Μετακλητή γνωμάτευση.

Το μαύρο μου πουκάμισο, συγχώρα

Που κλαίει την δυνατή σου λεοντή

Δεν έχω άλλο να ξοδέψω τώρα

Μονάχα να ξορκίσω την βροντή

Κρύες λαγόνες, σ΄ άδικη πορεία

Το μάτι τρομαγμένος μαθητής

Δεν ήξερες να βρεις μια ιστορία

Δεν  ήθελα να είμαι πορθητής

Ξένα κομμάτια, ξεσκισμένο στέμμα

Σε κρύα χείλη, πρόστυχα γυρνάς

Πότισες την  ζωή  με τόσο σπέρμα

Και πνίγηκε ο θεός που προσκυνάς

Στα σκέλια, ένα αχόρταγο αιδοίον

Να σέρνει φουκαράδες στο χορό

όσο μετράς, θα είσαι πάντα μείον

Ποιον θα καυλώσεις από τον σωρό

Κι όπως βρωμάς τεκίλα και θειάφι

το βλέμμα σου βαθύ στη διαπασών

σε ροκανίζουν Άρπυιες, και πάθη

δεν βρίσκεις ηρεμία με ντεπόν

Λόγια πουλιά τα παίρνει ο αέρας

χάδια με πληρωμένη αμοιβή

σου ρούφηξε το αίμα ένα τέρας

σου μαύρισε την πέτσα η τριβή

Κανε μου να χαρείς μια διαθήκη

Βρες χώρο να γεννήσεις το κενό

Πόσο να ζεις λυμάτων αποθήκη

Παράτα πια το βρώμικο στενό.

Το χθες ζωγράφισε ένα τραγουδάκι

Στα τόσα χρώματα, διάλεξες το μαβί

Το σήμερα φυτεύει ένα λουλουδάκι

Στις τόσες νότες, τον ιο ειτς αι βι.

Γέμισε η ζωή μας με πουτάνες

Χωρίς διακρίσεις,θηλυκές αρσενικές

Λαχτάρησα να τρέξω σε αλάνες

Δεν περιμένω το αργό διηνεκές

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

11/1/2014=10=1

Επειδή το Φώς….

Το ταξίδι μας μέσα στα Ηλιογυρίσματα και το λέμε ζωή είναι ένα καλαμπούρι τραγελαφικό, μέσα στην αθεράπευτη ρηχότητα, και επιπολαιότητα της…

Μας οδηγεί να την λατρέψουμε παίζοντας σαν τα παιδιά…αλλά ξεχνάμε πώς κανείς δεν είναι παιδί όσο κι αν υποκρίνεται.

Γεννιέται και τίκτεται το ανθρώπινο ον με προδιαγραφές Αγγέλου, με την πρώτη ανάσα όμως, κατρακυλά στην ανθρώπινη ρηχότητα και τον υλισμό.

Για τούτο και σπαράζει γοερά από το υφιστάμενο σοκ…

Η κάθε γέννηση, κουβαλάει το προπατορικό, υλιστική ρετσινιά στις τάξεις των Αγγέλων, που εξανθρωπίζονται.

Το ιδανικό θα ήταν να γίνονταν όλα ανάποδα, και να ξεκινούν από τον θάνατο, φτάνοντας στην γέννηση..

Τότε δεν  θα υπήρχαν πεπτωκότες..

Μας βυθίζει στην λήθη,να αποποιηθούμε τον χρόνο που δυναστεύει τις κινήσεις μας, και να χωρέσουμε το απειροελάχιστο της στιγμής στο κατεστραμμένο μυαλό μας από τον φόβο του τέλους.

Η δήθεν αιωνιότητα, δεν στηρίζεται στην λήθη, αλλά στην ταχύτητα.

Το φως παραμένει αιώνιο, γιατί κινείται με την μεγαλύτερη, αποδεδειγμένα ταχύτητα στις τάξεις της υλιστικής υπόστασης.

Το φως που βλέπουμε, είδωλο του πραγματικού φωτός, δεσμώτης και αυτός.

Μας καλεί να κερδίσουμε την α ληθεια παράλληλα, άκρον άωτον, την στιγμή που

όλα γύρω μας τα αντιληπτά από της αισθήσεις είναι ένα ψέμα.

