Αυτό το ρημάδι που βγάζει το λάδι
αθάνατο μοιάζει, δεν λιώνει ποτέ.
Κοπρόσκυλο μένει, την μοίρα μας δένει
γαβγίζει και φτύνει, βρωμιά και λεκέ
Αυτό το κουσούρι, γκαστρώνει γαϊδούρι,
Διχόνοια γεννάει, μα δεν θα το πω.
Σαν ύδρα της Λέρνης, αιδώς της Ελένης,
σκοπίμως φτιαγμένη, για άλλη ατραπό.
Αυτή η φωνή μας, φωτιά στο μουνί μας
Ακούγεται μόνο, σε δύο αυτιά
Εμείς στην υγειά μας, που είναι δικά μας,
για σας τα δικά σας, νερό στην φωτιά.
Μαζί σου αντρούτσο, ζωή για τον πούτσο
του άλλου τα θέλω, τα πώς, τα γιατί.
Σου μάθανε μόνο, το χέρι με τόνο
καθέτως να τείνεις, του κώλου χαρτί.
Αυτά τα παιχνίδια, ζαλίζουν τ΄αρχίδια
Γυρνάει ο τόπος, γερνάω και εγώ.
Εκείνα του κάκου, στερούνται θανάτου,
ποιος τάχα γεννάει, η κότα η τ αυγό.
Αυτό που ηκούστη, γαμήστε τον πούστη
Παράγγελμα μαύρο, του όχλου φαΐ.
Ξερνά στις πλατείες, σκουριά και νοθείες,
Κοπάδια και αγέλες, σκορπούν οι λαοί.
Αυτός ο παιάνας, της κάθε πουτάνας,
που ζει για το χρήμα, γαμίσι σκληρό.
Να παίρνει εξουσία, με μια συνουσία,
που βρήκες γραμμένο, ζητάω να βρω.
Dum spero, και υπάρχω, αλλά δεν σας γράφω
κι ας είναι η γλώσσα, για κάποιους ντροπή.
Στην κάθε ευθιξία, προσφέρω θυσία,
εκείνα που λέει….. καθώς οδηγεί.
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
7/12/2014=17=8
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ηλιοσχολιασμοί