Εν αρχή ήν ο λόγος

Η ποίηση, είναι η αλιεία του ανύπαρκτου από τον άυλο κόσμο, και η μεταμόρφωση του σε υπαρκτό.

Αυτό δηλώνει και ή λέξη ποιώ, και ποιητής.

Πρώτος και μέγιστος ποιητής ο Δημιουργός.

Άλλο ποιητής και άλλο διαχειριστής του λόγου.

Ο ποιητής γεννά, ο διαχειριστής ανατυπώνει, και επαναλαμβάνει.

Η ποίηση αλλά και όλες οι μορφές τις τέχνης ξεκλειδώνουν καινούργιες πόρτες, και προχωράνε στον κόσμο των ιδεών, με στόχο την υλοποίηση τους.

Ήδη κερδίζει χώρο η «ποίηση», που προσπαθεί να σκιαγραφήσει την ψυχική συμπεριφορά, και να κάνει οικείο τον άγνωστο κόσμο, με γραφίδα το «νοιώθω», καταργώντας τις πέντε αισθήσεις.

Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο αυτής της ποίησης, χωρίς επίθετο, θα την βάφτιζα «χαοφαοτική», με την έννοια «χάος» «φάος», που περικλείει το όλον.

«Νοιώθω» το λυκαυγές, τον προάγγελο της ανατολής, αλλά και το «λυκόφως», τον ψυχοπομπό της δύσης.

Η μέρα και η νύχτα, είναι μια μικρή ζωή και ένας μικρός θάνατος, επαναλαμβανόμενα συνεχώς.

Κύκλους διαγράφει ο χρόνος, και υπάρχει μόνο στο κύκλο που ορίζει, σε άλλους κύκλους άλλος χρόνος.

Πολλοί οι χρόνοι άπειροι, που εξαρτώνται από τον συμπαντικό χρόνο.

Πολλές και οι ψυχές άπειρες, που εξαρτώνται από την συμπαντική ψυχή.

Πολύ και το «χρήμα»*(αυτό που χρειάζεται) άπειρο, που εξαρτάται από την ανάγκη της ύλης, και του χρόνου.

Ανέκαθεν ήταν εχθροί μου ο χρόνος, και το χρήμα, αλλά σέβομαι τούς εχθρούς μου.

Καλημέρα Ανατολή, δόγμα  δογμάτων «η ποίηση είναι "έρωτας".»

Μοιάζουν αυτά τα δύο, σαν δύο σταγόνες βροχής, που γονιμοποιούν το χώμα.
Έρωτας είναι ο αρχικός σπινθήρας, και διαρκεί ελάχιστα, τόσο για να δώσει μια ώθηση για όλα τα επακόλουθα, που κατά την άποψη μου λάθος τα ονομάζουν οι άνθρωποι έρωτα.

Έρωτας λοιπόν είναι η γενεσιουργός αιτία.

Αλλά το ίδιο είναι και η ποίηση. Συνήθως την νοιώθεις, αλλά δεν βρίσκεις λέξεις, να την αποδώσεις τόσο πιστά.

Αποδεικνύεται αυτόματα ότι ό λόγος είναι λιγότερος από την ιδέα, με αποτέλεσμα

 η ιδέα όταν εκφέρεται με τον λόγο αλλοιώνεται.

Ακόμη χειρότερα είναι όταν γίνεται πράξη, τότε συνήθως πεθαίνει.

Για αυτό έχει σημασία να μιλάμε σωστά, και να γνωρίζουμε τα πρωταρχικά νοήματα των λέξεων.

Αυτή την ποίηση πρεσβεύω, που απεικονίζει ιδέες, και που ο αναγνώστης συνειδητοποιεί και τις πολλαπλασιάζει.

Με λίγα λόγια γίνεται "αναγνώστης ποιητής".

Γιατί όλη αυτή η διαδικασία έχει σκοπό να βρει το συνδετήριο νήμα μεταξύ των ανθρώπων.

Να νοιώσει ο αναγνώστης ποιητής, με την βοήθεια του ποιητή, και αντίστροφα.

Όλη αυτή η διαδικασία, εκατέρωθεν με φόντο την φιλοσοφία, και πρώτο πλάνο την ποίηση, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την προοδευτικά άνωθεν εξέλιξη του άνω θρώσκοντα, σε ψυχοπνευματικό επίπεδο.
Για αυτό και η τέχνη σε καμιά περίπτωση δεν πουλιέται και ούτε αγοράζεται.

