Σκεντρίνα

Ω σκεντρίνα*, ενδόμυχου τρόμου

Ιακώβ μες το αίμα  σαν σφήνα,

του Ισαύ, σε μια λύση του δρόμου,

με φακές, αγοράζεις την πείνα.

Ω σκεντρίνα  ματαίως σπικώνεις**

πί, και  φί το αντίδοτο βρήκα, 

το  κρυμμένο κεντρί που καρφώνεις,

στο γυρνάω με θάνατου ρήτρα.

Ω σκεντρίνα, την άγρια δομή σου,

αδικήσαν οι πλάστες του κόσμου,

τα μελίσσια θυμώνουν μαζί σου,

που πετάς, σε δομές υποκόσμου.

Ω σκεντρίνα, αυτόχειρες τόσοι,

θα ζηλεύουν, τον έμμεσο τρόπο,

στης ζωής να κυλιέσαι την κόψη,

με τον θάνατο φίλο σου, πρώτο.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

14/6/2016=20=2

* σφήκα

** κεντρίζεις

Πεμπτουσία

Πέντε ώρες λικνίζουν στο χρόνο,

το μοιραίο ταξίδι, με κύκνειο άσμα.

Πέντε ώρες σκεπάζουν τον πόνο,

δακρυσμένες, να κλείσει το χάσμα.

Πέντε χρόνια του νου μου την ρότα,

με πυξίδα το χθες, διακριβώνουν.

Πέντε χρόνια, στου Άδη την πόρτα

το πλωριό μου πανί, ξεδιπλώνουν.

Πέντε αιώνες με κρύβουν  αστέρια,

συντροφιά με ψιθύρους, που καίνε.

Πέντε αιώνες σηκώνουν τα χέρια,

προσευχές αναπέμπουν, και κλαίνε.

Πέντε άλφα, σε αρχαία λαλούδα,

η μορφή της φανάρι στην πρύμνη.

Πέντε λόγια, για μια πεταλούδα:

«Νάσαι φώς, με αιώνια μνήμη».

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

7/6/2016=22=4

Έν ιππέας

Την ανέμη του χρόνου γυρίζει, το αστρόνημα δένει σ αδράχτι,

ένας ήλιος λευκός φτερουγίζει, καβαλάρης πυρίμαχου φράχτη.

Στης ερήμου την ξέρα το κύμα, καταρράκτης με γρήγορο άτι,

του χαμένου φωτίζει το σήμα, κάθε βήμα μια φλόγα στο μάτι.

Με πορφύρας φτερά ανασαίνει, κι η ανάσα μυρίζει λεβάντα,

με ξανθά καλοκαίρια υφαίνει, στη ζωή κοραλλένια γιρλάντα.

Ωοτόκος χρωμάτων σαν φρέαρ, αναβλύζει η μοίρα λατρεία

τοκετός ασωμάτων σαν έαρ, σαν Ελένη κουρσεύει την Τροία.

Αντιγράφει ο νους έρμος κλέφτης, σαγηνεύει αδρές πεποιθήσεις

στο ζενίθ φορτισμένος καθρέφτης, ερεθίζει βουβά τις αισθήσεις.

Ένας μόνο, διττός των ενόντων, σαν μια μίξη  για δύο εκφράσεις

νοητός σαν  γραμμή οριζόντων,  μυστικές των αδύτων οι φάσεις.

Εν ιππέας σε χώρο και υλη, πυλαγόρας τον χρόνο πρεσβεύει  

με  κλειδούχο αόρατη πύλη, τον γοργό καλπασμό τιθασεύει.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

3/6/2016=18=9

Αδιόρατη ερμηνεία

Κάποιες αιώνιες ψυχές, άκαυτες  κι αντρειωμένες

ζητούν λουλούδια αμύριστα, και μνήμες τιμημένες…

Φωτίζουν το αλμυρό νερό, ζεστοκοπούν  το χώμα

τον διάφανο χιτώνα τους, βάφουν ξανά με χρώμα.

