Έρχονται πάντοτ’ οι Θεοί. (Καβάφης)

Κουρασμένη μορφή του Σισύφου, σε τανάλια εικόνα του γρίφου.

Με το μαύρο του θάνατου χρώμα, και τροφή μας αιώνια βρώμα.

Σαν βροτοί  στης αβύσσου το χάσμα, σαν θεοί σε αόρατο φάσμα.

Με τριαντάφυλλα μαύρα προτάσεις, μαδημένα σε δύο διαστάσεις.

Κάθε έννοια εκφράζει συνήθεια, εκδικείται ο Ζεύς την αλήθεια.

Στο μοιραίο πρανές της Εφύρας, αναλύει το φώς της πορφύρας.

Εκφραστής του μοιραίου ο χάρος, φυλακίζεται μόνο με θάρρος.

Πονηρά ο δαιμόνιος τον δένει, κάθε Άδης ψυχές να μην παίρνει.

Στο ναδίρ του βροτό κάθε σώμα, την ψυχή φυλακίζει σε κώμα.  

Μα θεοί, την πορεία χαράζουν, και  την φάση με νόμο αλλάζουν.

Λευτερώνουν τον θάνατο πάλι, και ποτίζουν τον Σίσυφο ζάλη.   

Οι κριτές των νεκρών σε μια δίκη, του φορτώνουν βαριά καταδίκη.

Αιωνίως ογκόλιθους σπρώχνει, σε βουνά να ανεβάσει και λιώνει.

Κι΄ όταν φτάσει κορφή αν μπορέσει, πάλι κάτω ο βράχος θα πέσει.

«Νικητής» του θανάτου αιώνια, Διγενής σε μαρμάρων αλώνια.

Με τον Άδη τον θάνατο δένει, κι ο Υιός του ανάσταση στέλνει.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

4/8/2016=21=3