Μια παράξενη αγάπη.

Μια θάλασσα η μέρα μας, κι η νύχτα το λιμάνι

Σε αετίσιο πέταγμα ένα μας βλέμμα φτάνει.

Καλπάζει η φαντασία μας, άτια τα όνειρα μας

Στις αμμουδιές μας σύννεφα, αέρας η χαρά μας.

Πέπλα του ουρανού σκιές, δειλό γαλάζιο χρώμα

Η προσευχή στα μάτια μας, αγγίζει άλλο σώμα.

Τόσα κοπάδια πέρασαν και χάθηκαν στην σκόνη

Σφίγγει τα δόντια η αγκαλιά, που βασιλεύει μόνη.

Θαλασσοπούλια που πετούν, με κόκκινη πυξίδα

Τα θέλω μας μια χίμαιρα, τα πρέπει μας πλεξίδα.

Γόνατα που ματώσανε, ματιά υγρή που ανθίζει

Ψηλά σε βράχο ορίζοντα, εικόνες ζωγραφίζει.

Μια στάλα μόνη βρόχινη, σκορπάει στην παλάμη

Άγραφη σφαίρα μοναχή,  δεμένη στην θαλάμη.

Τόξο κορμί το σήμερα, το αύριο μοιάζει βέλος

Διαγράφει κάθετη τροχιά  πορεία προς το τέλος.

Όμορφα σιωπηλά νερά, που καταργούν το βάρος

Αντανακλούν τον ουρανό, μια αγκαλιά και θάρρος.

Χορός αλαφροΐσκιωτος, μοναδικός με εκείνη

Που πεταλούδα γίνεται και νούφαρο στην λίμνη.

Έρωτα, θάνατε, θεέ, στα ήμερα νερά σου

κυλά με βάρκα η ομορφιά και κρύβει την σκιά σου.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

28/4/2014=21=3