Μας προτρέπει να ανοίξουμε την καρδιά μας, και να χαρίσουμε αισθήματα γύρω

μας, πάρε κόσμε δηλαδή και χόρτασε την πείνα σου. Φάε τε εξ αυτού πάντες, την

στιγμή που όλοι έχουν ότι έχουμε και εμείς.

Ζευγάρια όλα στην αντίληψη μας, δυο, ίσως ο δυϊκός αριθμός αντιπροσωπευει καλύτερα το ταξίδι μας.

Δυο και οι πυλώνες που το κατευθύνουν, ο νούς και η ψυχή.

Κάποιοι θεωρούν τρίτο το σώμα, δεν είναι όμως είναι το μέσον της έκφρασης απλώς, το φαίνεσθαι, η οθόνη.

Δημιουργήματα του τρίτου στοιχείου, για την συνείδηση μας, που στην ουσία δεν είναι τρίτο αλλά είναι το παν, η το ένα.

Η τριάς είναι η απλούστευση, για να βοηθήσει να κατανοήσουμε, μέχρι να φτάσουμε στο επτάς…..την αγιότητα. (2014=7 τυχαίο; ίσως)

Μετά η οκτάς, το θείον και η εννεάς το απόλυτο το τέλειο το ανέφικτο

Έχει πάρει λοιπόν τις εντολές αυτός που μας κινεί,επειδή πρέπει να ολοκληρώσουμε την αποστολή μας, που θα μας επαναφέρει στον παράδεισο. Και είναι οι εντολές απαραβίαστες. Ντύνονται και χορταίνουν, καθώς το ταξίδι μας συνεχίζει.

Ποιος είναι αυτός;

Ο νους φυσικά, αυτός ορίζει την πορεία μας στο ο μικρόν το στενό μας περιβάλλον.

Μας εφάρμοσε και τον νόμο του την λογική, να την τηρούμε ευλαβικά σαν ευαγγέλιο.

Η λογική, κακέκτυπο της υπέρτατης έννοιας, Λόγος.

Κομμένη και ραμμένη στα μέτρα που μας κρατούν πεπτωκότες, αιώνια τιμωρία.

Ο λόγος όμως που είναι η έκφραση του Χάους, είναι η θεϊκή υπόσταση, που διαφεντεύει την ψυχή μας, την θεϊκή μας ουσία, την οποία ο πανδαμάτωρ νους χρόνος, φροντίζει να αντιγράφει, αλίμονο για να μας κρατά δέσμιους.

Μακάριοι οι άνοοι, και οι ψυχοπαθείς, ξεπέρασαν το φράγμα του νου και έχουν ψυχή και πάθος.

Ουδεμία ψυχή δέσμια, στην επικράτεια του Χάους(θεού)

Παραποιήθηκε και η έκφραση της έννοιας του Δημιουργού, αναίσχυντοι συκοφάντες.

Ο Δημιουργός είναι το Χάος και κάτι άλλο ακόμα, που του δόθηκε το όνομα θεός εκ του πονηρού.

Μικρή η λέξη Χάος για να εκφράσει την έννοια, και μικρότερος εγώ, ο ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ, αλλά….βασίζομαι  στην μεγαλοθυμία Του.

Ψυχή λοιπόν, Ψ και Χ, το σημείο τομής των αξόνων, που εκτείνονται στο άπειρο μέσα και έξω από το Χάος.

Το σημειο αυτό, ορίζει την ψυχή και την ύπαρξη, των ορατών και των αοράτων.

Απειροελάχιστο, και εμείς του παλλόμενου συνόλου, αλλά με την ευλογία που δίνει η δυνατότητα να ταυτιστούμε με αυτό και να γίνουμε ένα….τείνοντας προς την Χάωση (Θέωση).

Η αυτάρκεια των συναισθημάτων, δηλώνει την ολοκληρωμένη ύπαρξη.

Δεν θα δώσω από το υστέρημα μου κύριε, αλλά από το περίσσευμα, μέχρι όλοι να

ολοκληρωθούν και να έχουν περίσσευμα.

Αγάπη,το εργαλείο της ψυχής, αγάπη που δεν είναι συναίσθημα είναι φόντο και

έκφραση γύρω μας και μέσα μας, η έκφραση της ψυχής η παντοκρατορία της.

