Ανάγκα εστί…

Έχω ανάγκη ένα χρώμα, να χρωματίσει τα όνειρα μου

Να με γλυτώσει απ το κώμα, να λυπηθεί τα κύτταρα μου

Έχω ανάγκη ένα βλέμμα, να μην γυρεύει αυταπάτες

Να είναι κόκκινο σαν αίμα, όπως οι πρώτες μου αγάπες

Έχω ανάγκη μια σου λέξη, μια μόνο ανάσα, κάποιο στίχο

Ποίημα αέρινο να πλέξει, να δώσει στην κάρδια μου ήχο.

Έχω ανάγκη μια σταγόνα, να πλημμυρίσει την αυλή μου

Να στεφανώσει τον αγώνα, να ξεβρομίσει την χολή μου.

Έχω ανάγκη μια αχτίδα, με θράσος να τρυπώσει στα λαθραία

Στο πρόστυχο γιατί φροντίδα, στο πως απάντηση μοιραία.

Ανάγκα εστί ακούσια δοσμένη, κάνει τον κύκλο με γραμμή να μοιάζει,

Μέχρι να δώσει το κλειδί στην Ειμαρμένη, που γρίφους μόνιμα χαράζει  

Ανάγκα εστί λοιπόν εν κατακλείδι, σκοπούς και στόχους να προτείνει

Εύρηκα, πανηγυρικό του Αρχιμήδη, μετά το τέλος, επιπλέει με γαλήνη.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

5/3/2014=15=6