Αμαρτωλή πόλη, σε ματωμένο ουρανό

Καθώς η μέρα τελειώνει ρόγχοι θανάτου φέγγουν το σεντόνι

Καθώς ο ήλιος πάει για τη δύση ξερά κορμιά σερβίρουμε γαμίσι

Κι όλα κινούνται γύρω από μορφές θαμπές σ΄ άδειες εικόνες

Κι όλα λεπτές κλωστές, που υφαίνουν οι ερωτικές ορμόνες

Είναι που λέγεται, πως η ζωή κρέμεται σε αγχόνη κάθε βήμα

έτσι έχω ακούσει, χάσκει στο αύριο φονιάς, και ψάχνει θύμα

Καθώς ο ήλιος δύει όλα μοιάζουν πάνω σε μπερντέ φιγούρες

Σκιές θεάτρου άψυχες, νότες βουβές σε άδειες παρτιτούρες.

 Αν αυτό είναι το πεπρωμένο, αυτό θα πρέπει να κοντράρω

Γι 'αυτό αντιμέτωπος στο μέλλον χωρίς οίκτο θα σαλπάρω

Τελειώνει ο χρόνος, το ταξίδι στην γραμμή μου δεν αρχίζει

Αλλά και εγώ μαχόμενος θα πέσω, σε έναν κόσμο που ελπίζει

Νοιώθω το χέρι της δικαιοσύνης άδικα, παιδιά να μαστιγώνει

Λέγοντας λάθος τα δεξιά, τα αριστερά το κέντρο, με σκοτώνει

Με πέταξε έξω επάνω σε νεκρούς, και εγώ μαζί θανατωμένος

στους δρόμους της ψηφιακής γυφτιάς, αρρύθμιστα συνδεδεμένος.

Πνευματικοί μου πρόγονοι, δάχτυλα που παγώνουν τα γραπτά μου

Είμαι σχεδόν εξόριστος σε πόλη, που πι σι ορίζουν την ματιά μου

Με τύφλωσαν τα λέιζερ, τον ζοφερό ορίζοντα σαρώνει ένα σκάνερ

Με τόσα σόου, και κυκλώματα την θέση μου την πήρε ένα μπάνερ

Καθώς το τέλος όμως πλησιάζει, περήφανα χωρίς να φοβηθώ

Όρθιος θα σταθώ για να πεθάνω, μύθος και έπος για να γεννηθώ

αφού στα γόνατα δεν έπεσα ως τώρα, ανάστημα ορθό θα υψωθώ

Ποτέ δεν θα ποθήσω κατηφόρα, ούτε σε κλώνους θ΄ αλλοτριωθώ

Δεν θα σπάσω ποτέ για κανέναν

Δεν θα πέσω ποτέ στην ουσία

Δεν θ΄ αρπάξει κανείς ούτε έναν

Δεν θα παίρνει ζωές η εξουσία

Δεν θα πέφτουν στα γόνατα άντρες

Δεν θα κλαίνε παιδιά στα σοκάκια

Δεν θα κάνουν πορνεία γυναίκες

Δεν θα είμαι βορά σε κοράκια

Θα σταθώ, έτσι απλά έστω μόνος

Στο ταξίδι του νου μου που ενδίδει

Κάπου ΕΚΕΙ, τελειώνει ο χρόνος

Και η ψυχή μια ψυχή παραδίδει

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

27/12/2013=18=9