκαρίζει αμάν…….  όταν βλέπει φοράδα.

Σε σοκάκια όταν μπει, μου πουλάει και τρέλα

Έχει βρει το κουμπί, χρατσαχρουτς η μασέλα.

Του φοράω χαϊμαλί, και του βάζω σαμάρι

και ζηλεύουν πολύ, όλοι οι άλλοι γαιδάροι.

Κατοικίδιο τρανό, το μισούν για τα γούστα

Έχουν κάποιο κενό, και παρέα μια χούφτα.

Δεν βαριέσαι garson, πάντα λείπει μια βίδα.

Κατοικίδια facon…………….. Εγώ έτσι την είδα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

28/3/2017=23=5