Αδιόρατη ερμηνεία

Κάποιες αιώνιες ψυχές, άκαυτες  κι αντρειωμένες

ζητούν λουλούδια αμύριστα, και μνήμες τιμημένες…

Φωτίζουν το αλμυρό νερό, ζεστοκοπούν  το χώμα

τον διάφανο χιτώνα τους, βάφουν ξανά με χρώμα.

Κάποιες ενδόμυχες φωνές, ταλάντωση αιώνων,

δίνουν παλμό αιθερικό, στο νου των επιγόνων.

Ταυτίζονται με τον θεό, ζητάνε πεπτωκότες

η πύρινη ρομφαία τους χρήζει νέους ιππότες.

Κάποια χαμένα όνειρα, θέλουν μάνα νεφέλη

αλήθειες να σαρκωθούν, να γεννηθούν άγγελοι.

Σπέρμα ουράνιο το φώς, και το σκοτάδι μήτρα

ο χρόνος δίνει την στιγμή,  ό έρωτας την φύτρα

Αρχή πατρίδα και ψυχή, δεμένες σ΄ αστρονήμα
χάθηκε ο σπόρος κάποτε, κ΄εκφύλισε το μνήμα.

Αν οι ψυχές αναστηθούν, όλα θα λουλουδίσουν.
Οι πεταλούδες θα σωθούν, οι μέρες θα ροδίσουν.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

17/5/2016=22=4