Σινιάλο.

Είναι σαφές για μένα ναι, το μήνυμα που στέλνεις

στάσου στο νου μου η σκιά, να λύνεις και να δένεις.

Σαν σπουργιτάκι την ζωή, νυχθημερόν  σκαλίζω,

που δεν χωράει στου μυαλού, το ξεφτισμένο γκρίζο.

Άλμα ψηλά στο γαλανό, εκτόξευση στην μνήμη.

Ότι κι αν πεις είναι σεισμός, σαν βότσαλο σε λίμνη.

Βλέπεις με θάρρος το κενό, και τα φτερά απλώνεις

Μ΄ έμαθες πάλι να πετώ, σπούργα με δυναμώνεις.

Ανάποδα για να φανεί το μήνυμα στ αλήθεια

τρύπωσε στο πουλί ψυχή, να κόψει την συνήθεια.

Ταυτίστηκες δυναμικά, μ ένα μικρό στρουθίο

να δώσεις το σινιάλο σου, έργο απλό και θείο.

Δεν άντεξε στην δύναμη, ο ξενιστής σπουργίτι

Μπόρεσε όμως μήνυμα να δώσει απ τον φεγγίτη.

Πήρα ξανά το μήνυμα, δια μέσου του θανάτου

μετά ξανάφυγε η ψυχή, είδα το σώμα κάτου.

Πάγωσε το σπουργίτι σου, μα η ψυχή μου βάρκα

Απ τα μυρμήγκια μάζεψα, την άψυχη του σάρκα.

Πάντα περιπλανώμενος, του υποσυνειδήτου,

του κόσμου σου μία ματιά, και είσαι το κλειδί του.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

26/5/2015=21=3