Θαύμα

Θα κοιμηθώ σ΄ένα καθρέφτη

σε μια οθόνη με βαρύγδουπο τελάρο.

Να κόψει σύριζα του ψεύτη

σαν ατραξιόν τ’ ολόλευκο κολάρο

Θα θυμηθώ σ΄ένα βιβλίο

μισές σελίδες, και τσαλακωμένες.

Να ζωντανέψει το σχολείο,

ζεστές παλιές αυλές ασβεστωμένες

Θα κλειδωθώ σε μια αχτίδα

μικρή πορτούλα με κλειδί τον ουρανό.

         Του αγγέλου μου μόνη φροντίδα

          να δίνει ουσία στο φτηνό κενό

           

          Θα κρατηθώ αγνή ψυχούλα

σε πεταλούδας εύθραυστα φτερά.

Να αρχίσει μια ψιλή βροχούλα

να γίνουν πάλι όλα καθαρά.

Θα αρνηθώ, τα θα στο χρόνο

κύκλος το μέλλον, κέντρο η στιγμή.

         Κομματιασμένα, διαρκώς ενώνω,

         κλείνω το σύμπαν σε μία ρωγμή.

          ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

          13/5/2014=16=7

Μονόλογος Διαλόγου.

Θέλω!!!

Χωρίς να σκεφτώ.

Σε ένα ολοκληρωμένο και αρμονικό σύνολο τα πρέπει και τα θέλω βρίσκονται σε αρμονική σύνθεση!

Ήθελε το ξέρω, είμαι κομμάτι του, και μου επιτρέπει να γνωρίζω όσα μου επιτρέπει!
Δεν είμαι παρατηρητής εκτός, είμαι πολεμιστής εντός!

Για μένα μόνο.

Οι άλλοι είναι ελεύθεροι να είναι ότι θέλουν!

Κατανοώ ότι κατανοώ και όχι ότι μου επιβάλουν να κατανοήσω! μια άλλη εκδοχή του θέλω, και του πρέπει, η ελεύθερη βούληση και η πρέπει αποδοχή!

Η ελευθερία και η Επιβολή.

Δεν είναι άψυχα τα ζώα!

Προϋπάρχουν του ανθρώπου, δεν έχουν την ομιλία μόνο, επικοινωνούν όμως καλύτερα από τους ανθρώπους.

Παράδειγμα της σκέψης μου για τα θέλω και τα πρέπει είναι οι αντιδράσεις ενός μικρού παιδιού.

Πιστεύω εκεί μπορεί κάποιος να διακρίνει τις βασικές ιδιότητες της ψυχής!

 Δέν θα διαφωνήσω, ο καθένας έχει τις αντιλήψεις του!

Υποστηρίζω όλα αυτά με την προϋπόθεση πώς λογική σημαίνει το επίκτητο, και όχι εκείνο που είναι χαραγμένο μέσα μας. (κάποια ζώα όταν πεθάνει το ταίρι τους είναι ανέραστα μέχρι να πεθάνουν , κύκνος).

Τα ταπεινά σπουργίτια μεγαλώνουν τα νεογέννητα με έναν τρόπο που θα ζήλευαν οι άνθρωποι.

Ο σκύλος όταν νοιώθει ότι θα πεθάνει βρίσκει ένα μέρος μακριά από το σπίτι και πεθαίνει μόνος.
Δεν μπορώ να σου απαντήσω πλήρως τι σημαίνει θέλω χωρίς να σκεφτώ, θα έπρεπε να γράφω σελίδες, μόνο ένα παράδειγμα:

" Aγχωμένος και κουρασμένος, από την ταλαιπωρία της μέρας,

χάνομαι στα ράφια πολυσύχναστου σούπερ μάρκετ,  ανάμεσα στις τιμές και στις ανάγκες μου..

Σαν όνειρο σηκώνω τα μάτια, και συναντώ τα μάτια ενός αγγέλου, που έχασε τον δρόμο του και βρέθηκε εκεί.

Μια ζεστή γλυκιά με διαπερνά.

Χωρίς να σκεφτώ ΘΕΛΩ να τον αγκαλιάσω, και να αγγίξω με τα χείλη μου κάτι στο πρόσωπο του οτιδήποτε.

Σκέφτομαι όμως και δεν το  κάνω.

Σκέφτεται και εκείνη και χάνεται σε άλλο διάδρομο!!!"

Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Έρωτας και αγάπη το ίδιο.

Η αγάπη μια ψυχική ιδιότητα, η ουσία της ψυχής, χρειάζεται τον έρωτα για να εκφραστεί στον υλικό κόσμο.
και ο έρωτας γίνεται κομμάτια για να εκφράσει την αγάπη.
Εκρηκτικότερη μορφή του, ο έρωτας που οι περισσότεροι επικαλούνται.

Υπάρχουν όμως χιλιάδες άλλοι έρωτες, για όλα όσα αντιλαμβάνονται οι πέντε αισθήσεις.

Και υπάρχουν ακόμη περισσότεροι για όσα δεν αντιλαμβάνονται.

Ότι είναι ο έρωτας για την ζωή, είναι ο θάνατος για την άλλη ζωή! 