Κάποιες ενδόμυχες φωνές, ταλάντωση αιώνων,

δίνουν παλμό αιθερικό, στο νου των επιγόνων.

Ταυτίζονται με τον θεό, ζητάνε πεπτωκότες

η πύρινη ρομφαία τους χρήζει νέους ιππότες.

Κάποια χαμένα όνειρα, θέλουν μάνα νεφέλη

αλήθειες να σαρκωθούν, να γεννηθούν άγγελοι.

Σπέρμα ουράνιο το φώς, και το σκοτάδι μήτρα

ο χρόνος δίνει την στιγμή,  ό έρωτας την φύτρα

Αρχή πατρίδα και ψυχή, δεμένες σ΄ αστρονήμα
χάθηκε ο σπόρος κάποτε, κ΄εκφύλισε το μνήμα.

Αν οι ψυχές αναστηθούν, όλα θα λουλουδίσουν.
Οι πεταλούδες θα σωθούν, οι μέρες θα ροδίσουν.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

17/5/2016=22=4

Τρίτη αρμονική συχνότητα

Αγγελική μου διάσταση, μοίρα μου τεθλασμένη,

ηλιόμορφη παράσταση, φλόγα διακεκαυμένη.

Ψυχή πουλιού θεόσταλτη, στροβίλισμα αέρα,

σπάσε της πύλης το κενό, και μύρωσε τη μέρα.

Δαιμονική μου υπόσταση, του εωσφόρου ρήτρα

αβυσσαλέα  κόλαση, του πεπρωμένου μήτρα.

Δράκου ψυχή αμάραντη, χωρόχρονη καμπύλη,

κάψε τα άδηλα δεσμά, στη σφραγισμένη πύλη.

Πλασματική μου ύπαρξη, δειλή οφθαλμαπάτη,

μνήμη στο νου για φύλαξη, εικόνα μου φευγάτη.

Νόθο κορμί και κίβδηλο, ολόγραμμα που σβήνει,

κάνε  σπονδή, γίνε χοή στου χρόνου το  καμίνι.

Δαίμονα κι Άγγελου ψυχή, αιθερική μιγάδα

εισάκουσε την προσευχή, του κοσμικού καιάδα

ότι στερεί το παρελθόν, το μέλλον τα χρωστάει

το τώρα λείο και τεθλόν, την αύρα σου ζητάει.

Οι ψυχές στερημένα στρουθία, δυνατές και καθάριες συνάμα,
τους αρκούν μόνο λίγα ψιχία, της ζωής να πληρώσουν το τάμα.

Οι αγγέλοι ερμές στο ταξίδι, πρεσβευτές μυστικών οραμάτων,

των δαιμόνων ταΐζουν το φίδι, δυτικά της αυλής των θαυμάτων.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

26/4/2016=21=3

Τρίτη Μεγάλη

Ανθρωπογονία και Θεογονία

Οι περισσότεροι «επιστήμονες» ξέχασαν ένα σημαντικό στοιχείο στην υπηρεσία της επιστήμης τους την ενδοσκόπηση, για αυτό και τα εισαγωγικά.

Εξαιρούνται φυσικά μερικές «ετικέτες» «επιστημόνων», με προτεραιότητα τους φιλοσόφους.

Η συμβατική επιστήμη χρησιμοποιεί την παρατήρηση και το πείραμα.

Η αληθινή χρησιμοποιεί και την ενδοσκόπηση παράλληλα.

Τι είναι όμως επιστήμων;

Αυτός που γνωρίζει κάτι άριστα, άρα κανείς, διότι η γνώση εξελίσσεται.

Παρ όλα αυτά, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, την συμβολή στην εξέλιξη μας αυτών των χαρισματικών ανθρώπων, σε όλα τα επίπεδα.