Α Γ Π….. πηγάζει από την Αρχή, Γεννιέται μαζί με ότι γεννιέται, και Προσπαθεί να

φωτίζει  το ταξίδι μας…..πολλές φορές το καταφέρνει.

Δεν υπολογίζει, δεν μετρά δεν φοβάται, εξουδετερώνει τον νου.

Ελευθερώνει, δίνει πνοή στο ΕΓΩ, την μονάδα την ολοκληρωμένη την αυτάρκη.

Ξεκαθαρίζει της αρετές από τις παρερμηνείες, καταργεί το ψέμα, αφοπλίζει το

Κακό, και το μετουσιώνει σε καλό….δείχνει τον δρόμο στο ταξίδι μας,την

πραγματική……

ΖΩΗ=ΑΓΑΠΗ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΑΛΗΘΕΙΑ

Στην αυτογνωσία του βίου, και την βιωματική κατανόηση του ΕΓΩ ΕΙΜΙ…

Που οδηγεί στο ΦΩΣ…

(και τυχαία….ξημερώνουν τα ΦΩΤΑ)

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

5/1/2013=12=3=(ΤΡΙΑΣ)

Όλα είναι αόριστα στον χρόνο…εκτός από τις εικόνες…

.....και ο εικονικός έρωτας είναι σαν το φεγγάρι, ανατέλλει απο το πουθενά , ολοκληρώνεται, γίνεται πανέρωτας, σε μαγεύει με το φως του, σβήνει, και χάνεται κατόπιν....

....μας αιχμαλώτισε λοιπόν ο χρόνος, και με εργαλείο του τα μάτια αφού μας γέμισε εικόνες μας κρατάει δέσμιους…

…μας ντοπάρει με φόβο, και με σύμμαχό του το μυαλό μας οδηγεί εκεί που θέλει…

….εφιάλτης η κλεψύδρα που αδειάζει…και οδηγεί στην αλήθεια του θανάτου… 

Θα μπορούσα να απαντήσω σε όλα τα ερωτήματα αλλά δεν θα το κάνω, ο κάθε ένας πρέπει να βρει τις απαντήσεις μόνος.

Το κλειδί βρίσκεται στην μονάδα, τα συλλογικά αιώνες τώρα ήτανε στάχτη στα μάτια.

Ο καθένας μόνος, αλλά στο ίδιο μήκος κύματος με τους άλλους, όχι στο δικό του, στον κοινό τόπο, και στον κοινό λόγο.

Όλοι είμαστε ένα.

Οι επιστήμονες, και όχι μόνο, είναι αλλοτριωμένοι.

Το ίδιο και όλη η πυραμίδα της ανθρωπότητας, εκτός από την βάση.

Το τραγικό είναι πως η βάση την στηρίζει, εκώντες, άκοντες.

Ο πόλεμος γίνεται στον καιάδα, στον άλλο κόσμο, στον άυλο.

Κάποιοι απεσταλμένοι, ανάμεσα μας, μάχονται να μας δείξουν τον δρόμο.

Όσοι το δουν συνεχίζουν, όσοι δεν το δουν απολύονται.

Στο τέλος όλα θα γίνουν όπως έχουν σχεδιαστεί, νομοτελειακά.

Το φως θα υπερισχύσει. Ήδη φωτεινοί κινούνται στα σκοτάδια.

Πολεμιστές του φωτός δίνουν την μάχη.

Άγγελλοι προσπαθούν να δείξουν τον δρόμο στους αδαείς.

Δίνουν κατευθύνσεις, για την ανάταση.....είναι όλα τόσο απλά....εμείς είμαστε σύνθετοι...

Η μικρή αλήθεια του καθενός όντως είναι σπασμένη, και υποκειμενική, συνήθως είδωλο. Το αντίθετο της είναι η πραγματικότητα.

Η αλήθεια της συμπαντικής συνείδησης όμως.

Το τέλος δεν θα έλθει ποτέ. Τέλος σημαίνει σκοπός.

Το φως αντίθετα υπάρχει είναι γύρω μας, λίγοι το βλέπουν όμως, και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου.

