Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Άτιτλο

Έχει ξεκινήσει μια ύπουλη και αδιόρατη προπαγάνδα, που δυστυχώς αναπαραγάγετε ασυνείδητα από όλους μας…
«Εκπαιδεύτηκα να χαίρομαι τη προσμονή απλών καθημερινών πραγμάτων.
Δεν φαντάζεσαι πόσο σημαντικό είναι αυτό.
Πόσο γαληνεύει την ψυχή.»
Αλκυόνη Παπαδάκη.
Η συμπαθέστατη λογοτέχνης, γράφει σωστά.
Πόσοι όμως στέκονται στο «Εκπαιδεύτηκα»..
Αυτό είναι η ουσία, το πρώτιστο, «Μας εκπαίδευσαν» θα ερμήνευα..
Ποιους συμφέρει να χαιρόμαστε τα μικρά τα καθημερινά…
Γιατί ξεχάσαμε ότι άνθρωπος είναι ο Άνω θρώσκων, σύμφωνα με την ετυμολογία της λέξεως.
Καθημερινά ο ένας παροτρύνει τον άλλο, να ζήσουμε στιγμές, και ότι η ζωή, η ευτυχία είναι στιγμές…
Η ζωή είναι μια τούρτα, και οι στιγμές είναι τα κερασάκια φίλοι μου…
Η ζωή είναι ένα αγγούρι και οι στιγμές είναι τα ζόρια που έχει…
Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος…
Σίγουρα όμως δεν είναι στιγμές….
Και σιγουρότατα για να εξελιχθούμε δεν πρέπει να αρκούμεθα στα μικρά και τα καθημερινά…  αυτά αν δεν ας κρατάνε στάσιμους μας πάνε πίσω.
Δεν εκπλήσσομαι με ότι συμβαίνει, όταν κοιτάει κάποιος χαμηλά, δεν βλέπει τον ουρανό και τον Ήλιο…
Όταν περπατά σκυφτός δεν ενεργοποιείται το ηλιακό πλέγμα…
Όταν χαίρεται με το «περιμένω» είναι σκλάβος…
Η ελπίδα δεν πεθαίνει τελευταία, πρέπει να πεθάνει πρώτη για να αλλάξει η σελίδα…
Τα κεφάλια μέσα λέει το σύστημα….
Και επιτρέπει να ζούμε στιγμές…
Θα επιτρέψει να φανταζόμαστε στιγμές…
Και μετά θα καταργήσει το διάλειμμα….
Βορά οι Βροτοί…. προς βρώσιν μόνο…
Όχι άνθρωποι, με την τάση του άνωθεν και της εξέλιξης…
Το ταξίδι μας είναι υπερούσιο, περιέχει τα πάντα, καλά και κακά, όμορφα και άσχημα, χαρά και λύπη, ευτυχία και πόνο, μικρά και μεγάλα, στιγμές και αιωνιότητα…
Το θαύμα της δημιουργίας, της γέννησης…
Περιέχει τον σπόρο της πρωτοβουλίας, της παρέμβασης στον «ρουν των γινομένων»
Γίναμε όχι μόνο κατ, εικόνα, υπέροχο αυτό…..
Αλλά και καθ’ ομοίωσιν, θεϊκό αυτό…
Κοιτάζω πίσω, μια σειρά από σβησμένα κεριά…. όχι τα σβησμένα κεριά του Καζαντζάκη…
όχι στα χρόνια που πέρασαν….
Τα σβησμένα κεριά της ακύρωσης του ανθρώπου…
Τα σβησμένα κεριά της τραβεστί ζωής…
Τα σβησμένα κεριά της Ανεξαρτησίας της Ελευθερίας της Δημοκρατίας της Αγάπης της… της …της.. της….  Της Ανθρώπινης υπόστασης!
Κοιτάζω και μπροστά, θαύμα…. Θαύμα τραγικό…. και εκεί  σβησμένα κεριά….
Όχι δεν έσβησαν……. δεν θα ανάψουν ποτέ….
Δεν είναι απαισιοδοξία, μην βιάζεσαι…. Είναι αλήθεια φυσικός νόμος…
Ανάλογα με την δράση, διαμορφώνεται και η αντίδραση…
Όταν βραχεί και το τελευταίο σπίρτο, δεν θα υπάρχει τρόπος για την αφή των κεριών…
Δεν θα υπάρχει τρόπος;
Όταν…… Τετέλεσται;
Η υγρασία προϋποθέτει βροχή, ίσως και καταιγίδα, με λίγους ή πολλούς κεραυνούς…
…και θα ανάψουν τα κεριά….

Ότι ορθώνεται εμπρός μου,
Είναι εμπόδιο και εχθρός μου
Κι αν γκρεμίζει το ναό μου
Θα χω κτίσει τον θεό μου!

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
21/7/2014=17=8

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ηλιοσχολιασμοί