Είδα μια πόρτα ανοιγμένη στον ουρανό.

Πέτα ψυχή μου ανάλαφρη  στις θάλασσες του νότου

Λούσου στης Στύγας το νερό, και πέρνα τον Καιάδα

Μπήξε το δόρυ σου Αθηνά, στα σωθικά του πρώτου

Να τρέξει αίμα και νερό, Μάνη θα πει Μαινάδα.

Τα χρυσαφένια σου μαλλιά, ανάθημα στον Αδη

Τα μάτια σου επιτάφιος, στολίζουν τις  μπιγκόνιες

Κυλίσου στις ξερολιθιές, έρωτας, πόθος, χάδι.

Και γεννοβόλα, αδιάκοπα, χίλιες ψυχές αιώνιες.

Ας γονατίσουν τα βουνά, ας σβήσει το φεγγάρι

Κι ας πέσουν τόσοι κεραυνοί, να γίνει η νύχτα μέρα

Να λάμψει ο έρωτας, θεός της θάλασσας καμάρι

Αραχνοκέντητη  θεά,  Μάννα και θυγατέρα.

Ντύσου φτερά αητόπουλου, πέτα ίσια στις Πύλες

Ζώσε της δάφνης τα κλαδιά, μεταξωτή μανία

Στην λιονταρίσια σου μορφή, φόρα τις Θερμοπύλες

Γίνε αέρας, γη, φωτιά, έσχατη, πρώτη, ΜΙΑ.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

23/3/2013