Ζωή λοιπόν, ζω…

Αρχικά Ζάω, και Ζήω, και Ζώω, σε διαφόρους τύπους ασυναίρετο..

Ζ το αρχικό και ουσιαστικό εννοιολογικά σύμβολο..

Αρχικά γραφόταν Ι, σύμβολο της ιδέας…

Γράμμα διπλό, αποτελείται από το Σ+Δ…

Το Σ σύμβολο της ενέργειας, και το Δ ολοκληρωμένη γήινη κατάσταση, (Δα=γή).

Ζω λοιπόν, υλοποίηση της ενέργειας μου, και…

Βίος δρόμος ταξίδι η τροχιά, αυτής της υλοποιημένης ενέργειας..

Εύκολη και κατανοητή ερμηνεία, για το υλικό επίπεδο…

Αγάπη τώρα, αγαπώ…

Από το επίρρημα Άγαν, που σημαίνει πάρα πολύ, με κυρίαρχη την ρίζα Αγ… πιθανόν προερχόμενη από το άγω…

Α είναι η αρχή του παντός,  η αρχή της δημιουργίας, με οποιαδήποτε έννοια..

Γ είναι η γέννησις περίπου ταυτόσημη έννοια κυρίως σε υλικό επίπεδο…

Δύσκολη η ερμηνεία της αγάπης, για το υλικό κόσμο.

Δεν ισχύει εδώ το ερμηνεύω, αλλά το νοιώθω..

Σε μια σύνδεση του υλικού, και του άυλου κόσμου, Ζωή και Αγάπη, Ζώ και Αγαπώ…

Με λογοτεχνική απόδοση, ορίζεται μια υλοποίηση της ενέργειας με σκοπό ένα ταξίδι, και πρώτο και ουσιαστικό συνοδοιπόρο την αγάπη…

Έτσι τελικά ερμηνεύεται και ο εγωισμός της μοναχικότητας εκείνου που πραγματικά αγαπά…

αλλά και η αγνότητα της ανιδιοτέλειας σε συναισθηματικό επίπεδο, υπαρκτή μόνο στον θεό, και τάση του ανθρώπου προς την θέωση.

Όλα αυτά λοιπόν ενεργητικά εκπέμπονται από τον ένα, αλλά και παθητικά εισπράττονται, διότι κανείς δεν είναι μόνος.

Η κλασική ρήση του Αριστοτέλη με το συμπτυγμένο νόημα «μόνος η ζώο η θεός»..

Διαφωνώ με τον γέροντα σοφό για το ζώο.

Και τα ζώα ζουν σε αγέλες, και οι άνθρωποι σε αγέλες, που για να τα ωραιοποιήσουμε τα λέμε κοινωνίες, λόγω της επικοινωνίας που έχουμε μεταξύ μας κυρίως με τον λόγο, και ελάχιστα με το ένστικτο.

Είναι όμως η επικοινωνία μας ανώτερη, από την επικοινωνία ήχων, αλλά κυρίως δια του ενστίκτου, από εκείνη των ζώων;

Εδώ λοιπόν στην επικοινωνία δια λόγου αρχίζει να διαμορφώνεται μια τελείως διαφορετική τάση.

Η σιωπή είναι χρυσός… και γενικότερα ο έλεγχος των πέντε αισθήσεων.

Τι λείπει άραγε;

H πραγματική επικοινωνία.

Επικοινωνώ σημαίνει παύω να υφίσταμαι, και κοινωνώ την ύπαρξη του άλλου, που το εισπράττει και ταυτίζεται με έμενα.

Η έννοια της θείας κοινωνίας μας το δηλώνει όσον αφορά τον θεό.

Γιατί όχι και για τον άνθρωπο, και τα ζώα, και τα φυτά.

Όταν λοιπόν εδώ κόβονται, η ακόμα χειρότερο παραποιούνται τα νήματα της επικοινωνίας…

Εκεί ακριβώς αρχίζουν, να υπεισέρχονται όλα τα αρνητικά… που εμποδίζουν τον άνθρωπο να πλησιάσει, τον άνθρωπο πρώτα και τον θεό στην συνέχεια…

Τραγικό αφού έχει προδιαγραφές καθ ομοίωση, στο υλικό επίπεδο.

Και εύκολα πλάθει πεπτωκότες, λασπώνει  δαίμονες, επισημοποιεί σατανάδες, μόνο και μόνο να δικαιολογήσει την αδυναμία, και την ανεπάρκεια του.  

