Αλλοπαρμένη ελευθερία στάΣου…

Θερίζει του ματιού η κόρη, σφάζει του ανέμου σου η ρότα

τους έρωτες, σαν μυρωδιές, π’ ανθίζουνε στης γης την πόρτα

Παράθυρο ανοιχτό, τον ήλιο ν΄ αγναντεύεις, από κάδρο,

Ο ήχος στάσιμος, δεν έχει δρόμο ήμερο, το μέλλον λαύρο.

Αίσθηση θεια, με λοξή ματιά, απόμερα σε παραθύρια στέκεις

Σαν μελωδία θάλασσας, σαν κύμα που ρυθμό του πλέκεις

Τεντώνεται να σπάσει το σκοινί, που δένει την αλήθεια με το ψέμα

Η οθόνη αιτία, με λευκό πανί, βυθίζει το κενό μέσα σε ρέμα.

Του τρόμου τα κοράκια κράζοντας, λύπες χαρίζουνε και πόνο,

Σε πολιτείες έρημες, ένας Ιούδας με φιλί θα σε προδώσει μόνο. 

Κραυγή αγωνίας, ο δικός σου ουρανός, σε κάθε θλίψη τραγουδάει

Λυγίζει ο διάβολος που έκανες Χριστό, ώρα την ώρα ξεψυχάει.

    

Όσο κι αν ψάχνεις, δεν θα βρεις, οι άγγελοι χαθήκαν νυχτερίδα.

Μόνο μια όαση στην έρημο της Γής, δώρο προσφέρει την ελπίδα

Ζήτα το δρόμο πάρε το κλειδί, και μην σταθείς σε ότι σε δεσμεύει    

Σιμά στην πόρτα κόψε το σκοινί, και κάψε, όλο αυτό που περισσεύει.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

15/9/2013=21=3 Τριάδα