Πήγασος

Άλλου κόσμου σκιές, σε λαβύρινθο μόνοι

στοιβαγμένες ψυχές, σε μαρμάρινο αλώνι.

Προσωπεία Ερμαί, το φευγιό σημαδεύουν

όλα γύρω ψυχρά, στην πορεία κιοτεύουν.

Κάθε στάση μοιραία, κάθε δαίμονας χάρη,

στο στεφάνι του ήλιου, μοναχέ καβαλάρη.

Κάθε απόδραση πόθος, ολοένα μακραίνει

το αλλιώτικο σήμα, με ρομφαία το παίρνει

Για σημάδια στο δρόμου, η θεά Περσεφόνη

κάθε κύκλου υφαίνει, λουλουδένιο στημόνι,

στην ζωή που αφήνει, διαθήκη του Κροίσου

το υφάδι της σβήνει, καταχνιά της αβύσσου.

Αντικρίζοντας βία, το μυαλό του να τρέφει,

ο ουρανός χαμηλώνει, και η κόλαση γνέφει.

Ο σκληρός δαίμονας μου, επιστρέφει ξανά

μ΄ ένα πήγασο μαύρο, τη σιωπή μας ξυπνά.

Οφθαλμός οφθαλμού, δεν μπορεί να πιστέψει

πώς πουλήθηκε η χάρη, κ΄η ζωή θα στερέψει.

Μα έχουν οι άγγελοι πίστη, και ο δαίμων αιτία,

απ τις στάχτες του μίσους, να καεί η αμαρτία.

    

Οι σκιές να σκορπίσουν, απ του ήλιου την υλη

οι αρχαίες ψυχές μας να φωτίσουν την πύλη,

κατά δαίμονα πάντα, κουβαλώντας την μοίρα,

με ένα πήγασο μαύρο, και ντυμένος πορφύρα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

25/8/2017=25=7