Οι «καλλιτέχνες» λοιπόν στην πλειοψηφία τους είναι «χρηματοσυλλέκτες»  

Παράλληλα οι εκπεφρασμένες απόψεις δημιουργών του παρελθόντος λίγο ωφελούν με copy-paste, επειδή η επανάληψη δεν είναι μήτηρ, αλλά μητριά μαθήσεως. 
Όλοι αυτοί οι «αυθεντικοί εξανθωπισμένοι άγγελοι», και όχι καλλιτέχνες, διότι η τέχνη είναι όμορφη αυτόματα, θα ήθελαν οι επόμενοι "πατώντας" πάνω στην σκέψη τους να πάνε ένα βήμα παραπάνω.

Αυτό παροτρύνει και το υπέροχο αλλά παραποιημένο ρήμα "ΝΟΙ-ΩΘΩ".
Να σπρώξει τον νου....
Ευχαριστώ για την συζήτηση σπινθήρα.
Ήταν μια εφαρμογή, σχετική με το ότι η ανταλλαγή απόψεων, δημιουργεί ερεθίσματα, για περαιτέρω ιδέες.
Να γίνεσαι σταγόνα, και να πεθαίνεις για το χώμα.
Να αφιερώνεσαι στον "έρωτα", γιατί είναι η μεγαλύτερη σου αλήθεια.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

16/3/2016=19=10=1

(η μονάδα επαληθεύει την σκέψη μου) 

Επιλεγμένη απολογία

Άμα πεθάνεις μια φορά να κάνεις λιτανεία

απ την ψυχή του δράκου σου, μη χάσεις τα ινία.

Χωρίς να το καλοσκεφτείς η Νέμεσις ξυπνάει,

βεντέτα βλέπεις μοναχά, νύχτα να τριγυρνάει.

Άμα πεθάνεις δυο φορές, η κόλαση φουσκώνει

Χοροπηδάνε οι  διάβολοι, και το στερνό ζυγώνει.

Χωρίς να βρίσκεις αφορμή, χαλάρωσε τα γκέμια

ο καβαλάρης είσαι εσύ, κι οι διάβολοι μελτέμια.

Άμα πεθάνεις τρεις φορές, βρήκες το ριζικό σου

πάρε στον ώμο κούτσουρο, ο Γολγοθάς εντός σου.

Η βάρκα σου πληρώθηκε, κι η λίμνη υποφέρει,

της σταύρωσης σου το καρφί, ανάσταση θα φέρει.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

13/3/2016=14=5

Κοτσύφι

Φτερωτό μελανόμορφο  άνθος

Στολισμένο με κίτρινο ράμφος.

Σαν πηγάδι  ζωής  αναβλύζει

Κελαηδά και  η  μέρα  ανθίζει.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

9/3/2016=15=6

Απόστρεψον το πρόσωπο σου απ εμού.

Προσωπίδες και όχι μάσκες  χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί μας μόνο στο θέατρο,

για να αποδώσουν τον ρόλο που υποδυόταν  ο υποκριτής, και όχι ο ηθοποιός

που ονομάζεται σήμερα.

Η φθορά των εννοιών : υποκριτής, εκείνος που υποκρίνεται,

ηθοποιός εκείνος που ποιεί ήθος.

Χιλιάδες οι υποκριτές, ελάχιστοι εκείνοι που ποιούν ήθος, και όχι μόνο στον χώρο

του θεάτρου αλλά παντού.

Προσωπεία χρησιμοποιούσαν στην αρχαιότητα όταν «επικοινωνούσαν» με τον θεό

οι «εκπρόσωποι» Του, αν και το τελευταίο για Αυτόν είναι οι εκπρόσωποι.

Οι εκπρόσωποι διαστρέβλωσαν και διαστρεβλώνουν τα πάντα.

Οι εκπρόσωποι παντού, σε όλες της εκφάνσεις της ζωής.

Η σωστή και καθαρή επικοινωνία με τον Θεό, αλλά και με τους ανθρώπους

δεν χρειάζεται μεσάζοντες.

Στομώνουν και καταργούν την ψυχή, με συνέπεια να καταργείται ο άνθρωπος,

αλλά και ή ζωή.

Όλοι βιώνουμε την ζωή και τους ανθρώπους σήμερα, και όλοι κρίνουμε.

Κι όμως βασικός υπεύθυνος είναι ο κάθε ένας, και όχι οι άλλοι..

Το πρόσωπο του ανθρώπου δεν χρειάζεται προσωπείο.

Είναι  από μόνο του το προσωπείο της ψυχής του, αφού η ίδια δεν έχει υλική

υπόσταση, και φυσικά δεν γίνεται αντιληπτή με τις πέντε αισθήσεις.

