Οκτώ Οκτωβρίου ογδόντα οκτώ.

Ο Οκτώβρης και τρία οκτάρια

στων Φαιάκων την γη έχουν δέσει.

Προσκυνά ο Οδυσσέας τ΄αχνάρια

της θεάς που στη γη έχει πέσει.

Στο κανάλι η θάλασσα σκύβει

διαδρομές το κανόνι ανοίγει,

μα ο χρόνος περίτεχνα κρύβει

τα ψεγάδια που λήθη τυλίγει.

Τέτοια αίγλη και τόση απλάδα,

σαν μωράκι εντός μου κοιμάται,

καθηλώνει μορφές η Σπιανάδα

κι ο Λιστόν στον αέρα πλανάται.

Του αγίου οι δρόμοι μυρίζουν,

για ένα Σκήνωμα τόση λατρεία,

Όλα γύρω λεβάντε θυμίζουν,

το Αχίλλειο μόνο την Τροία.

Φυσικές ομορφιές σκορπισμένες

μπουγαρίνια, σοκάκια, καντάδες,

με κιθάρες καλά κουρδισμένες

να φλερτάρουν ωραίες κυράδες.

Με αναμνήσεις μονάχος βαδίζω

γύρω γύρω η θάλασσα λιώνει,

και εικόνες παλιές ξεφυλλίζω

στου μυαλού το ωραίο μπαλκόνι.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

13/10/2018=16=7