Δευτέρα 22 Αυγούστου 2016

Γοργόνα

Μοιάζει η θάλασσα αγκαλιά νεραιδοστολισμένη
πλέκει ο αφρός τα όνειρα, βυθός η ειμαρμένη.
Οι βράχοι της προσκέφαλο, νανούρισμα το κύμα,
δεν αξιώθηκε κανείς να γράψει τέτοιο ποίημα.

Μια πριγκηπέσα όμορφη, καπεταναίων θρύλος,
την θάλασσα ερωτεύτηκε, και ζήλεψε ο ήλιος.
Έστελνε φλόγα ολημερίς, τον έρωτα να κάψει,
όμως του κάκου, η θάλασσα εξόρκιζε την άψη.

Κάθε που ο ήλιος φούντωνε μ ερωτική μανία,
μεγάλωνε της όμορφης, την θαλασσολαγνεία.
Μέρα και νύχτα στο νερό ήταν η πριγκηπέσα,
να μην καεί ο έρωτας, δεν είχε ο ήλιος μπέσα.

Ώσπου η νύχτα άπλωνε τα σκοτεινά σεντόνια,
κι ο θάνατος γονάτιζε, στα μαρμαρένια αλώνια.
Ορμήνευε απ τον ουρανό, τον έρωτα η σελήνη
σαν έπαιρνε την όμορφη, της θάλασσας η δίνη.

Το καλοκαίρι πέρασε, ο ήλιος πια δεν καίει
ένα κοχύλι μοναχό, σε κάποιο βράχο κλαίει.
Του έρωτα ανάμνηση, έμεινε στο χειμώνα,
μια πριγκιπέσα όμορφη που έγινε γοργόνα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
22/8/2016=21=3

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ηλιοσχολιασμοί