Ανθρωπογονία και Θεογονία

Οι περισσότεροι «επιστήμονες» ξέχασαν ένα σημαντικό στοιχείο στην υπηρεσία της επιστήμης τους την ενδοσκόπηση, για αυτό και τα εισαγωγικά.

Εξαιρούνται φυσικά μερικές «ετικέτες» «επιστημόνων», με προτεραιότητα τους φιλοσόφους.

Η συμβατική επιστήμη χρησιμοποιεί την παρατήρηση και το πείραμα.

Η αληθινή χρησιμοποιεί και την ενδοσκόπηση παράλληλα.

Τι είναι όμως επιστήμων;

Αυτός που γνωρίζει κάτι άριστα, άρα κανείς, διότι η γνώση εξελίσσεται.

Παρ όλα αυτά, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, την συμβολή στην εξέλιξη μας αυτών των χαρισματικών ανθρώπων, σε όλα τα επίπεδα.

Τι ήταν όμως, και ποιος ήταν ο σκοπός τους.

Ήταν αγωγοί, ιδιαίτερης ποιότητας άνθρωποι, που μπόρεσαν να προχωρήσουν πιο πέρα, και να ανοίξουν μια πόρτα.

Την εμπειρία τους στην γνώση, που τονίζω υπήρχε, μας την μετέφεραν.

Υπήρχε γραμμένη σαν πληροφορία στο εντός τους, και υπάρχει και σε εμάς φυσικά.

Σε καμιά περίπτωση αυτοί οι ιδιαίτεροι άνθρωποι, δεν θα ήθελαν αρκεστούμε στο copy-paste, των ιδεών που μας μετέδωσαν.

Δεν είχαν σκοπό να φτάσουμε μέχρι την πόρτα που άνοιξαν.

Η χαρά τους είναι να μπούμε μέσα στον νέο τόπο, να βρούμε και να ανοίξουμε άλλη πόρτα.

Έτσι φυσιολογικά, ανακαλύπτουμε την γνώση.

Σε αρμονία με το περιβάλλον, τον διάλογο, και την ενδοσκόπηση, προχωράμε και εμείς ένα βήμα.

Οι Έλληνες, έδειξαν αυτόν τον τρόπο, για αυτό έδωσαν τόσα πολλά στην ανθρωπότητα.

Αρχή έκανε ο Προμηθέας, που έδωσε το πυρ στον άνθρωπο.

Το πυρ το εσώτερον, και όχι το πυρ το εξώτερον που απέμεινε σαν φοβέρα.   

Αρετή λοιπόν είναι η αρχική ουσία, όχι η ύλη,  που χρησιμοποιήθηκε για τον άνθρωπο.

Αρετή είναι η ψυχή «μας».

Ναι «μας», είναι κοινή η ψυχή στους έμψυχους.

Είναι σαν το νερό, σαν τον αέρα, είναι μέσα στον καθένα, και σε όλους, αλλάζει σώματα, και γεμίζει και τον χώρο. 

Να διευκρινίσω ότι γράφω, πιστεύοντας πώς η γενεσιουργός αιτία της ύλης, και του ανθρώπου, είναι αυτό που λέμε "ψυχή".

Με κάποιον τρόπο άγνωστο ακόμη σε μας, εξανθρωπίζεται μέρος της.

Το μυαλό διέπει σαφώς τις πράξεις μας, και μας περιορίζει, αλλά τα θέλω και οι καταβολές είναι μέρος της ψυχής μας, όσοι από εμάς έχουν, υπάρχουν και οι άψυχοι.

Οι φυσικοί κανόνες διέπονται, από τούς αιθερικούς κανόνες.

Ναι είναι μητέρα η φύση, γιατί μας τρέφει, μας εξασφαλίζει την υλική ζωή.

Μας γεννά όμως ο "σπόρος".

Το χρωμόσωμα Υ, αλλά και κατά παλιότερη γραφή V, συμβολικά αποδίδει, την προέλευση του σπόρου.