Γι αυτό το πρόσωπο και τα μάτια ειδικότερα είναι ο «καθρέφτης» της ψυχής.

Είναι το υλοποιημένο της κομμάτι, το μικρότερο.

Το μεγαλύτερο είναι αόρατο, το νοιώθουμε με την φυσική επαφή,

είναι τα «κύματα της ψυχής».

Πόσο καταστροφικός είναι λοιπόν ο ρόλος του διαδικτύου, και των επαφών του,

που στερούν και ακυρώνουν την φυσική επαφή το «άγγιγμα ψυχής»

Και το μέγιστο είναι , ο «αγωγός» που την συνδέει με την κεντρική «Μονάδα»,

σύμφωνα με τον Πυθαγόρα, και κάποιοι το λένε «θεό».

Εγώ το λέω Χάος-Φάος.

Μάσκες κατά το ανθρώπινο, φοράνε εκείνοι που θέλουν να κρύψουν κάτι,

η θέλουν να κάνουν κακό, και φοβούνται τις κυρώσεις….

Εξαιρούνται οι μάσκες στο καρναβάλι, που σκοπό έχουν να διασκεδάσουν 

και να ελευθερώσουν, εκείνα που ο άνθρωπος δεν μπορεί να βγάλει 

σε κανονικές συνθήκες από καθωσπρεπισμό.

Εκτόνωση και ψυχαγωγία είναι το καρναβάλι….

Απαξιώνω να ασχοληθώ με τους πολιτικούς, είναι πασίγνωστος ο ρόλος τους,

τουλάχιστον από την σύσταση του νέου Ελληνικού κράτους.

Όσοι ξέρουν ιστορία, ξέρουν…

Το θέμα είμαστε εμείς ο «Λαός», ο «ζωοδότης» , η βάση της πυραμίδας,

που χρησιμοποιεί το σύστημα αιώνες για να εξυπηρετείται.

Για αυτό….

Ο επίλογος ευχή είναι το σημαίνον Νηρηίδα…

«πνευματική άνθιση, γνώση και ενδυνάμωση της ψυχής…

Με αποτέλεσμα αυτονόητο και νομοτελειακό, την νίκη»

«Καλή Ανατολή» που συνηθίζω να εύχομαι.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

3/3/2016=15=6

Μαρτοπουλάκι

Στάζει διαμάντια η ζωή τις μέρες που βουρκώνεις

καθώς τα συννεφάκια σου στον ουρανό απλώνεις.

Βρέχει ο ήλιος πέταλα, κι η νιότη σου λουλούδια

πώς να σε ντύσω βασιλιά, με λησμονιάς τραγούδια.

Κλάψε μα ρίξε μια ματιά, να σπάσει τον καθρέφτη,

σβήσε του χρόνου τη γραφή, όταν η νύχτα πέφτει.

Γύρνα και άκου την ηχώ, στης λήθης το πηγάδι,

κόψε το νήμα του αργαλειού, και κάψε το υφάδι.

Κλέβει μαλάματα η ψυχή, νεράιδες οι αισθήσεις,

χορεύουν στην ανατολή, οι μούσες αν ανθίσεις.

Βγάζει ο χρόνος άρωμα, η πλάση σου γλυκαίνει,

να μην πιστέψεις πώς δεν ζει, ότι καλό πεθαίνει.

Κλείσε τον κύκλο σήμερα, κάθε ασκί και χρόνος

σφιχτοδεμένα όνειρα, που δεν αγγίζει ο πόνος.

Αρχή ανθρώπου ξεκινά, ζήτω κι εγώ  μαζί σου

Οι συμπληγάδες έπεσαν, στο χάος της αβύσσου.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

2/3/2016=14=5

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ 1η Έκδοση

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ - 1η Εκδοση by OYTIDANOS

Προσθήκη.. σε τρεις πράξεις

Φασισμός επικρατεί στα ενδόμυχα των περισσοτέρων ανθρώπων... και εκφράζεται κατά συρροή.

Οι "Ζωόφιλοι" στην πλειοψηφία τους καλύπτουν την δική τους ανάγκη και όχι του ζώου,

όταν του στερούν την ελευθερία του και το φυσικό του περιβάλλον.

Τα "κοινωνικά" δίκτυα στο net εκπέμπουν την απωθημένη διάθεση ανικάνων να "ζήσουν" στην πράξη,

και επιπλέον εκπληρώνουν τον βασικό στόχο της δημιουργίας τους,

να μαντρώσουν ανόητα πλήθη, και να τα οδηγούν στην αποχαύνωση.

Μια εικόνα χίλιες λέξεις, το σλόγκαν που κυριαρχεί,

στην ουσία νεκρώνει το μυαλό και το υποδουλώνει στις αισθήσεις.

