Όσο υπάρχουν Άγγελοι…

Όσο αγναντεύω ουρανό, κι όπου με πάει το κύμα

Τόσο θα γράφω θάλασσα, για την αγάπη ποίημα

Με της καρδιάς μου την φτωχή παραδεισένια πένα

Θα στέλνω ένα τριαντάφυλλο νεράιδα μου σε σένα.

Στο πρόσωπο θάλασσας, στου ουρανού τα χείλη

βλέμμα γαλάζιο δροσερό, κλεισμένο σε  κοχύλι

Λευκά φτερά ο πόθος μου, κλειδί του παραδείσου

σαν πεταλούδα σαν φιλί, αγγίζει τη μορφή σου

Αγαλματένια μνήμη μου, κέντημα σε πορφύρα

Τα μεταξένια σου μαλλιά, για φυλαχτό τα πήρα

Όμορφα μάτια τ΄ ουρανού, με θαλασσένιο αέρα

Λεπίδα κοφτερή του νου, του Ήλιου θυγατέρα…

Το πρόσωπο κάθε  καρδιάς, την χάρη καθρεφτίζει,
νοιώθει την φλόγα η ψυχή, της άλλης και δακρύζει.
Κόρη στα μάτια ντύνεται, στα χείλη ο πάγος λιώνει,
κι η μοναξιά στην ζεστασιά, σκορπίζεται σαν σκόνη.

Και με το μπλε της θάλασσας, κι από τον ήλιο χρώμα,

του κύκνου τα λευκά φτερά, για πουπουλένιο στρώμα

Θάχω τα μάτια σου οδηγό, την πύλη θα μου δείξουν

στην αγκαλιά σου την ζεστή,  γλυκά να με τυλίξουν.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

16/6/2014=20=2