Τι ήταν όμως, και ποιος ήταν ο σκοπός τους.

Ήταν αγωγοί, ιδιαίτερης ποιότητας άνθρωποι, που μπόρεσαν να προχωρήσουν πιο πέρα, και να ανοίξουν μια πόρτα.

Την εμπειρία τους στην γνώση, που τονίζω υπήρχε, μας την μετέφεραν.

Υπήρχε γραμμένη σαν πληροφορία στο εντός τους, και υπάρχει και σε εμάς φυσικά.

Σε καμιά περίπτωση αυτοί οι ιδιαίτεροι άνθρωποι, δεν θα ήθελαν αρκεστούμε στο copy-paste, των ιδεών που μας μετέδωσαν.

Δεν είχαν σκοπό να φτάσουμε μέχρι την πόρτα που άνοιξαν.

Η χαρά τους είναι να μπούμε μέσα στον νέο τόπο, να βρούμε και να ανοίξουμε άλλη πόρτα.

Έτσι φυσιολογικά, ανακαλύπτουμε την γνώση.

Σε αρμονία με το περιβάλλον, τον διάλογο, και την ενδοσκόπηση, προχωράμε και εμείς ένα βήμα.

Οι Έλληνες, έδειξαν αυτόν τον τρόπο, για αυτό έδωσαν τόσα πολλά στην ανθρωπότητα.

Αρχή έκανε ο Προμηθέας, που έδωσε το πυρ στον άνθρωπο.

Το πυρ το εσώτερον, και όχι το πυρ το εξώτερον που απέμεινε σαν φοβέρα.   

Αρετή λοιπόν είναι η αρχική ουσία, όχι η ύλη,  που χρησιμοποιήθηκε για τον άνθρωπο.

Αρετή είναι η ψυχή «μας».

Ναι «μας», είναι κοινή η ψυχή στους έμψυχους.

Είναι σαν το νερό, σαν τον αέρα, είναι μέσα στον καθένα, και σε όλους, αλλάζει σώματα, και γεμίζει και τον χώρο. 

Να διευκρινίσω ότι γράφω, πιστεύοντας πώς η γενεσιουργός αιτία της ύλης, και του ανθρώπου, είναι αυτό που λέμε "ψυχή".

Με κάποιον τρόπο άγνωστο ακόμη σε μας, εξανθρωπίζεται μέρος της.

Το μυαλό διέπει σαφώς τις πράξεις μας, και μας περιορίζει, αλλά τα θέλω και οι καταβολές είναι μέρος της ψυχής μας, όσοι από εμάς έχουν, υπάρχουν και οι άψυχοι.

Οι φυσικοί κανόνες διέπονται, από τούς αιθερικούς κανόνες.

Ναι είναι μητέρα η φύση, γιατί μας τρέφει, μας εξασφαλίζει την υλική ζωή.

Μας γεννά όμως ο "σπόρος".

Το χρωμόσωμα Υ, αλλά και κατά παλιότερη γραφή V, συμβολικά αποδίδει, την προέλευση του σπόρου.

Κάθε γυναίκα έχει δύο χρωμοσώματα Χ. Κάθε άνδρας έχει ένα χρωμόσωμα Χ και ένα χρωμόσωμα Υ.

Το χρωμόσωμα Χ είναι πολύ μεγαλύτερο και περιέχει πολύ περισσότερα γονίδια από το χρωμόσωμα Υ.

Στις γυναίκες το ένα χρωμόσωμα Χ, είναι αδρανοποιημένο στο μεγαλύτερο του μέρος.

Στους άνδρες το χρωμόσωμα Υ καθορίζει το ανδρικό φύλο.

Έχει γονίδια που δεν υπάρχουν στο χρωμόσωμα Χ.

Το θαύμα της γέννησης, το υλικό δυικό σύστημα.

Εκτός του ότι τα πάντα ρεί, και πάντα τα οργανικά είναι διπλά, το τρίτο είναι η ψυχή.

