Εμφύλιος απόδρασις

Ψυχή μου….

Με  δάκρυ, στου ύπνου την άκρη, αόρατο νήμα που κόβει ο καιρός.

Στα όνειρα μόνοι, δειλά ημερώνει, θολή φαντασία, ο κόσμος μικρός.

Ας αποδράσουμε πεταλούδα μου..

Χωρίς εικασίες και λάθος ουσίες, δεν έχει το μέλλον ελπίδα για μας,

μονάχοι οι δυο μας, με το ριζικό μας, απότιστο χώμα στην άγια γη .

Ψυχή μου…

Με λόγια, στου νου τα ρολόγια, αλήθεια ακραία, με φώς να ντυθείς,

το ρούχο πονάει, ξεφτίζει και σπάει, φιλί του Ιούδα, ξανά μη γευθείς.

Ας χαθούμε πεταλούδα μου..

Μαζί με το βράδυ, στις πύλες του Άδη, αγάπης ακτίνες, φωτίζουν εκεί,

σαν σέλας στο χρόνο, απόλυτα  μόνο, κρυφή οπτασία, πνοή που αρκεί.

Ψυχή μου…

Με μάτια, κρυφά μονοπάτια, παντέρημοι δρόμοι, και λάσπη σωρός.

Μικρό το ταξίδι, απάτη το φίδι, σαν άλλοθι τρέμει, που λιώνει ο καιρός

Ας πεθάνουμε πεταλούδα μου..

Παλιά γεννημένοι, στο χρόνο δεμένοι, αλλάζει ο  ήλιος μα λείπει το φώς.

Δεν είναι τυχαίο, που ένα τροχαίο, στο νου λαμπαδιάζει σαν έρως κρυφός.

Ψυχή μου…

Με πάθος, συγγνώμη και λάθος, τυλίγουν με ψέμα το κάθε γιατί.

Κομμένα λουλούδια, χυδαία τραγούδια, αδιάφοροι όλοι, σε κώμα βαθύ.

Ας γεννηθούμε πεταλούδα μου…

Απόδραση τώρα, θεός για την ώρα, πεθαίνει μονάχος, δεν ζούμε κι εμείς.

Ο κόσμος γυρίζει, ατάκες τραυλίζει, αγυάλιστος βράχος τυχαίας στιγμής.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

26/12/2014=18=9