Αχ… αυτή η θάλασσα!

Θα είμαι μελαγχολικός τις ώρες που κοιμάσαι

Καθώς ο φίλος και εραστής αγέρας σε αφήνει

Θα νοιώθω την ανάσα σου τις ώρες που θυμάσαι

Αχ…τούτη η κρύα θάλασσα, θα βρει ποτέ γαλήνη;

Χλωμό φεγγάρι δικαστής, πνοή τρικυμισμένη  

Διόρισε χρόνο δήμιο, την νύχτα να σκοτώσει

Γίναν τα αστέρια μάρτυρες, αυτόχειρες ταγμένοι

Αχ…τέτοια θάλασσα γλυκεία, τι κρίμα να ματώσει!

Σε πέτρες χιλιοπάτητες, σε πλάκες σκουριασμένες

Δόθηκε σύνθημα κρυφό, να σκοτεινιάσει η μέρα

Θλιμμένες οι Παρασκευές, πάντα συννεφιασμένες

Αχ…τόση θάλασσα ζεστή, τσακίστηκε στην ξέρα!

Η προκυμαία δάκρυσε, μαράζωσε ο μόλος

Γονάτισε στο πέταγμα, του κλασικού η χάρη

Έσπασε ράγισε στα δύο, του ουρανού ο θόλος

Αχ…μάννα θάλασσα εσύ, του Ήλιου κεχριμπάρι.

Μα σαν ξυπνήσεις όνειρο, της άνοιξης ψυχούλα

Όταν ανοίξει το όστρακο και λάμψει το πετράδι

Θ΄ αναστηθούν οι άγγελοι, σε σταλαχτή δροσούλα.

Αχ…θάλασσα, μ αγκάλιασες, και νίκησες τον Άδη!

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

12/1/2013