Το αλλόκοτο φύλλο….

Είναι μαρτύριο η ζέστη…

βράζει ο τόπος, που να σταθώ η γυναίκα, βράζει και το αίμα μου.

Αν και ντύνομαι ελαφρά πούπουλο… περιμένω την νύχτα να δροσιστώ…

Χθες ήταν μια τέτοια μέρα και παρακαλούσα να περάσει να έλθει το βράδυ.

Έβαλα λοιπόν το αγαπημένο μου ντε πιες…. μπουστάκι δροσερό, και σορτσάκι..

Έβαλα και τους «φελλούς», όχι πως είμαι πινέζα, δύο μέτρα γυναίκα με τους «φελλούς» δυόμισι…

Αφήστε τους να λένε, πώς τα ακριβά αρώματα, είναι σε μινιόν μπουκαλάκια …..

Η ζήλεια φταίει, όσα δεν φτάνει η αλεπού τα καταριέται…

Θερινό σινεμά μια ρομαντική λύση…νοσταλγία μυρουδιές αλλά και χάσιμο, άνεση και απόλαυση…

Αμαρυλλίδα όμορφο όνομα λουλουδένιο, μυρωδάτο για σινεμά και η προβολή

«Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο».

Όταν υπάρχουν άνθρωποι προειδοποιεί η διαφημιστική αφίσα.

Αυτά είναι εδώ θα χωθώ δροσερό το έργο, ψηλό βουνό, και άνθρωποι…σπάνιο είδος τείνει προς εξαφάνιση.

Καλή διασκέδαση….είπε ο νεαρός στο ταμείο σχεδόν τρυφερά…

Είμαι σίγουρη η γυναίκα πως με παρακολουθούσε μέχρι που μπήκα μέσα στην αυλή της προβολής….έχω και μάτια στην πλάτη.

Το έργο είχε αρχίσει… κάθισα αναπαυτικά… ποπ κορν, λεμονάδα, και τσιγάρο.

συνδυασμός και αυτός, παιδικό και αντρικό μαζί….

την γυναίκα την έχω σκοτώσει, αλλά μόνο από μέσα από έξω ζει και βασιλεύει.

Όλα τα ίδια, μια ζωή αγώνας, οικονομίες, όνειρα, ανεργία, εγκληματικότητα…..

Ποιος μπορεί να σταθεί μέσα σε αυτά και να μείνει άνθρωπος….

Ερωτώ… Ποιος…

Μόνο στα έργα γίνονται… τα κινηματογραφικά φυσικά, στα δημόσια γίνονται ρεμούλες, στα αποχετευτικά πλημμύρες κλπ

Γαλλία, πλοκή, σκηνοθετημένη ληστεία, αθώωση του ενόχου... από το θύμα,

πραγματική ανθρωπιά....

Αν και τα χρήματα στέρησαν το ταξίδι ζωής στο «Κιλιμάντζαρο..» . 

Τέλος το κινηματογραφικό παραμύθι, τέλος το ανθρώπινο διάλειμμα …

τα κεφάλια μέσα τώρα έξοδος και μάλιστα ηρωική…

Ο νεαρός ταμίας, πάλι με παρακολουθούσε καθώς έβγαινα…

Καληνύχτα σας…. μονολόγησε, αλήθεια… γλείψιμο… δεν κατάλαβα.

Έξω πάλι στην Ζούγκλα, χειρότερη και από του Τριανταφυλλόπουλου….

Χίλια αυτοκίνητα, ανύπαρκτα πεζοδρόμια…. στο καλοκαιρινό θέρετρο..

Μάλλον περισσότερο για φέρετρο του πάει που στοιβάζονται, για μια θέση στην δροσιά, καμένες ψυχές οι περισσότερες παλαίμαχες, περιμένοντας το ταξίδι.

Το ταξίδι στα Χιόνια του Κιλιμάντζαρο που όμως ποτέ δεν θα πραγματοποιηθεί…

-      Καλέ… ποιός μαλάκας με έκλεισε!!!!

 με ξύπνησε από τις σκέψεις μια φλώρικη φωνή «αντρική»…

Γύρισα κλασική περίπτωση, στρουμπούλης, με «σωσίβιο»  γύρω από την μέση…

Από αυτούς που βρίσκουν το φαΐ τους έτοιμο, και το τρώνε όλο …μα την Παναγία.

Να πω «φλωρομπουχέσας» ο καλύτερος χαρακτηρισμός…

-      Συγνώμηηηηη… μισό λεπτό φεύγωωω!!!

 Μια αέρινη φιγούρα όμορφη,φινετσάτη, ευγενική… έτρεχε με άγχος στο μίνι αυτοκίνητο…

-      Άκου σουρλουλού….

     -   Καλύτερα κάθισε σπίτι να πλένεις πιάτα…

     -   Άμα δεν τα καταφέρνεις, τι τα θέλεις τα σουλάτσα με τα αυτοκίνητα....

γρύλισε με χαριτωμένη κακία, ο μισογύνης φλώρος…

Τα πήρα στο κρανίο…τίναξα το μαλλί μου, πέταξα μπροστά το στήθος, και στάθηκα σαν λέαινα μισό μέτρο από τα μούτρα του…

-      Φλώρε… αν και πιστεύω ότι δεν έχεις κρεμμύδια…

     -  Ότι φέικ υπάρχει από αυτά, θα στο ξεριζώσω τώρα..                                                            

     -  Χάσου τώρα χωρίς δεύτερη κουβέντα….

Το είδα στο βλέμμα του…..φοβήθηκε πολύ… είμαι σίγουρη το στριγκάκι βράχηκε…

Κάτι σαν τον Αγαθοκλή ο τύπος….

Ποιόν Αγαθoκλή :

Αυτόν ντε της διπλανής πόρτας, που εγκατέλειψε την Ρεβέκκα και τις δύο του κόρες, και έφυγε με τον εραστή του......

θεός φυλάξει... μακριά από εσάς..

Αααα με αυτά και με αυτά ξέχασα να σας συστηθώ….

Είμαι η  ΔΙΑΜΑΝΤΩ