Κουρέλι είμαι και
γίνομαι καθημερινά με το πέρασμα δευτερολέπτων
Σε αυτή την περίπτωση
παίρνω μια στάση "βολική"
... αυτή ενός εμβρύου
που με βρίσκει κάθε ξημέρωμα με σώμα έρμαιο...
...σε κάθε θλιμμένο νοτιά
με ένα σώμα άμαθο σε χάδια
που ματώνει στην κάθε πνοή της νέας μου ανάσας...
...με τα μάτια μου που πονάνε να γυρνούν πέρα δώθε τόσο ανήσυχα να ψάχνουν μέσα στα μαύρα μονοπάτια της ψυχής μου αν τυχόν και έμεινε κάτι ανέγγιχτο από πόνο, και από ανθρωπιά... κάτι που να γυαλίζει τόσο όμορφα να μπορέσω επιτέλους να πιεστώ για "σιγουριά"...
...με μια ψυχή τρεμάμενη τρομαγμένη και ένα σώμα σακατεμένο...
...αφού η ακεραιότητα του σώματος μου σκορπίστηκε σε έναν θλιμμένο νοτιά...
...αλλά όχι της ψυχής μου...
...κουλουριασμένη σαν άλλο έμβρυο που αποζητά την ασφάλεια και την γαλήνη στην μήτρα της μάνας του...
...σε κάθε θλιμμένο νοτιά
με ένα σώμα άμαθο σε χάδια
που ματώνει στην κάθε πνοή της νέας μου ανάσας...
...με τα μάτια μου που πονάνε να γυρνούν πέρα δώθε τόσο ανήσυχα να ψάχνουν μέσα στα μαύρα μονοπάτια της ψυχής μου αν τυχόν και έμεινε κάτι ανέγγιχτο από πόνο, και από ανθρωπιά... κάτι που να γυαλίζει τόσο όμορφα να μπορέσω επιτέλους να πιεστώ για "σιγουριά"...
...με μια ψυχή τρεμάμενη τρομαγμένη και ένα σώμα σακατεμένο...
...αφού η ακεραιότητα του σώματος μου σκορπίστηκε σε έναν θλιμμένο νοτιά...
...αλλά όχι της ψυχής μου...
...κουλουριασμένη σαν άλλο έμβρυο που αποζητά την ασφάλεια και την γαλήνη στην μήτρα της μάνας του...
εκεί που δεν μπορεί
να παγώσει την ψυχή του, κανένας νοτιάς.....
εκεί που νιώθεις την
ανθρωπιά και δεν πονάς!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ηλιοσχολιασμοί