Η ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑ, ΤΟ ΓΟΒΑΚΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΙΓΚΙΠΕΣ...

Ανάθεμα τη μοίρα μου και τη κακή μου τύχη!
Αριστούχος οικονομολόγος και πνίγομαι στο κάρβουνο... όχι άλλο κάρβουνο... ΠΥΡΗΝΟΚΑΡΒΟΥΝΟ ακούγεται πιο σικ!
Άγρια χαράματα στην κόψη του ονείρου, ποιού ονείρου;
Το ότι θα σκάσει μύτη ο Πρινς από κάπου και θα με στέψει Κουίν!
Όχι καλέ, δε ζω με ψευδαισθήσεις... μετράω τις μέρες για να πληρωθώ, πόσα;
Ούτε στον παπά δε το λέμε γιατί θα μας αφορίσει, αν μας αναγνωρίσει δηλαδή με τόση μουτζούρα που κουβαλάμε... τι είναι αυτό θεούλη μου, τέτοια κατάντια;
Φάτσα σκονισμένη και μαλλιά λιγδιασμένα σε καθημερινή φάση.
Όχι τίποτα άλλο, βάλαμε και μέσον για τη δουλειά μου, ναι ναι!
Επιτυχία η εργασία μου Αλλά κι εγώ, κοριτσάκι πράμα, εικοσιπέντε ετών, που να πρωτοπώ για το αντικείμενο μου και ποιος να με θαυμάσει...
Ντρέπομαι, γονατιστή ολημερίς να τσουβαλιάζω πυρηνοκάρβουνο...
Μωρέ να το λέω πιο συχνά έτσι;

όσο να πείτε βγάζει κάτι το επιστημονικό... Πόσοι το γνωρίζουν;
Να μπορούσα να χωθώ στο λογιστήριο θα ημουν αρχόντισσα!
Εκεί όσο να πεις θα ήμουν στολισμένη, θα ανέβαζα και καμιά φωτο στο χαζομαραφέτι όπως κάνουν όλες οι φυσιολογικές κοπέλες!
Ντακ φεις, στο γραφείο με καναδυό συναδέλφους...
Πω πω γεμίζει το στόμα σου...
"Ναι, ο συναδελφός μου από εδώ" "το γραφείο μας, έχει και θέα προς αμπελοχώραφα καλέ δείτε δείτε" άλλη μια κοντινή φωτό και στο βάθος κήπος!
Αλλά να προσγειωθώ και πάλι στα δικά μου, τι να φωτογραφίσω από τους δικούς μας έρμους μαύρους;
Σάμπως θέλουν να μας δουν έτσι;
αποστροφή στην εικόνα και αναστεναγμός κατάντιας...
Όχι φίλε μου, καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή και καμιά κατάντια, αυτό που σε μαραζώνει από την άλλη είναι η αδικία...
πόσοι αγράμματοι σε θέσεις κύρους και πόσοι πτυχιούχοι άνεργοι και με μεροκάματα που τους αλλοτριώνουν;
Αλλάζω γρήγορα θέμα γιατί έπεσα και λίγο ακόμη θα θαυτώ εις τον πυρήνα, μωρέ σαν να το συνηθίζω λιγουλάκι...
Και μεθάυριο πληρωμή!
Ίσα που περισσεύουν πενήντα ευρώ...
Επομένως θα βάλω στην άκρη δέκα ευρουλάκια για το ποτό μου, καλέ ναι, βγαίνω μια φορά το μήνα με τα κορίτσια, δέκα στην άκρη για να έχω μια μικρή περιουσία και φυσικά θα αγοράσω τις πράσινες γόβες που κόλλησα εδώ και ενα μήνα!
Αχ ναι, θα στολιστώ γιατί όσο και να το κάνεις η ομορφιά με λίγες πινελιές και ενα καλό ρουχαλάκι αναδεικνύεται, πόσο μάλιστα με τις ψηλές γόβες!

Θα ρίξω τέτοιο λούσιμο που όχι κάρβουνο δε θα μυρίζει αλλά θα φουντώσει το μαλλί αλά Τάρνερ και θα το χαρώ!
Στο λατρεμένο μου μπαράκι τώρα...
Απίθανη μουσική και ζεστό περιβάλλον, σοβαροί νεαροί και τσαχπίνες κοπελιές, τι ωραία που περνάμε!

Ειδικά εγώ που πιάνω στασίδι κάθε φορά στη γωνία τέρμα, αυτό πάλι μπορεί να χαρακτηριστεί ως αντικοινωνικό.
Μα δε μπορώ το μπιρι μπιρι θέλω να απολαύσω τη μουσική, αφήστε με επιτέλους!
Αρχίζω να πιστεύω πως είμαι δύστροπη, μα βλέπω τις φιλενάδες να ξεχύνονται εκεί μέσα σαν τα λαγωνικά...
καλέ αφήστε τους, θα κάνουν αυτοί το πρώτο βήμα...
δείτε εμένα, πόσοι με πλησιάζουν με τόση ξινίλα;
Εντάξει έχω τις επιτυχίες μου κι εγώ σε μέτριο επίπεδο, τι λέω η καρβουνιάρα;
Ή θα με πλησιάσουν δεκαοχτάχρονα ή εξηντάρηδες...
Παιδιά κάτι έχω σας το λέω, δεν μου συμβαίνει τίποτα το φυσιολογικό.
Πριν καιρό γνώρισα τον Αντώνη, όχι καλέ τον σκύλο, αμέσως το μυαλό σας τς τς τς...
με περίμενε κάθε μήνα στο μπαράκι, ήπιαμε καναδυό καφέδες τρεις μήνες μετά...αλλά Λούης κι αυτός.
Του ξέφυγε σε μια φίλη μου καθώς τα πίνανε..."καλή κοπέλα αλλά να... δε μου αρέσει η δουλειά της" το είπε παιδιά ο κομπλεξικός το είπε!
Δε πειράζει όμως, δε πτοούμαι, κάποιος θα εκτιμήσει το κόπο μου και θα του δείξω και το πτυχίο, σαράντα ευρώ κόστισε η κορνίζα, καμιά εικοσαριά χιλιάρικα οι σπουδές μου, ξέρετε ενοίκιο, μάσα και τα σχετικά καημένοι γονείς πληρώνατε τα κάρβουνα που θα κάνω απόσβεση σε τριάντα χρόνια αλλά πριν κλείσω θα το φωνάξω άλλη μια φορά...

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟΟΟΟ!!!!!!

Καίτη Δροσίνη