Θα μπορούσε η καθολική ψυχή, να είναι και η έκφραση του χάους.

Χρωμόσωμα Χ, αρχικά συμβολιζόταν σαναπειροελάχιστη έκφραση του χάους.

Αλλά και Χους χώμα, το κύριο συστατικό της ανθρωπογονίας.

Επιπλέον η έκφραση του γήινου, του θηλυκού.

Χρωμόσωμα Υ, αρχικά συμβολιζόταν σαν V.

Η έκφραση του αρσενικού, το εκ των άνω προερχόμενον, ο σπόρος, που θα ενωθεί με το Χ, για να επιτευχθεί η αναπαραγωγή του είδους, απαραίτητη για τα υλικά πρότυπα.

Να θυμηθούμε μυθολογικά, τις απίθανες περιπέτειες του Δία, αλλά και την ενσάρκωση του θεανθρώπου, στην Μαρία, με τον κρίνο από έναν άγγελο.

Δήλωνε ο Χριστός υιός θεού, αλλά με την ίδια συχνότητα και υιός ανθρώπου.

Μια ταυτοποίηση θεού και ανθρώπου τουλάχιστον για τους χριστιανούς.

Στην εξέλιξη λοιπόν της αναπαραγωγής το θηλυκό παραμένει θηλυκό, (Χ Χ), και το αρσενικό γίνεται μετατρεπόμενο το θηλυκό σε αρσενικό (Χ Υ).

Η ΛΙΛΙΘ έγινε ΕΥΑ, αφού της δάνεισε ο ΑΔΑΜ, μέρος της ουράνιας κληρονομίας του.

Πρόκειται για άυλες οντότητες, που έγιναν συμβατές, για να αποτελέσουν την αρχή της ανθρώπινης εξέλιξης. (πάντα οι μύθοι, οι θρύλοι, και η προφορική παράδοση κρύβει ψήγματα αλήθειας)   

Προσωπικές μου απόψεις, με βάση την θέση πώς :

Το άυλο καθοδηγεί το υλικό τμήμα του ανθρώπου, είτε το θέλει είτε όχι.

Για αυτό και όλες οι θρησκείες μιλάνε για το καλό, την αρετή.... και το παράδεισο.

Αν ο άυλος κόσμος κυριαρχείται από το κακό και ο υλικός θα ακολουθήσει.

Είναι ο άνθρωπος το σημαντικότερο δημιούργημα του θεού, διότι :

Σαν άυλος ο θεός, εκφράζεται και δοξάζεται μέσω του ανθρώπου, και των υπολοίπων όντων.

Μπορεί, τιμώντας και εφαρμόζοντας το κομμάτι του θεού μέσα του, να επηρεάσει την ποιότητα του άυλου κόσμου.  

Αν ο υλικός κόσμος, που έχει την δυνατότητα, εξυπηρετήσει το  καλό, ενισχύει το καλό στον άυλο κόσμο.

Αυτή είναι και η αρμονία μεταξύ των δύο κόσμων. 

Αν υπάρχει ρεύμα στο κύκλωμα ο λαμπτήρας ανάβει.

Αν ο λαμπτήρας είναι καμένος, το ρεύμα δεν έχει καμιά εφαρμογή.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

24/4/2016=19=10=1

Εσωτερική μνήμη

Αν κλέψεις μάτια ουρανού, και πεταλούδας χάρη
του παραδείσου άγγελο, του πλάστη το δοξάρι.

θα ναι ο δρόμος γαλανός, φτερούγισμα το βήμα,

θα ναι η πλάση μουσική, και η μορφή σου κύμα.

Αν πάρεις χρώμα άλικο, κόσμημα καπνισμένο

Ανάσα από κυκλάμινο, και χώμα μεθυσμένο,

θα χεις μια σπίθα άκαυτη, πολύτιμο στολίδι,

θα χεις σταγόνες άρωμα, στο κοσμικό ταξίδι.