Αλλά προσπαθώ.... Με το φως οδηγώ, ίσως πλησιάσουμε το τέλος.... Χωρίς φως μόνο τάρταρα προβλέπονται....

Κύκλοι η ύπαρξη μας...όπως ένα βότσαλο στην λίμνη!!

 Ψυχή μου, ίσως είναι εγωιστικό, δεν νοιώθω περικυκλωμένος..

Δεν έχασα ποτέ καμία αξία..
Δεν πίστεψα ποτέ καμία επιστήμη
Δεν υπάρχει copy paste, σε μένα
Γράφω όπως κινούμαι
Και κινούμαι όπως γράφω.
Αντλώ τις ιδέες μου, απ ευθείας από την πηγή, χωρίς μεσάζοντες
Ορίζω τις πράξεις μου με κίνητρο τις ιδέες ΜΟΥ!
Καταλύτης στην επαφή, και επικοινωνία μου, με το άυλο.....η πατρίδα!

 Λάας.... Η πατρίδα, Κάρνειος ο φύλακας... Πολεμιστής εγώ...

Το "νενικίκαμεν" θα ανατείλει...

Γενναίες γενεές ....ψυχές αρχέγονες αιώνιες το υπογράφουν.

Λίγες μεν, Αλλά ολοκληρωμένες και άτρωτες πλέον!!

Μπράβο, αυτή είναι μια υπερβατική και ουσιαστική θέση.

Έτσι είναι ακριβώς!

Να προσθέσω πως, έχει αρχίσει η εποχή που όλο και περισσότεροι, πληθαίνουν τις τάξεις τους!!

Τι κι αν τριγύρω μας, άγγελοι τριγυρνάνε...
Τι κι αν απλώνουν τα φτερά τους να σκεπάσουν την βλακεία...
Τι κι αν τα χέρια τους τα δάκρυα στα μάτια μας σκουπίζουν...
Το αμάρτημα των προπατόρων, έχει τόσο βαθιά ριζώσει στην ροή μας...
Και μόνο τότε αν στερέψει η πηγή, κατάματα θα δούμε το εγώ μας..
Και μόνο τότε που λουλούδια θα ανθισμένου στην ξέρα....
Δρόμο θα ανοίξουνε, οι άγγελοι μας..
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
4/1/2014=12=3

Του ονείρου μου το όνειρο.

Νυχτερινό ταξίδι μου, στου όνειρου το δώμα

Γλυκεία νεράιδα αντάμωσα, με ολόλευκα φτερά

Γαλάζια λίμνη σκέπαζε το φιλντισένιο σώμα

Και στα μαλλιά της έτρεχαν κρυστάλλινα νερά

Δροσίσου στο ποτάμι μου, πιες από το νερό μου

Ως έσκυψε και μίλησε ψιθυριστά στο αυτί

Πλημμύρισε μ’ ευωδιαστά λουλούδια τ’ όνειρο μου

Με ένα τραγούδι ξύπνησα, σε μαγική γιορτή

Το τραγουδούσαν απαλά, αέρινες σειρήνες

Με άσπρα πέπλα του χιονιού, ολόλευκη ωδή

Κι έμοιαζε σαν κελάηδισμα όπως οι καρδερίνες

Ήμουνα στον παράδεισο, και δεν το είχα δει

Δεν έχει άλλα ψέματα, εδώ υπάρχει ειρήνη

Την λυπημένη σου ψυχή, ακούμπησε στο φως

Μόνο αγάπη έχει εδώ, στην σιωπηλή την λίμνη

Άστηνε να ξεκουραστεί, να λάμψει σαν  θεός

Δικαίωμα της μοίρας σου σ αυτόν εδώ τον κόσμο

Νάχεις αγγελικά φτερά, χάδι, και προστασία

Να δίνει στην ανάσα σου, άρωμα από δυόσμο

Και πίστεψε τα όνειρα, δεν είναι φαντασία

Στου ονείρου μου το όνειρο, σε παραδείσιο τόπο

Με λύκους ονειρεύομαι πως τρέχω συνεχώς

Και κάπου στο μεταίχμιο προσεύχομαι γαμώτο

Να μεγαλώσει η νύχτα μου, για να ποθώ το φως.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

28/12/2013=19=10=1