Μια λέξη όμως άπειρες εικόνες "άνθρωπος".

Τα έλλογα όντα εκπλήρωσαν τον σκοπό τους, χωρίς αποτέλεσμα, δυστυχώς.

Ο χρόνος τελειώνει.

Αποσύρονται στο πρανές, της πνευματικότητας τους, για να αποτελέσουν την "μαγιά" για το ερχόμενο.

Το ερχόμενο μετά τον "όλεθρο".

Άφες αυτοίς ου γαρ οιδασι τε,και ου γαρ βούλονται οιδέναι".

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

13/6/2015=18=9

Ψυχομαχώντας

Οι μαλάξεις στον νου με ενέσεις κενού και φτηνή σιλικόνη,

ύπουλες σαν οχιά , πνιγηρές σαν τριχιά, παγωμένη αγχόνη.

Σαν σειρήνες γλυκά, τραγουδούν μαγικά, η γελάνε η κλαίνε,

παγιδεύουν τ’ αυτιά, και με νότες φωτιά, την αντίληψη καίνε.

Οι θωπείες γλουτών σαν ροή ερπετών, αδυσώπητα χάδια

ανεβάζουν στροφές, ακυρώνουν μορφές, μα αφήνουν σημάδια.

Έτσι κάθε θνητός, τραγικά  προβλεπτός, υποκύπτει στην ύλη.

Ιαχές ηδονής, δεν αντέχει κανείς, οι εχθροί μοιάζουν φίλοι.

Οι συσφίξεις μυών με εικόνες θεών, σε ανάκλιντρα σκέλη

μυροφόρες  ροδιές, ακυρώνουν καρδιές, για ιδιώνυμα μέλη.

Επιβάλλουν ρητά, και χτυπούν ορατά, με εμβρύων κρανία

την δροσιά της χαράς, την αφή της πυράς, με απόρων μανία.

Οι δονήσεις ψυχών, με παλμούς προσευχών, αισθητή αρμονία

συντονίζουν ρυθμούς, θετικούς αριθμούς στις ζωής τα πηνία.

O ζευγάς της αυγής, δίνει στίγμα κραυγής, στα εδώλια του πόνου

καμπυλώνει το φώς, ξεπερνά μοναχός, την πλεκτάνη του χρόνου.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

23/2/2016=16=7

Το βιολί βιολάκι…

Στης βιολέτας το μπουρδέλο, τσάρκα με το έτσι θέλω

θες δεν θέλεις φουκαρά, θα την τρως κάθε φορά.

Πουλημένες κυβερνήσεις, ειδικές σε επιδείξεις,

πουτανιές κι άλλα καψόνια, σε μεταξωτά σεντόνια.

Ο μεγάλος νταβατζής, θα σε γδέρνει όσο ζεις,

αλλά κι όταν τελειώσεις, θα σε ακολουθούνε δόσεις.

Τιμημένη η αγροτιά, πήρε για το σεξ πρωτιά,

στήνεται σε διασταυρώσεις, και εκδίδεται με δόσεις.

Είναι σύνηθες μαντάτο, να γυρνούν τα πάνω κάτω,

κι ο γαμιάς ο τιμημένος, να μας βγαίνει γαμημένος.

Άγιοι πάντες και ληστές, κι οπού γύρεις εραστές,

με τα μάτια εικονικά, φλώροι, λούγκρες, δουλικά.   

Κορυφή οι συνδικάλες, οι χειρότερες κουφάλες

μπαισέξουαλ  μινάρες, άρες μάρες κουκουνάρες*,

ταμειακές σε κάθε τμήμα, φέρνει η Βιολέτα χρήμα.

Παντελόνια αν φορείς, κάτσε σκέψου πώς μπορείς

λίγο να τα κατεβάσεις, και την τύχη σου να πιάσεις.

Πότε ο ένας πότε η άλλοι, μου γυρίζουν το κεφάλι

Να χα εργαλείο Λάκη, να τούς έκανα σουβλάκι.

Ο διαβάτης που περνάει, βλέπει ετούτα και ξερνάει,

κι η Βιολέτα όρκο παίρνω, τον βαφτίζει μεθυσμένο.

Θα μπαρκάρω για τον Άρη, μια ζωή κρατώ φανάρι.

Όποιος θέλει ακολουθεί, θέλω την Βιολέτα ορθή.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

19/2/2016=21=3

Ανατολικός μεσημβρινός (σαν φως σε μια ατέλειωτη νύχτα)

Μοναχό, που η πάχνη με λάθη υφαίνει,

σιωπηλό μερδικό, η πατρίδα σαν ξένη.

