Τα δάκρυα της ψυχής

Έχει μια χίμαιρα  γιορτή, στου ποταμού την άκρη

Και της χορεύουν οι πηγές, της τραγουδούν αηδόνια

Μην συναντήσει αναποδιά, μην της κυλήσει δάκρυ

Να χει τον ήλιο οδηγό, όταν την κλείνουν χιόνια 

Οι νεραιδούλες του νερού, στολίζουν την νεφέλη

Και του βουνού τα ξωτικά, με πόθο της σφυρίζουν.

κλαίει και γίνεται βροχή με του έρωτα τα βέλη

βουβά τα μάτια τ’ ουρανού για χάρη της δακρύζουν

Οι Άγγελοι δοξολογούν, το σύμπαν προσκυνάει

Με προσευχές μελωδικές, με λάγνες ικεσίες

Ψυχή μου φύλαξε το φως, του Ήλιου που γυρνάει

Για να ανάψεις τη φωτιά, στο νου για τις θυσίες

Κορδόνι μου μεταξωτό, βελούδινο μου σώμα

Νέκταρ θεών τα χείλη σου, τα στήθη αμβροσία

δεν βρίσκει φως η ίριδα, δεν περισσεύει χρώμα

λευκό μένει το κάδρο σου, με διάφανη ουσία .

Φύλακες, εξαπτέρυγα, οντότητες και θρόνοι

Χαρίζουν μέρες στην γιορτή, στιγμές ελευθερίας

Τυλίγουν σε δροσόφυλλα τον χρόνο που τελειώνει

Ψυχές αιθέριες, διάφανες φώτα σβηστά πορείας.

 Ας μην στερέψει ο ποταμός, να ζήσει η νεφέλη

Να λούζονται τα ξωτικά, νεράιδες να χορεύουν

Και όταν έρχεται άνοιξη, θα τραγουδούν αγγέλοι

στου Ήλιου τα γυρίσματα, ψυχές που ταξιδεύουν.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

13/11/2013=12=3  
αφιερωμένο στο πουλάκι μου, την Μαρία Νεφέλη!