Κάθε γυναίκα έχει δύο χρωμοσώματα Χ. Κάθε άνδρας έχει ένα χρωμόσωμα Χ και ένα χρωμόσωμα Υ.

Το χρωμόσωμα Χ είναι πολύ μεγαλύτερο και περιέχει πολύ περισσότερα γονίδια από το χρωμόσωμα Υ.

Στις γυναίκες το ένα χρωμόσωμα Χ, είναι αδρανοποιημένο στο μεγαλύτερο του μέρος.

Στους άνδρες το χρωμόσωμα Υ καθορίζει το ανδρικό φύλο.

Έχει γονίδια που δεν υπάρχουν στο χρωμόσωμα Χ.

Το θαύμα της γέννησης, το υλικό δυικό σύστημα.

Εκτός του ότι τα πάντα ρεί, και πάντα τα οργανικά είναι διπλά, το τρίτο είναι η ψυχή.

Θα μπορούσε η καθολική ψυχή, να είναι και η έκφραση του χάους.

Χρωμόσωμα Χ, αρχικά συμβολιζόταν σαναπειροελάχιστη έκφραση του χάους.

Αλλά και Χους χώμα, το κύριο συστατικό της ανθρωπογονίας.

Επιπλέον η έκφραση του γήινου, του θηλυκού.

Χρωμόσωμα Υ, αρχικά συμβολιζόταν σαν V.

Η έκφραση του αρσενικού, το εκ των άνω προερχόμενον, ο σπόρος, που θα ενωθεί με το Χ, για να επιτευχθεί η αναπαραγωγή του είδους, απαραίτητη για τα υλικά πρότυπα.

Να θυμηθούμε μυθολογικά, τις απίθανες περιπέτειες του Δία, αλλά και την ενσάρκωση του θεανθρώπου, στην Μαρία, με τον κρίνο από έναν άγγελο.

Δήλωνε ο Χριστός υιός θεού, αλλά με την ίδια συχνότητα και υιός ανθρώπου.

Μια ταυτοποίηση θεού και ανθρώπου τουλάχιστον για τους χριστιανούς.

Στην εξέλιξη λοιπόν της αναπαραγωγής το θηλυκό παραμένει θηλυκό, (Χ Χ), και το αρσενικό γίνεται μετατρεπόμενο το θηλυκό σε αρσενικό (Χ Υ).

Η ΛΙΛΙΘ έγινε ΕΥΑ, αφού της δάνεισε ο ΑΔΑΜ, μέρος της ουράνιας κληρονομίας του.

Πρόκειται για άυλες οντότητες, που έγιναν συμβατές, για να αποτελέσουν την αρχή της ανθρώπινης εξέλιξης. (πάντα οι μύθοι, οι θρύλοι, και η προφορική παράδοση κρύβει ψήγματα αλήθειας)   

Προσωπικές μου απόψεις, με βάση την θέση πώς :

Το άυλο καθοδηγεί το υλικό τμήμα του ανθρώπου, είτε το θέλει είτε όχι.

Για αυτό και όλες οι θρησκείες μιλάνε για το καλό, την αρετή.... και το παράδεισο.

Αν ο άυλος κόσμος κυριαρχείται από το κακό και ο υλικός θα ακολουθήσει.

Είναι ο άνθρωπος το σημαντικότερο δημιούργημα του θεού, διότι :

Σαν άυλος ο θεός, εκφράζεται και δοξάζεται μέσω του ανθρώπου, και των υπολοίπων όντων.

Μπορεί, τιμώντας και εφαρμόζοντας το κομμάτι του θεού μέσα του, να επηρεάσει την ποιότητα του άυλου κόσμου.  

Αν ο υλικός κόσμος, που έχει την δυνατότητα, εξυπηρετήσει το  καλό, ενισχύει το καλό στον άυλο κόσμο.

Αυτή είναι και η αρμονία μεταξύ των δύο κόσμων. 

Αν υπάρχει ρεύμα στο κύκλωμα ο λαμπτήρας ανάβει.

Αν ο λαμπτήρας είναι καμένος, το ρεύμα δεν έχει καμιά εφαρμογή.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

24/4/2016=19=10=1