Η λήθη

Σπασμένα θραύσματα κρυστάλλων οι μνήμες,

κυνηγιούνται, συναντώνται, συγκρούονται

μέσα στα στενά μονοπάτια των νευρώνων του εγκεφάλου.

Ψάχνουν απεγνωσμένα την μήτρα της λησμονιάς….

Να ενωθούν,

Να βουλιάξουν,

Και να πάρουν το σχήμα της.

Αντιστέκεται αυτή….

Αιμάτινοι πίδακες θλίψης εκτινάσσονται από τα σπλάχνα της,

κλειδωμένα δάκρυα φωλιασμένα στις σχισμένες φωτογραφίες,

σπασμένες φτερούγες λευκών περιστεριών καρφωμένες στο χώμα.

Γροθιές σφιγμένες οι αντοχές της ψυχής,

ορμάνε να ξεδιπλωθούν κραυγάζοντας…

Στην λησμονιά είναι η χαρά…

Κατερίνα Βαλμά