Ριζικό, ο καμβάς που κεντάει το δήθεν,

θυμικό που ανθίζει εδώθε και εκείθεν.

Στεγανό, με το ρεύμα σε λάθος πεδία

μονωμένο το φώς, σκοτεινή η καρδία.

Ακυβέρνητο νου ιδιαιτέρων κυμάτων,

συμβατό σκηνικό  αλιείας  θυμάτων.

Σκηνικό ειδεχθές, αλλοτρiων κυττάρων

χρονικό για ψυχές, ισοβίων ταρτάρων.

Τεχνητό το ευ ζην, αντιγράφεται λάθρα,

με ριμέικ προφίλ, και ανώμαλα άρθρα.

Γλωσσικό της Βαβέλ, μεταλλάξεις ελίκων 

εκτρωμάτων ροές, σε κανάλια εποίκων

Γνωμικό, κουρελιών ζωγραφίζει σε τοίχους.

με θυσίες αμνών, κι ακατάληπτους στίχους

Μυστικό ιερό, σε σπηλιά του Ταινάρου

η έσχατη σπονδή, για ταξίμι του χάρου,

Χαρακτό οχυρό, του απόδημου χρόνου,

Λελεγία  της Γής, πυραμίδα του Κώνου.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

16/2/2016=18=9

Ωραίος ηρωικός

Διψά για ήρωες ο κόσμος, στα σκοτεινά που ανασαίνει,

έχει ξεχάσει πώς ο νόμος, είναι εκείνο που τον δένει.

Όσες ωδές με αυταπάτες, τόσα τα άγη στους αιώνες,

γιατί οι ήρωες δεν είναι, ανδριάντες και ξερές εικόνες.

Διψά για ήρωες το πλήθος, κι όταν η τύχη δίνει σήμα

γεννά η ανάγκη την νοθεία, που την στολίζει ένα μνήμα

Έχει η αρετή γεράσει, και τα παιδιά της πεινασμένα

φρούδα τροφή η ευκαιρία, σαθρά μετάλλια κερασμένα.

Μες’ την μετρήσιμη αντάρα, ο θάνατος εξιλεώνει

κλέβει από την ζωή τη σμίλη, ελπίδας άγαλμα υψώνει.

Έτσι το νάνο γιγαντώνει, ζητώντας το κενό να θρέψει

και με ηρώων εκμαγεία, τις εντυπώσεις θα μας κλέψει.

Ήρωας είναι ο κανένας, που η κάθε μέρα στεφανώνει

χαρίζοντάς του ένα  άστρο, που την ψυχή αναπτερώνει.

Ανώνυμοι χωρίς φανφάρες, χάρες η λύπες ίδια κάνουν,

ερείσματα των επισήμων, που περιμένουν να πεθάνουν.

Ήρωα μέγιστε σε ξέρω, ας μην σε νοιάζεται κανένας

για χάρη σου λοιπόν στεριώνω, ηρωικά σημάδια πένας.

Εσύ που εσένα τιθασεύεις, κι αναχαιτίζεις κάθε λόξα,

ο κόσμος δεν θα σε τιμήσει, ζητάει εκφυλισμένη  δόξα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

12/2/2016=14=5 

Αρμονία

Μια πεταλούδα στον ιστό μιας αράχνης…

Ένα χέρι, προσεκτικά την ελευθέρωσε..

Η πεταλούδα, κέρδισε την ζωή…

Η αράχνη, δεν έχασε τον ιστό της…

Το χέρι δεν είχε κανένα όφελος…

Είναι η ελευθερία της ζωής…

Είναι ο αγώνας στην ζωή…

Είναι η αγάπη για την ζωή..

Το χέρι μπορεί να το πεις και «θεό».

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

6/2/2016

Εμμονές

Εκλεκτοί κάθε πόρτα, συνέχεια κτυπάμε,

Εκλεκτοί δίχως ψόγο, στου βίου το ρέμα,

Εκλεκτά τα όνειρα μας να ζούμε ζητάμε,

Εκλεκτά και ο χτύπος κυλάει στο αίμα.

Μοναχοί σ ένα τούνελ στενό περπατάμε,

Μοναχοί δίχως μάτια, αυτιά, ούτε πόδια,

Μοναχά τα φτερά μας ηχούν, που πονάμε,

Μοναχά τα δειλά, στην ψυχή μας εφόδια.

Μαλθακοί σαν πηλός σε τροχό κεραμέα,

Μαλθακοί και ο νους η ψυχή και το σώμα,

Μαλθακά ακουμπάνε σε αγγίγματα νέα,

Μαλθακά οι σκοποί ξαναγίνονται χώμα.

