Φυλάς φυλάξαντα.

Της φυλής μου η φυλή, σαν αλόγου οπλή, φρέσκο χώμα θα σκάβει,

δρόμους βρίσκει ξανά, ουρανούς να γεννά,  και σπαθιά θα ξεθάβει.

Με χρησμούς αδελφούς, σε δαιμόνιους Δελφούς, αετούς ανασταίνει,

νόμους γράφει στη Γή,  κερασφόρο τραγί, και με φώς θα  ζεσταίνει.

Της φυλής μου η φυλή, σαν αγέρα πνοή, λάβρο σώμα θα κλέβει.

Αγκαλιάζει κορφές, φανερώνει μορφές, και το μέλλον δεσμεύει.

Με βουνά μαχητές, της σποράς εραστές, σε πανάρχαια μήτρα

σπέρμα νέου θεού, ξεχασμένου ναού, του Λυκούργου η ρήτρα.

Της φυλής μου η φυλή, σαν αφρός σε κελί, πελαγίσια φαρέτρα  

τρίαινα της ο νους, κρύβει ωκεανούς, και ψυχή της η  πέτρα.

Με καράβια ληστές, θεϊκούς πειρατές, στα λιμάνια του Άδα

να κουρσεύει ζωές, με δοράτων αιχμές, στα νερά του Καιάδα.

Της φυλής μου η φυλή, πορφυρή ανατολή, και τον ήλιο κορώνα

ανασταίνει νεκρούς, φυλακίζει εχθρούς, ες αεί στον αιώνα.

Με οπλίτη φρουρό, της Απέλλας το γιό, λυκαυγούς εωσφόρο

λύκους θρέφει μονούς, αρετής κεραυνούς, αψεγάδιαστο δώρο.

Δεν έχει η φυλή κορμί, να μας μαλάξει,

Δεν έχει η φυλή βυζί, να μας βυζάξει.

Μια λύρα παίζει, και πυρρίχιο χορεύει,

Μια φλόγα καίει, και ενδόμυχα κελεύει.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

27/7/2015=24=6