C’ est la vie

Ήμουν  κουρασμένος, στων λουλουδιών τα πέταλα να τριγυρνάω,

Ήμουν  κουρασμένος, στα δυο σου μάτια, χάραμα να ξαγρυπνάω

Ήμουν  κουρασμένος, τότε που στέρεψε της βρύσης το θολό νερό

Ήμουν  κουρασμένος, την νύχτα σαν δεν άναψα το φως για να σε βρω

Ήμουν  κουρασμένος, στου άνεμου τη λύσσα να πονώ και να θυμώνω

Ήμουν  κουρασμένος, και της βροχής την κάθε λύπη να στεγνώνω.

Ήμουν  κουρασμένος, που έσβηνε η θλίψη το φεγγάρι από συνήθεια

Ήμουν  κουρασμένος, που έσταζε το αίμα για να γράψει την αλήθεια.

Ήμουν  κουρασμένος, τόσα που έβαφαν του νου μου το τελάρο με μαβί

Σε ένα παρόν, ελπίδες, όνειρα, το μέλλον άγνωστο ψελλίζει c’ est la vie. 

 

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

18/11/2013=17=8