Ορατοί οι χρησμοί που μας δένουν μοιραία,

Ορατοί και οι λόγοι, που υφαίνουν το νήμα,

Ορατά τα σημάδια χαράζουν, εικόνα λαθραία,

Ορατά και τα λάθη κριτές, σε μετέωρο βήμα.

Νοσηροί οι νεκροί, που ανοίγουν το δρόμο,

Νοσηροί και οι άλλοι που μένουν στην άκρη,

Νοσηρά και με θράσος  ξεσκίζουν το νόμο,

Νοσηρά δεδομένα γεμάτα ακόμα με δάκρυ.

Εραστές του ονείρου θεού και ανθρώπων,

Εραστές των αρχείων της Γής από έλξη,

Ερρωμένα, στοιχεία ανύπαρκτων τόπων,

Ερρωμένα, οι μνήμες το χθες, και η έξη.

Στωικοί σε σπηλιά με ανήλιαγο αστέρι,

Στωικοί στα σκοτάδια σαν πτώμα σε κύμα,

Στωικά επαιτούμε και τείνουμε χέρι,

Στωικά και το τέλος ζητά κάποιο θύμα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

6/2/2016=17=8

Αυτοαναγέννηση…

Ο πλέον επικίνδυνος φίλος, είναι η Μνήμη...

Αυτή διαμορφώνει τον χαρακτήρα....

Και χαρακτήρας είναι το "εγχάρακτο"...

Μια διαφορά, μεταξύ υπολογιστού, και εγκεφάλου, όσον αφορά την μνήμη...

Στον υπολογιστή αρκεί ένα "Delete", ή ένα "format"...

Στον εγκέφαλο η μνήμη είναι κατεστημένο, και η αμνησία επικίνδυνη...

Η ψυχή επιφέρει την ολική επαναφορά, η καταστρέφοντας ολοσχερώς την ύλη, η κυριαρχώντας στην λογική...

Ποιος όμως έχει ψυχή, να επανέλθει, να ξαναγίνει άγγελος;

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

4/2/2016=15=6

Βοή βοώντος, εν τη Βαβέλ

Τι να πω και με ποιόν να μιλήσω,

στα σπουργίτια αψίδα θα στήσω.

Μοναχά στου βοριά την μανία,

τους αξίζει μια εύφημος μνεία.

Τι να πω, ν΄ ακουστώ στην αρένα,

υψηλά ντεσιμπέλ, και βαρήκοα τρένα.

Βουητό η ζωή, ανιάτων ρεκλάμα,

δεσμευμένη οδός, ανελέητο τάμα.

Τι να πω, η Βαβέλ βασιλεύει στο στόμα,

σαν ηχώ οι κραυγές, ασελγούνε ακόμα.

Πεθαμένοι θεοί με στοιχεία κατόχου,

και νεκροί ποιητές ανωνύμου μετόχου.

Θα μου πεις και θα πω, ότι θέλεις ν΄ακούσεις,

μα θα μείνω βουβός, στο σημείο της κρούσης.

Προβολή μας νουάρ, ραγισμένος καθρέφτης,

μετεώρων σκηνές, στον αέρα σαν κλέφτης.

 ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

23/1/2016=15=6

Καίτη Δροσίνη.... ΗΤΑΝ;

HTAN…. κάποια στιγμή που γνώρισα την Καίτη Δροσίνη…

ΗΤΑΝ… ένα απόγευμα στην αλληλογραφία μου, το δώρο της…

ΗΤΑΝ… το πρώτο έντυπο πνευματικό της παιδί…

Η πρώτη της εκδοτική απόπειρα, με εκδότη την ίδια, ΗΤΑΝ πολύ σημαντική για μένα.

Φίλοι και συνοδοιπόροι στις λέξεις και στην τέχνη όπως έγραφε στην αφιέρωση.

Επειδή το κάρμα μας οδήγησε εκεί, οφείλω να παραδοθώ στην μοίρα…

Άνοιξα λοιπόν τυχαία μια σελίδα, ΗΤΑΝ η  24^η….

Είκοσι δηλαδή Κ Καίτη, και τέσσερα, δηλαδή Δ Δροσίνη…

Πρώτη φράση, που αποστήθισα και έγινε και αγαπημένη μου :

«Είσαι σίγουρη ότι τα κεφάλια τα βάλαμε, με την σωστή σειρά, στα σωστά κουτιά;»
Η αμφισβήτηση, η συνεχής αναζήτηση του τέλειου δια μέσου της αυτοκριτικής, και τής αυτογνωσίας.
Το αεικίνητο φτερούγισμα, του μυαλού, τα σκιρτήματα τής ψυχής, και η πιστή εφαρμογή τους από το σώμα, σε όλες τους τις εκδοχές, είναι το ΗΤΑΝ.

