Μυριάδες αντίγραφα…. το πρωτότυπο;

Είμαστε εδώ, ορδές αγγέλων ουρανού καβαλαρία.

Εδώ στοιβάζοντας νεκρούς, στου τάφου το σκοτάδι,

με αναθήματα χοές, στου ήλιου τη θανάσιμη απορία,

να βρίσκουν δρόμο όνειρα, μην ξαγρυπνούνε βράδυ.

Εσύ κι εγώ, ουρές φωτιάς, σε ζωντανό καθρέφτη

στρατιές οι άλλοι άνθρωποι, κτερίσματα του Άδη.

Σημάδια εκεί στα σκοτεινά, όταν η νύχτα πέφτει,

να χει εχθρό η παγωνιά, να χει η φλογίτσα λάδι.

Κάψε για μένα την σελίδα που φυλάς, με τα κουρέλια,

έτσι θα σβήσω του ύπνου μου αόρατους πολέμους.

Κόντρα στο κύμα πιάστηκα στου ονείρου σου τα ρέλια.

κι ελεύθερος θα κρεμαστώ, σε φτερωτούς ανέμους.

Κι αν αγαπήσω τα φτερά, αν σκλαβωθώ και πέσω.

Θα παραδώσω αγκαλιά, σκλάβα στο άγγιγμα σου.

Για προσευχή του ουρανού, τα λόγια σου θα δέσω,

να γίνουν σπόρος μεταξιού, ψυχή το χάραγμα σου.

Το πρόσωπο σου γνώρισα, σε όραμα κρυβόσουν

Χάρη κι Αγάπη το όνομα, σφιχτά αγκαλιασμένες.

δύο κόσμους ασχημάτιστους ζητάνε να ενώσουν,

σε μια ευλογία δύο ψυχές,  μορφές αναστημένες.

Ώρα την ώρα, μια εποχή, το κάλεσμα θα σκίσω

Η ανάμνηση του μέλλοντος δονεί τα όνειρα μου

αφού τα μάτια είναι μπροστά ακύρωσα το πίσω

άλλες μυήσεις ιερές μπολιάζω στην καρδιά μου.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

22/7/2017=21=3