Και νυν, και αεί.

Πάντα εδώ, και τα χέρια λουλούδια γεμάτα,

με ανάσες ζωής, να γεμίζεις την στράτα.
Πάντα εκεί, με φτερά το μυαλού να ανοίγεις,
σ΄ αγκαλιά ουρανού, το κορμί να τυλίγεις.

Κοσμικά, στο παντού, μια γενέθλια ψιχάλα,

καρμική προσευχή, την δεσμεύει σε γυάλα.

Δεν χωρά σε λυγμούς, θεϊκή ευμορφία,

σαν ηχώ των πυλών, και κλειδί μια Σοφία.

Με μια πίστη αρχαία, το βουνό του καιάδα

με γυρνά ο τροχός πάλι εκεί, στην μονάδα.

Αοράτων χρησμών, και στον τρίποδα εκείνη

πεμπτουσίας χορός, στου ονείρου την δίνη.

Πεταλούδας ψυχή, Αμαζόνας το σώμα

Σε χαράδρες της Γής, επιστέφει ακόμα.

Ψυχοτρόπα η ζωή, ένα σύμπαν να τέμνει,

και με άρμα σπαθί, γαλαξίες να σέρνει.

Σπηλαιώδες το φώς, φοβισμένη η δάφνη

διαμορφώνει εντός, την καιόμενη φάτνη

σε κοιλάδα βροτών, σε λιμένες του Βέγα

μια σειρά κυκλική, όπου άλφα κι ωμέγα..

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

29/7/2015=26=8