Σαν σταγόνες της βροχής..

Στις χώρες της ανατολής, στις θαλασσες της δυσης

μικρές νεράιδες των νερών, και ξωτικά της φύσης,

σε  μονοπάτια τ’ ουρανού, σε κρυσταλλένιες σφαίρες,

τύλιγαν νήμα μεταξιού, στις νύχτες και στις μέρες

Της Σπάρτης οι πορτοκαλιές, μύρισαν την πνοή σου

άγγιξαν την αγάπη σου, μεθύσι  απ το κρασί σου.

Στο περιβόλι σου έγειραν, και μέσα στα λουλούδια

άγγελοι ψέλναν πασχαλιάς ερωτικά τραγούδια

Στα χείλη σου τα ρόδινα, που νέκταρ αναβλύζουν

εφτά  ψυχές τα μάτια μου, μιλάνε η δακρύζουν.

Κρεμάστηκαν, και χάθηκαν σε άγνωστες πατρίδες

μια στάζουν αίμα, μια νερό, σε σταύρωση ελπίδες

Σε θέλω στο θαλασσινό ταξίδι μου στ’ αστέρια

θαλασσοπούλι, να πετάς ελεύθερα κ’ αιθέρια.

Σε θέλω πάνω στ’  άλμπουρο  επτάφωτη σημαία

φάρο τις νύχτες τις μακριές, μ’ αναλαμπή μοιραία.

Να γίνω βράχος, στην ακτή, πετράδι στο βυθό σου

λιβάδι στην ικμάδα σου, Ήλιος για τον ανθό σου.

Να σαι ανάσα του βοριά, του νότου γλυκομπάτης

η αύρα σου αγάλματα, και το κορμί σου αχάτης.

Κι όταν θα έρθει έρωτας, τα μάγια του να λύσει

ρόδα θα στρώσω να λουστεί, και κρίνα να φιλήσει.

Σαν την σταγόνα της βροχής, μαλαματένιο δάκρυ

σε φλογισμένα μάγουλα, πόθος στου νου την άκρη.

Σε μαγεμένη αμμουδιά, που η θάλασσα γλυκαίνει

σε δάσος νεραιδόφυτο που Ήλιος δεν το παίρνει

της ηδονής ο  βασιλιάς, του φεγγαριού τα πάθη

εστησαν έρωτα κρυφό, στης θάλασσας τα βάθη.

Τα βρεγμένα φιλιά σου θα κρύψω, σε σταγόνα βροχής φλογισμένη.

Κι όταν βρέχει θα βλέπω στο τζάμι μια καρδιά που γλυκά ανασαίνει

Τα βρεγμένα φιλιά σου θα ανάψω, σε λυχνάρια φλογίτσες να καίνε

Και τις νύχτες θα ακούω τ’ αστέρια σ΄αγαπώ τρυφερά να μου λένε.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

22/10/2013=11=2=1+1