ΗΤΑΝ… αναμενόμενο για μένα, γνωρίζω την γραφή και την ψυχή της,

πολυσχιδής καλλιτέχνης, καθαρός άνθρωπος, μου εμπιστεύεται κείμενα, για τα «Ηλιογυρίσματα»,  διαμαντάκια που κοσμούν το ιστολόγιο.

Το ΗΤΑΝ....Είναι μια καταπληκτική ιστορία, ένα υπέροχο κείμενο που σε κρατά από την πρώτη λέξη μέχρι την τελευταία.

Είναι ένα παιχνίδι με τον χρόνο, πάει και έρχεται,

Είναι πολύπλευρο, συνεκτικό, χωρίς φλυαρίες, με υπέροχες εικόνες.

Δεν είναι υπερβολή, ότι δυσκολεύομαι να γράψω, μήπως θεωρηθώ μη αντικειμενικός.

Είναι αλήθεια όμως ότι δυσκολεύτηκα να βρω κάτι που δεν αγγίζεται μέσα σε αυτές τις εκατόν ενενήντα σελίδες.

Αναμνήσεις, ιστορία, αρχαιολογία, έρωτας, πόλεμος, εναλλαγές, πλοκή, δράση, μυστήριο.... και άλλα χίλια, όλα με αληθινή απόδοση, φυσικά απ ευθείας από την ψυχή.

Με κέρδισε, σαν αναγνώστη… έγινα ξανά ονειροπόλος.

Με γύρισε πίσω σαν άνθρωπο… ένοιωσα ξανά έφηβος.

Αγάπησα τις αλήθειες της πλοκής… πίστεψα ξανά στην αρετή.

Σε ευχαριστώ  καλή μου φίλη, και συνοδοιπόρε

ΚΑΙΤΗ ΔΡΟΣΙΝΗ

Kaitidross55@yahoo.gr

Ο γυμναστής κι ο εξωγήινος…

Καίτη Δροσίνη

Περιμένοντας το πλυντήριο να ολοκληρώσει και χωρίς η τηλεόραση να παρουσιάζει κάτι ενδιαφέρον, χάζευα στο μπαλκόνι μου τρώγοντας ξηρούς καρπούς το απέναντι διαμέρισμα.
Πριν ένα μήνα μετακόμισε νέος γείτονας, γυμναστής κορίτσια με μπράτσα τούμπανο και χωρίς τατουάζ.
Κάθε βράδυ μετά τις επτά αφιερώνει μια ώρα στον διάδρομο γυμναστικής, προς το τέλος ιδρώνει και βγάζει και το φανελάκι, σήμερα άργησε και μου τελειώνουν και οι πασατέμποι…
Χτυπάει το τηλέφωνό μου αλλά δε σηκώνομαι από το κάθισμα με τίποτα…
Βλέπω ότι σκύβει και σχηματίζοντας χιαστί τα χέρια του τραβά προς τα πάνω το φανελάκι…
-Έψιλον!
Τι κάνεις;
Μου έλειψες τρελογήινο πλάσμα!
-Βρε καλώς τον!!!
Επιτέλους κατέβηκες δίμετρε Αρειανέ μου, πόσοι μήνες πάνε αλήθεια… καλά είσαι αναίσθητος τελείως;
Δε σε νοιάζει αν ζω ή πέθανα!!!
Αίσχος σου!
-Έψιλον λυπάμαι αλλά γνωρίζεις πως δεν έχουμε τις δικές σας αισθήσεις, λειτουργούμε διαφορετικά να μη τα αναφέρω πάλι.
-Τι γίνεται;
Σας ανακάλυψαν τα Αμερικανάκια;
Όλο ότι βρίσκονται κοντά και πλησιάζουν και θα σας εντοπίσουν στον πλανήτη και μπλα μπλα…
-Αχ καλή μου γήινη, γεγονός είναι πως ποτέ δε βλέπουμε αυτό που είναι μπροστά μας και πάντοτε γνωρίζουμε τα πάντα για τους άλλους έστω κι αν βρίσκονται πίσω μας.
Σας μεταδίδουν ανοησίες, βλέπεις ακόμη τηλεόραση;
-Όχι βέβαια, μαθαίνω τα news από το φβ αν κι αυτό κατάντησε παρωδία… γράφει ένας αντιγράφουν χίλιοι και όλα γίνονται βαρετά.
Βέβαια ενοχλήθηκα πολύ με έναν τύπο που λανσάρουν για πρωθυπουργό ΘΕΟΣ φυλάξοι!
Κι όχι τίποτα άλλο, όταν το κάνουν πρωθυπουργό οι ίδιοι θα τον βρίζουν… τον άλιεν…
-Α όχι!
Σε παρακαλώ, έγινε χαμός στην φυλή μου εξαιτίας αυτού του ντίλερ, κάπου χαρακτηρίστηκε ως εξωγήινος… δε μου λες;
Έχει καμία σχέση αυτός με εμάς;
Αυτός είναι άγνωστης φυλής.
-Μωρέ και αγνώστου πατρός αλλά δε το λέμε παραπέρα…
-Έψιλον με καλούν και πρέπει να φύγω, σου υπόσχομαι να σε επισκέπτομαι πιο συχνά και σε παρακαλώ, πρέπει να διαδώσεις σε όλους ότι δεν γίνεται να στηριχτούν σε αυτό το πλάσμα, δονείται το σύμπαν τις τελευταίες μέρες!
-Εγώ τα λέω εγώ τα’ ακούω, εδώ τον θεωρούν «πολιτικό Μεσσία»
-Όχι φίλη μου, θα κάνετε λίγη υπομονή και θα εμφανιστεί εκείνος!
-Ποιος καλέ που πας;;;
Εξωγήινε! Γύρνα πίσω!
Αρειανέεε…κοίτα που κατάντησα και δεν έχω μύγδαλα να φωνάξω πιο παραστατικά!
Ποιος θα εμφανιστεί και τι να εννοούσε;!
Θα αρχίσω αρνητική προπαγάνδα για τα ρεζίλια, δε μπορεί κάπου θα ακουστώ κι εγώ, ίσως κάποιος νέος πολιτικός ή καλύτερα επαναστάτης έρθει από το πουθενά… που να χρωματίζεις τώρα έτσι όπως καταντήσαμε ουράνιο τόξο, μας πήραν στο ψιλό και οι εξωγήινοι…
Αχ όχι… έκλεισε τα φώτα κι ο απέναντι, τέλος η γυμναστική γι απόψε.

