Και μετά ήρθε και
κατέλαβε τα πάντα ο μαγικός θεός, η ουσία της ύπαρξης, η γενεσιουργός αιτία,
το λιμανάκι της ψυχής, αλλά και η
φουρτουνιασμένη θάλασσα…ο Έρωτας.
Δημιούργησε τα πάντα
με αρμονία και τους έδωσε σκοπό και αξία στη Ζωή, έβαλε τον Θεό,
στο αρσενικό και στο θηλυκό.
Φούντωσε την φλόγα,
πολύ πριν από τον Προμηθέα σε θεούς και ανθρώπους.
Τόξευσε με τα βέλη
του, Εκείνον και Εκείνη και τους άνοιξε την πύλη για τα άστρα με
σαλπίσματα αγγέλλων και ροδοπέταλα.
Εκείνος αιθέριος
ουράνιος τυλιγμένος από τα πέπλα του έρωτα…
Εκείνη απαλή ευαίσθητη
προσγειωμένη, με πάθος για το άνωθεν…
Συναντήθηκαν στο χάος
στο πουθενά, ήταν μια μαγεία ήταν ολόκληρο το σύμπαν.
Εκείνος με την ψυχή
του οδηγό την διάλεξε, και σκορπίζοντας τα σύννεφα, έβαλε πλώρη για το βουνό
του έρωτα.
Εκείνη αφουγκράσθηκε
την ψυχή της, μύρισε τα ροδοπέταλα στον αέρα, και κίνησε για το σημείο της
ένωσης…το μαγικό βουνό της Αφροδίτης της Μιγωνίτιδας.
Ο δρόμος δύσκολος και
για τους δύο…έπρεπε να ξεπεράσουν τα εμπόδια.
Εκείνος τα πυκνά
σύννεφα, τις καταιγίδες την παγωνιά στο στερέωμα, τα σκοτάδια στα σύνορα της
μέρας και της νύχτας.
Εκείνη την
καθημερινότητα, την ανάγκη, τα κρυμμένα ερωτηματικά της ψυχής, για τα ανθρώπινα, τα μικρά.
Εκείνος θα έφτανε
πρώτος στο μαγικό βουνό, θα άπλωνε την νεφέλη, θα έστρωνε τα ροδοπέταλα, θα
ζέσταινε τον αέρα.
Όταν θα έφτανε Εκείνη
όλα θα την περίμεναν, θα την τύλιγε η νεφέλη, θα την αγκάλιαζαν τα ροδοπέταλα,
θα την ζέσταινε ο αέρας.
Εκείνος κρατώντας της
το χέρι θα της χάιδευε τα μαλλιά και θα της ψιθύριζε με φωνή γεμάτη από ερώτα….
«ψυχούλα μου».
Εκείνη με τα μάτια
γεμάτα φλόγα, θα τον σκέπαζε, τυλίγοντας τα αιθέρια μπράτσα της, γύρω από τον
λαιμό του.
Η απόλυτη ένωση, οι
ψυχές, έγιναν Ψυχή, τα σώματα, Σώμα, το αίμα ζεστάθηκε, και
ανακατεύτηκε…..αδελφοποιήθηκαν.
Τα αστέρια
τρεμόπαιζαν, για να φωτίσουν το θαύμα.
Οι άγγελοι έπαιζαν
ουράνιες μουσικές, να σκεπάσουν τους αναστεναγμούς της ηδονής.
Τα ροδοπέταλα τύλιγαν
το ερωτικό σύμπλεγμα.
Ο αέρας δρόσιζε το
φλογισμένο σώμα, και ρουφούσε την ζεστή ανάσα…την ίδια την ψυχή, όπως ο θάνατος.
Η Νεφέλη γιγαντώθηκε,
για να τους προφυλάξει από την υλη.
Τύλιξε το μαγικό
βουνό, και το ανέβασε ψηλά…το μετουσίωσε σε φαντασία.
Κανείς τους…δεν το
βρήκε....
Δεν συναντήθηκαν
ποτέ…και όμως έζησαν τον μεγαλύτερο έρωτα που μπορεί να γευτεί θνητός.
Αναρωτιέμαι υπάρχει
ανεκπλήρωτος έρωτας?
Μπορεί να απαντήσει
κάποιος με σιγουριά?
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
28/3/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ηλιοσχολιασμοί