Αλλάζει ο τόπος τον ορίζοντα… σβήνει τον χρόνο.

Το κομμάτι του ταξιδιού, το ορισμένο, με τις πέτρες που έριχνε πίσω της η Πύρα, για να γεννιούνται άνθρωποι, έρημο πια το περπατώ!

Στων Βρυσσεών το δήμο, εκεί που η τοξεύτρα Άρτεμις, με τους γυμνούς μηρούς, ελάφια κυνηγούσε.

Και να ευωδιαστός ο χείμαρρος, με πλημμυρίζει αναμνήσεις...
Η μαγεμένη πόλη η παλιά, η ερωμένη του ήλιου, η αρχαία..
στα δακρυσμένα της, τα  ερωτικά παιχνίδια με το ήλιο..
εκείνες τις στιγμές που την αφήνει....

για να την συναντήσει πάλι την Ανατολή....
Αλλιώτικος αυτός ο έρωτας ημερωμένος, στο ηλιοβασίλεμα κοιμάται η πεθαίνει...

Αλλά ξυπνά και ανασταίνεται με την Ανατολή...
Αγνός καθαρός φωτεινός....

Τόση αγάπη,..

Στου Τάλετον την κορυφή αγνάντι, με τ’ άλογα του Φοίβου αδάμαστα να χρεμετίζουν.

Και να αέρας ζωντανός, πηγή ζωής και ανάσας τιμωρία, σιρόκος, τραμουντάνα, η πουνέντες

το πατρικό μου, αρμενίζει στα πανιά του, με του πελάγου τον αφρό, με μανιασμένο κύμα…

Μάννα, μανία, μουδιασμένη ανατριχίλα.
Δεν έχει γράμματά εκεί να γράψω, με συλλαβές Πελασγικές μονάχα...
Μα οι συλλαβές δεν γράφονται, ψελλίζονται, θροΐζονται, σωπαίνουν…

Και σαν κελάηδισμα, δονούν τα χείλη,

Σαν τα φιλιά, που τρέμουν, καθώς του πόθου το θανατηφόρο αγκάλιασμα εξαϋλώνει..    

Και σαν κελάρυσμα σκοτώνουν,

σαν τις σταγόνες της δροσιάς, που χύνει ο Έρωτας, εκείνη την στιγμή που δεν υπάρχεις.
Κι άλλοι ακούν, το ψέλλισμα, το θρόισμα και την σιωπή….. οι αλαφροίσκιωτοι....
κι άλλοι σαρκάζουν... οι βαρυισκιωμένοι..
Μισοί-μισοί, κι αυτοί σαν το ταξίδι, σαν την ζωή, σαν τους ανθρώπους σαν τα πάντα...
Μπορεί και μάλλον έτσι είναι, σε αυτόν τον κόσμο μοναχά, να είναι τα μισά Ολόκληρα,

για να χει αιτία η μοναξιά να περισσεύει.

Εκεί λοιπόν, που το νερό ασταμάτητα δροσίζει και ξεπλένει, μ΄ άνεμου ανασαιμιές λεβάντες... 
Εκεί που δεν μιλάς, δεν βλέπεις, δεν ακούς,
Εκεί που δεν μυρίζεις, ούτε αγγίζεις, μόνο νοιώθεις!
Και με το νοιώσιμο, ορόσημο σελίδα στο βιβλίο, γράφει η αύρα που δεν σβήνει στον αιώνα...
Εκεί περπάτησα...

και το βιβλίο μου, σε σκοτεινή σπηλιά έχω κρυμμένο!
Για να το βρει μόνο η θεά, και στις σελίδες του να τυλιχτεί, η να το σκίσει!

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

30/7/2014=17=8