Αν γίνεις φύκι του βυθού, βουνίσιο χαλικάκι,

ψιθύρισμα του άνεμου, κελάρυσμα σε ρυάκι,

θα σαι βαθύ ανάγνωσμα, αναμονή σπουδαία,

ήχος ζεστός μελωδικός, και διάφανη ιδέα .

Πορφυρογέννητο φτερό, ανασαιμιά λεβάντας

το καλοκαίρι το ξανθό, αλάνθαστος εξάντας,

φτιάχνει ψυχές από πηλό, σώματα νέα πλάθει,

τους δίνει ο έρωτας πνοή, και η ζωή τα πάθη.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

24/4/2016=19=10=1

Η Καρέκλα

Μου εκράταγες το χέρι

Πρόπερσι το καλοκαίρι

Μου’ πες Τσίπρα θα ψηφίσεις

Κι ούρλιαξα να μην τολμήσεις!

Τώρα θέλεις τον Κυριάκο

Άρχισα να σκάβω λάκκο

Που θα πάει αυτή η χώρα;

Μπρος και πίσω όλη την ώρα;!

Κάθε μέρα νέα μέτρα

Τσακωμός για μια καρέκλα

Είπαν πως θα σ’ απαλλάξουν

Μα με φόρους θα σε κάψουν!

Πάνε έξω για να κλείσουν

Τα μνημόνια να σβήσουν

Κι έρχονται με άλλα τόσα

Και μας βγάζουν και τη γλώσσα!

Κάναν τη Βουλή μπουρδέλο

Μπαινοβγαίνουν οι κυράτσες

Τρώνε με χρυσά κουτάλια

Μα φοράνε τις λινάτσες!

Μας περιγελούν οι έξω

Μα δε παίρνουμε χαμπάρι

Εδωρίσαν την Ελλάδα

Ως και το ξερό χορτάρι

Γιατί πολεμούσαν τόσοι;

Πρόγονοι της Ιστορίας;

Για να έρθουν οι ξεφτίλες;

Κι όλα σε «τιμή ευκαιρίας»;!

Γιατί κάθεσαι λαέ μου;

Ξεκουνήσου επιτέλους

Μπήκαν σκύλοι και αλέθουν

Χότζα η Αριστοτέλους;;;

Σε λιγάκι οι γειτονιές μας

Θα γεμίσουν Μιναρέδες

Θα δουλεύουμε για δαύτους

Δε θα ξαναδείς κεφτέδες!

Εν ολίγοις η Ιστορία

Πάντα γράφεται με αίμα

Προτιμώ μια νέα Ελλάδα

Κι από ψεύτες ούτε βλέμμα!

ΚΑΙΤΗ ΔΡΟΣΙΝΗ

19/04/2016

Άχρονη, κι άχρωμη μου μνήμη.

Κι έτσι όπως έτρεχε το ρυάκι, με τα γυρίσματα του ήλιου να καθρεφτίζονται στα ήμερα κομμάτια του και τους ανθρώπους στους μικρούς του καταρράκτες να στροβιλίζονται, γέρασε ο πλάτανος στην όχθη του.

Κι όμως δεν είδε…

δεν θυμάται άντρες να χουν τα χαρίσματα που γύρευε η χώρα της Εδέμ. .

Κι όμως δεν είδε…

δεν θυμάται τις γυναίκες να χουν τα χαρίσματα που γύρευε ο παράδεισος.

Είδε μονάχα τα παιδιά…

μικρούς αγγέλους, μικρές χαρούμενες νεράιδες…

πεταλούδες…

αυτά θυμάται.