Υπάρχει όμως η ψυχή που έχει την δυνατότητα να ισορροπήσει την κατάσταση…

Σε συνεργασία με τον νου, ελέγχοντας εμείς το κομμάτι του το μικρό, και ζώντας πέρα από την ζωή μαθαίνουμε και το υπόλοιπο δικό της κομμάτι….

Τον ψυχονού.

Για αυτό και η παραίνεση περί μη απωλείας των ψυχών υμών…

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

11/12/2014=12=3 

Σφαιρικές αντιλήψεις και γραμμική πραγματικότητα

Σφαιρική πραγματικότητα και γραμμικές αντιλήψεις;

Μια εκδοχή, που έχει μόνο ένα σημείο επαφής, τουτέστιν μια και μόνη αντίληψη για την πραγματικότητα…

Μπορεί να είναι Αλήθεια, μια αλήθεια στατική, ένα θεώρημα, ή ένα δογμα.
Αν όμως αλλάξουν τα δεδομένα, και αντιστραφούν οι όροι, το αποτέλεσμα είναι τελείως διαφορετικό, δημιουργεί μια κινητικότητα και δεν έχει καμία απόκλιση.

Η αντίληψη των πραγμάτων παρίσταται γραμμικά με μια σφαίρα, ή οποία κινείται εφαπτόμενη συνεχώς πάνω στην ευθεία της πραγματικότητας, υπάρχουν δυο σημαντικά πλεονεκτήματα και πολλά υποδεέστερα.

Η αντίληψη είναι σφαιρική με ο΄τι αυτό συνεπάγεται…

είναι εναλλασσόμενη και εμπλουτίζεται με νέα στοιχεία της πραγματικότητας που σαν ευθεία είναι άπειρη.

Σε τρισδιάστατη γραμμική απεικόνιση, με πολλές σφαίρες να κινούνται εφαπτόμενες στην ευθεία, έχουμε μια εικόνα της κίνησής μας, των επαφών μας του εμπλουτισμού των αντιλήψεων μας, την ροή μας.
Θα μπορούσε να ονομασθεί γέννηση η επαφή της σφαίρας με την ευθεία, και θάνατος η απομάκρυνσή της από αυτή.
Θα μπορούσε να είναι η ψυχή ο πυρήνας της σφαίρας, νους το υπόλοιπο, και σώμα η επιφάνεια.
Στην νοητή ευθεία του Ηλίου, κινούνται σε συγκεκριμένες αποστάσεις οι πλανήτες.
Στην νοητή ευθεία του γαλαξία κινούνται τα πλανητικά συστήματα..
Στην νοητή ευθεία του σύμπαντος κινούνται οι γαλαξίες.
Οι επιστήμονες άρχισαν να μιλούν για παράλληλα σύμπαντα...
Επιδιώκοντας να γίνει σαφέστερη η έννοια του Θεού…
Κάποτε θα μιλήσουν και για τεμνόμενα σύμπαντα...
Τότε θα γίνει σαφέστερη και η έννοια τού Χάους.

Πρώτα απ όλα όμως θέλω να γίνει σαφέστερη η έννοια του ανθρώπου…

Ίσως η αντίληψη να είναι το σύμπαν... συμπυκνωμένο μέσα στον καθένα, η μέρος του, αυτό που άλλοι λένε ψυχή, άγγελο, ένστικτο...
Τα πιστεύω, είναι ότι μας έμαθαν η ότι διαμορφώσαμε, από την υλοποίηση μας μέχρι να πεθάνουμε.

Μετά παύουν να υπάρχουν, όπως και το εγώ, η υποκειμενικότητα.
Υπάρχει ένα επιχείρημα, μακάβριο ίσως.
Όλοι όσοι έχουν βιώσει εμπειρία θανάτου ατόμου το οποίο διατηρεί την πνευματική του διαύγεια, ίσως έχουν συνειδητοποιήσει πώς υπάρχει ένα χρονικό διάστημα πριν το θάνατο, που το άτομο έχει ήδη περάσει σε μεγάλο βαθμό στον "άλλο κόσμο".
Σε αυτό το χρονικό διάστημα, κάποιος μπορεί να αντιληφθεί πολλές αλήθειες, αν δεν παρασυρθεί πλήρως από την οδύνη του.
Οι ιδέες οι ανακαλύψεις, οι εφευρέσεις, οι καλλιτεχνικές δημιουργίες που θαυμάζουμε, δεν γεννιούνται από τον δημιουργό τους, εκείνος απλώς, "μπαίνει" στο συμπυκνωμένο σύμπαν μέσα του και τις κάνει φανερές σε εμάς,
Δεν είμαστε είδωλα, είδωλο είναι αυτό που βλέπουμε.    