Μα η θεϊκή ουσία ήθελε(όχι η ανθρώπινη φύση).... και δημιούργησε την αρχή!
Πιστεύω στην διαφορετικότητα των θέσεων, είναι γενεσιουργός αιτία.

Δεν επιδιώκω τίποτα από κανέναν, δεν παίρνω τίποτα αν δεν μου δοθεί!!

Ο θεός αγαπάει τον άνθρωπο, και ο άνθρωπος αγαπά την δημιουργία!!

Θέλει ο Θεός;
Και οι εκφράσεις "θέλημα θεού", "θεού θέλοντος" τι είναι;

Και η επιθυμία έχει σχέση με το θέλω;

Επιθυμώ σημαίνει, τοποθετώ κάτι πάνω στο θυμικό μου, στα αισθήματα μου. θέλω τι σημαίνει;

Nομίζω σημαίνει, έχω πρόθεση, σκοπό, υπάρχει μια λεπτή διαφορά εννοιολογική από το επιθυμώ.

Eίμαι ου τι δανος άλλωστε, αληθινά!!!

Ας παραμείνω απόψε θνητός, το έχω ανάγκη.

Καλή Ανατολή

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

10/5/2014=13=4

Άχρωμοι αιώνες

Αυτές οι μέρες που γεννούν
τις νύχτες που ουρλιάζουν.
Ψόφια  αγρίμια κυβερνούν
μαύρα κοράκια κράζουν. 

Πνοή δροσιά και αίμα μου

Με τι να σε χορτάσω.

Είναι θόλο το βλέμμα μου

πεθαίνω πριν γεράσω.

Του γυρισμού το άδικο

στενόμακρο σοκάκι,

με βάφτισε κατάδικο

με μύρωσε φαρμάκι.

Τόσους αιώνες άνοια

στο τίποτα χυμένος,

σε σκοτεινή παράνοια

απάνθρωπα  δεμένος.

Πιάνο γαλάζιο αλμυρό

ξανθή νότα στα χείλη.

Ανέμισε το μπολερό

δώσε ρυθμό στην υλη.

Φέρε κοχύλια πορφυρά

Κάνε τα φύκια στρώμα.

Αρχόντισσα μου και κυρά

          να βρει η ψυχή μου σώμα.

Να γίνω άμμος καυτερή

φρέσκια λιωμένη λάβα.

Στα κύματα γερό σκαρί

λουλούδι στη λιακάδα.

Άμα η ομίχλη διαλυθεί

όταν η πόρτα κλείσει,

ο ένας κόσμος θα χαθεί

κι ο άλλος θα κερδίσει

Φώτα του χάους ωσαννά

την νύχτα θέλουν μέρα.

Άγγελοι κόβουν φωτεινά

του σκοταδιού την λέρα.

Αχνοσκιές ασύλληπτες

Πολεμιστές του Άδη.

Μαζί με σας,  με φοίνικες

νίκες θα φέρνω βράδυ.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

8/5/2014=20=2

Εσύ που λες, εγώ που ακούω

Αν έγραφα σας αγαπώ θα ήταν ψέμα, δεν είναι κούτσουρο ξερό η αγάπη.

Λέω να γράψω πως μου αρέσετε, αλλά διστάζω…

φοβάμαι μήπως με σκοινί σας δέσω σε ένα κούτσουρο,

 που μένει σταθερά στην Γή μπηγμένο, με δίχως ρίζες και ελπίδα να βλαστήσει.

Έτσι γιατί κάποιος το θέλησε, βάρκα εσείς, κι αυτός δεσμώτης.

Γράφω σας σέβομαι κι είναι αυτό μια μόνο αλήθεια….

Γάργαρη όπως το νερό, διάφανη σαν σταγόνα, αλλιώτικη κάθε στιγμή, τόσες μορφές να παίρνει, όσες μετρά του καθενός η χάρη, και δεν μετρά ποσοτικά, μα σαν καθρέφτης.

Γράφω σας νοιώθω και μιλώ, σαν «λάλον ύδωρ», που καθρεφτίζει την μορφή του καθενός, μια ουρανός μια σύννεφο μια ήλιος.

Και όταν θα έλθει η νύχτα και ο καθρέφτης χάνεται, μένει η εικόνα στην ψυχή.

Και εκείνη που μπορεί και θέλει, φτιάχνει καλούδια και μοιράζει στο καθένα.

Άλλος ζητά μια σκέψη, άλλος μια προσευχή, κι άλλος τα αισθήματα του να ανοίξει.

Πάντα αεικίνητη η ψυχή, σαν πεταλούδα απαλά που κάνει κύκλους,

 από λουλούδι σε λουλούδι κάτι έχει να μοιράσει.

Όσοι το ξέρουν πάνω σε βουνά απάτητα και ολόλευκα απ τα χιόνια τον ουρανό αγγίζουν.

Αλλά και εκείνοι που δεν ξέρουν, θέλουν δεν θέλουνε την μοιρασιά δεν εμποδίζουν.

Αόρατο το νήμα που ενώνει τις ψυχές μας, κι όμως το  κόβουμε….

 μα ευτυχώς οι άγγελοι το ενώνουν, μέχρι εμείς να μάθουμε τον τρόπο!

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

29/4/2014=18=9