Τρίτο πρόσωπο

Με φτερά του αέρα πετάει

δυο φύσεις της ίδιας ψυχής   
σαν θεός το παντού αγαπάει

σαν θνητός μια στάλα βροχής.

Με το κύμα σκαρί αρμενίζει

Την γοργόνα του έχει πανιά

Το κορμί σου σε άμμο σκαλίζει

Κ΄ η παλίρροια το σβήνει ξανά

Με την νύχτα κρυφά να μιλάει

στο φεγγάρι ψιθύρους θα πει

Και αυτό φωτεινό να σκορπάει

Το σκοτάδι που φέρνει ντροπή

Με το φως του ασήμι λιωμένο

Που το βλέπουν μονάχα σκιές

τους ψιθύρους ακούει θλιμμένο

Στη σιωπή τις μεγάλες νυχτιές

Με το ήλιο ημερώνει αλλάζει

Και το σώμα το νου κυβερνά

Η ψυχή κουρασμένη λουφάζει

Και την νύχτα προσμένει ξανά

Ότι θέλω θηλιά που με πνίγει

Ότι κάνω δεν έχει φραγμό

Το βιβλίο μου λέξεις τυλίγει

και μου σφίγγουν δειλά το λαιμό.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

23/4/2014=16=7

Γεωργία χρόνια καλά