Υπάρχει..

Υπάρχει μια στιγμή, εκεί μέσα στην νύχτα…

Όταν φτάνει, και χαμηλώνουν τα φώτα, ανοίγει ο δρόμος για τον παράδεισο..

Υπάρχει ένας τόπος, εκεί μέσα στην θάλασσα…

Όταν φουσκώνει και πέφτει αέρας, ανοίγει της ψυχής μια χαραμάδα…

Υπάρχει ένα γεράνι, εκεί σε μια ξερολιθιά…

Όταν ανθίζει μαραίνεται η λύπη, και λάμπει το χαμόγελο του Ήλιου..

Υπάρχει ένας κόκκος άμμου, εκεί στην μαγεμένη Ασίνη…

Όταν τον χαϊδεύει το κύμα, γίνεται πεταλούδα και λούζεται στον αφρό…

Υπάρχει ένα αίσθημα, και το φωτίζει ο σταυρός του νότου…

Μα τον δρόμο για τον παράδεισο δεν βρίσκω…

Στης ψυχής την χαραμάδα δεν χωράω…

Το χαμόγελο του Ήλιου ξεραίνει τα χείλη μου..

Ο κόκκος της άμμου, θηλεία στον λαιμό μου…

Το αίσθημα μόνο ανάβει τα φωτά του δρόμου,

Φαρδαίνει την χαραμάδα, και φαράγγι την κάνει…

Του Ήλιου το γέλιο ζεστά φυλακίζει,

Λεβάντα ευωδιάζει το άοσμο κύμα..

Το αίσθημα μόνο κρατά αναμμένο του νότου το αστέρι….

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

29/7/2014=25=7