Τα είδε…

τα θυμάται…

όμως μεγάλωσαν…

κι έμεινε ο πλάτανος παιδί, να χει δικαίωση ο πλάστης

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

1/4/2016=14=5

Άρατε Πύλας ατείχιστων

Το Παγγαίο της γαίας χρυσάφι

του Διονύσου το μάτι κορφή

στα εκατόφυλλα ρόδα χωράφι 

και για ξύλινα τείχη τροφή.

Το Ολύμπιο άχραντο στέμμα

ανθρωπόθεους δένει μαζί,

σαν  γοργόνα ρωτάει το αίμα,

ο ηλιόπετρος τόπος αν ζει.

Η Δωδώνη Δρυίδες ξυπνάει

βελανίδια χρυσά  στα κλαδιά

ο χρησμός τη ζωή ξεπερνάει

μα οι Δρύοπες μένουν παιδιά.

Οι Δελφοί της Πυθίας το δώρο

οιωνοί χρυσαφένιων αητών

μυστικός ομφαλός, δίχως λώρο

αρωγή φωτεινή των θνητών.

Μυρωμένοι με δάφνη και δυόσμο

αθάνατων αρχαίων ψυχών

ευωδιάζουν τον άψυχο κόσμο

με χρησμούς αοράτων ευχών.

Η ελιά της Αθήνας το δώρο

Οικουρός η γλαυκώπις θεά

χαρισμένη Αιγίδα στον χώρο

με το δόρυ σκιές να χτυπά

Αγριελιά στεφανώνει την ρώμη

και η φλόγα τιμά την φυλή

ελλανόδικοι ολύμπιοι νόμοι

σε αγώνες που λείπουν δειλοί.

Τάλε ταν των Λελέγων η δόξα

και η Σπάρτα, δαιμόνων δομή

τεμνομένων συμπάντων τα τόξα

του αόρατου κόσμου  ακμή.

Η Σπαρτιάτισσα κόρη του Δία

Λακεδαίμων σπορά  ουρανού

θα γεννά αρετή και σοφία

σαν παλλόμενη μήτρα του νου.

Οι Μινύες του Μάνη ακτίνες

η Κνωσός ανακτόρων μορφή

κυκλωπεία στοά οι Μυκήνες

και η Θήρα της λάβας αφή.  

Αιγηίδα του ήλιου πατρίδα

θαλασσένιου  χιτώνα πτυχές

το λευκό σου το μάρμαρο οίδα

ενσαρκώνει αρχαίες ψυχές.

  

Πελασγία μητέρα του κόσμου

η ουράνια σπορά σε κοσμεί

ερωτεύομαι  αύρα εντός μου

με  χοή το νεκρό μου κορμί.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

8/4/2016=21=3

Μελανόμορφα εδώλια

Μορφή κοτσυφένια χωρίς κάποια έννοια,

σε πράσινα φύλλα, γλυκά κελαηδεί.

Τον ήλιο δοξάζει, το ράμφος του μοιάζει,

αχτίνα φωτένια, νεράιδας ραβδί.

Ψυχή που διαλέγει, για σώμα τη ρέμβη,

με σπόρο τον ήλιο, και μήτρα τη Γή.

Μοιράζει τον χρόνο, μετράει τον τόνο,

την έλλειψη κάνει να μοιάζει στοργή.

Αλήθεια χαμένη, στην φύση δοσμένη

σαν μια μελωδία, ανοίγει πληγές.

Γρυλίζει το σύμπαν, οι άγγελοι φύγαν

μας έμειναν μόνο οι άδειες ρωγμές.

Η άβυσσος νάμα, γυρεύει το θαύμα,

τριγμοί στην ουσία, ροή στο πρανές.

Κρυμμένη αρμονία, κρατά τα ηνία

αδίκως πασχίζουν σκιές σκοτεινές.

Λυπάται η ύλη, περνώντας την πύλη,

βελόνα στο δέρμα, πονά το κλειδί.