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

8/12/2014=18=9

Με ερέθισμα την κοινοποίηση της ανάρτησής από Νημερτής Δωρίδας

«Σφαιρική πραγματικότητα και γραμμικές αντιλήψεις»

Γενετικά όργανα και άλλα συναφή…

Αυτό το ρημάδι που βγάζει το λάδι

αθάνατο μοιάζει, δεν λιώνει ποτέ.

Κοπρόσκυλο μένει, την μοίρα μας δένει

γαβγίζει και φτύνει, βρωμιά και λεκέ

Αυτό το κουσούρι, γκαστρώνει γαϊδούρι,

Διχόνοια γεννάει, μα δεν θα το πω.

Σαν ύδρα της Λέρνης, αιδώς της Ελένης,

σκοπίμως φτιαγμένη, για άλλη ατραπό.

Αυτή η φωνή μας, φωτιά στο μουνί μας

Ακούγεται μόνο, σε δύο αυτιά

Εμείς στην υγειά μας, που είναι δικά μας,

για σας τα δικά σας, νερό στην φωτιά.

Μαζί σου αντρούτσο, ζωή για τον πούτσο

του άλλου τα θέλω, τα πώς, τα γιατί.

Σου μάθανε μόνο, το χέρι με τόνο

καθέτως να τείνεις, του κώλου χαρτί.

Αυτά τα παιχνίδια, ζαλίζουν τ΄αρχίδια

Γυρνάει ο τόπος, γερνάω και εγώ.

Εκείνα του κάκου, στερούνται θανάτου,

ποιος τάχα γεννάει, η κότα η τ αυγό.

Αυτό που ηκούστη, γαμήστε τον πούστη

Παράγγελμα μαύρο, του όχλου φαΐ.

Ξερνά στις πλατείες, σκουριά και νοθείες,

Κοπάδια και αγέλες, σκορπούν οι λαοί.

Αυτός ο παιάνας, της κάθε πουτάνας,

που ζει για το χρήμα, γαμίσι σκληρό.

Να παίρνει εξουσία, με μια συνουσία,

που βρήκες γραμμένο, ζητάω να βρω.

Dum spero, και υπάρχω, αλλά δεν σας γράφω

κι ας είναι η γλώσσα, για κάποιους ντροπή.

Στην κάθε ευθιξία, προσφέρω θυσία,

εκείνα που λέει….. καθώς οδηγεί.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

7/12/2014=17=8

Αλλάζουν οι εποχές…

Δεν φοβήθηκα ποτέ μου να πεθάνω, το εδώλιο της νύχτας να με δένει

Η ψυχή μου, από μένα παραπάνω, ξεψυχάει την στιγμή που περιμένει.

Κρύο κέλυφος σκεπάζει τον ζητιάνο, ούτε σάρκα ούτε αίμα απομένει,

 μια νεράιδα φυλακή σε κρύο πιάνο,  να γυρεύει μελωδία ξεχασμένη.

Δεν γεννήθηκα μονάχα για να παίρνω, αχαμνά υποταγμένος να σωπαίνω

ναυαγός σε ξερονήσι θα χορταίνω, ότι ξέρω, όσα ζω, κι όπου πηγαίνω

Κοκαλάκι νυχτερίδας ξεχασμένο, αργαλειός η κάθε μέρα που υφαίνω,

ο αέρας με κρατάει μεθυσμένο, με κρασί που δεν το πίνω, το ανασαίνω.

Αν με κάθε αμαρτία γονατίζω, κι αν στο θέατρο το αίμα μου παγώνει,

αναβλύζει προσευχή όταν δακρύζω, τραγωδία το εσύ και με πληγώνει.

Αν τη γνώση με κανόνες την ορίζω, αν φωτίζει το εγώ μου και το λιώνει

Δεν ακούω μουσική σε τόνο γκρίζο, που τις νότες μου αγέννητες σκοτώνει.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

4/12/2014=14=5