Εκεί στ΄ απάτητα βουνά,
εκεί που ο ουρανός είναι κοντύτερα,
και η ψυχή ψηλότερα.
Εκεί στους βράχους,
που λαμποκοπάνε πάντα,
με την σκληρή γυαλάδα τις ψυχές χορταίνουν φως.
Εκεί, που την νύχτα σαν λείπει ο Ήλιος,
μας αχνοφέγγει η Σελήνη,
η Πασιφάη, η Άρτεμις, η Μήνις…
τα χίλια ονόματα που ορίζουν τη ΑΓΑΠΗ.
Λαχτάρα
γλυκόπικρη,
τρέμουλο των
χειλιών,
να έρθει στα
όνειρα μας,
για νάναι το
ξημέρωμα γεμάτο,
ουράνιες μουσικές
και φως…
ΑΝΑΤΟΛΗ… ζωή μου
πέρα απ την Ζωή.
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
23/11/2012
Η ψυχή αποκτά συνείδηση όταν εναρμονιστεί με τον αρχέτυπο Νου.
ΑπάντησηΔιαγραφή....και γίνεται Ψυχονούς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ψυχή με την αθάνατη φύση της μπορεί από μόνη της vα αντιπροσωπεύει ολόκληρη την ανθρώπινη προσωπικότητα, που είναι υπεύθυνη για κάθε πράξη που έκανε στη Γη. Αγάπη και Ανατολή! Πολύ όμορφο το ποίημά σου.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ!!
Διαγραφή