Το αίμα που τρέχει, αντίδοτο έχει,

αχτίνα φωτένια, νεράιδας ραβδί.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

1/4/2016=14=5 

Χαίρε Ελληνική ψυχή. Γεννηθήτω φως…

(Σήμερα κυρίως γιορτάζουμε το φως το λευκό, την αγνότητα την αθωότητα, την αγγελική μας υπόσταση, την πορεία προς την θέωση μας, αν ερμηνεύσουμε τα σύμβολα.

Την "καλή είδηση", για μία αναγέννηση που οφείλει να κάνει ο κάθε ένας ξεχωριστά, με τις ίδιες προδιαγραφές) 

«Χαίρε και χαριτωμένο μύρο της θάλασσας, ανάσα του ουρανού»

«Χαίρε «Έλληνα»

"Ο αρχαίος Έλληνας δεν είναι ούτε αισιόδοξος ούτε απαισιόδοξος… αντικρίζει κατάματα κάθε τι τρομακτικό και δεν το αρνείται.Η θεοδικία δεν τον προβληματίζει, αφού η δημιουργία του Κόσμου δεν είναι έργο των θεών, ιδού η σοφία του αρχαιοελληνικού πνεύματος :
είχε ζέψει ως και τους θεούς στον ζυγό της ανάγκης…
Ο Κόσμος των θεών είναι ένα πέπλο που κυματίζει μπροστά στα μάτια μας, κρύβοντας μας το φοβερό…
Ήταν καλλιτέχνες της ζωής.
Είχαν τους θεούς τους για να μπορούν να ζουν, όχι σαν πρόσχημα για να αποξενωθούν από την ζωή."
Νίτσε.

Ο «Έλληνας» είναι και σήμερα έτσι, όπου κι αν βρίσκεται γεωγραφικά, ακόμη και αν δεν μιλάει την μητρική του γλώσσα, ακόμη κι αν η ταυτότητα γράφει άλλη εθνικότητα, ακουμπάει το κύτταρο του, αφουγκράζεται την ψυχή του,και διαμορφώνει την στάση του.

Δεν κομπάζει, δρα «ωραία»….(την κατάλληλη ώρα)

Δεν ζητωκραυγάζει, γιατί ξέρει πως έχει την αθανασία μέσα του...

Δεν άγεται, ούτε φέρεται κατ΄ουσίαν, ακολουθεί τον δικό του εσωτερικό νόμο…

Δεν φοβάται, να σταυρωθεί, ξέρει πώς θα αναστηθεί…

Το «φόντο» του "Έλληνα" είναι αρχαίες ψυχές αθάνατες, δεν έχει ετικέτα, είναι κομμάτι του θεού, και είναι πανταχού παρών...

Νόμος του το "φως", φίλος του το σκοτάδι.

Ο ομφάλιος λώρος του το «αστρόνημα», τον διατηρεί σε συνεχή επαφή με τον δημιουργός του, και γίνεται και αυτός δημιουργός.

Γίνεται μαθητής, δάσκαλος, πνεύμα, αρετή, λόγος, τέχνη, λαός (φωτεινό θεανθρώπινο σύνολο).

Γίνεται ύλη, ομοειδής των όντων, ενσαρκώνεται, διατηρεί την επικοινωνία μεταξύ του άλλου και αυτού του κόσμου (Αδα, και Δία).

Αυτός είναι ο πλασμένος από την «Αρχή» «Λέλεγας», ο αυτόφωτος.

Αυτός που έχει ορισμένο «τέλος» και ταξιδεύει με μπούσουλα αυτό το τέλος.

Ο πραγματικός άνθρωπος, με θεϊκές ιδιότητες….

Ο εραστής της ουτοπίας… μέχρι να πραγματοποιηθεί.

Ο ερωμένος του  Ήλιου… μέχρι την καλή Ανατολή...

«Ούτος εστί ο υιός μου ο αγαπητός»

Καλή μας συνέχεια στο ταξίδι...

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

25/3/2016=19=10=1  μονάς