Καίτη Δροσίνη

Η σκοτεινή όψη του φωτός

Σαν η νύχτα αρχίζει, το λυκόφως ανθίζει,

πανδαισία χρωμάτων, πορφυρές εποχές.

Ο παράδεισος τώρα, σαγηνεύει την ώρα

Βασιλεύει ο κόσμος, κι΄ανατέλλουν ψυχές

Σαν η νύχτα απλώνει, τα βουνά χαμηλώνει

μαχαιρώνει την ύλη, ερμηνεύει χρησμούς

Μεταξένια η πλάση, σε ουδέτερη φάση

αφαιρεί τις διαστάσεις, ημερεύει ο νους.

Σαν η νύχτα γυρνάει, τα αστέρια ξυπνάει

ουρανό δεν προβάλλει, αγνοεί την αιδώ.

Του απείρου ο δρόμος, ένας άυλος κόσμος

αχρηστεύει το χρόνο, καταργεί το εδώ.

Σαν η νύχτα πονάει, το φεγγάρι γεννάει

την λιακάδα της μέρας, σε καθρέφτη θαμπό. 

Οι βουβές ενοχές μας, οι χαμένες ευχές μας

ασημένιες λεπίδες, στων ψυχών τον πομπό.

Σαν η νύχτα πεθαίνει, τούς νεκρούς ανασταίνει

με το φως μας ντυμένοι, στην ζωή της αρχής.

Θαυμαστός όποιος βλέπει, στο σκοτάδι που πέφτει

χωρίς μάτια, και ήλιο, με το φως της ψυχής.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

3/1/2016=13=4

Καλή Ανατολή

Διά ευχών των αρχαίων αχράντων ψυχών,

και μακάρων δαιμόνων ες αεί ευτυχών.

Με την αίγλη αγγέλων, αρρήτων ρητών,

κάθε έτος, αχτίδα χιλιάδων ετών.

Εκ σωμάτων ανδρείων, με εικόνα θεού

και προσώπων ομοίων, με ουσία λαού.

Με την ρώμη ταγμάτων, ωριαίου καιρού

κάθε έτος, παιάνας αρχαίου χορού.

Μετά  γνώσης ανθρώπου, με ουσία θεού,

και ελεύθερο πνεύμα, φωτοστέφανο νου,

με ιδέες του νόμου, και φωτός αγωγή.

Κάθε έτος, χαράζει μια καινούργια αυγή.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

2/1/2016=12=3