Η βεντέτα της Πηνελόπης

Γυρίζω πίσω στα παλιά στις θάλασσες του νότου

Κρατώ λουλούδι στην καρδιά, την μοίρα του ασώτου

Και τραγουδώ σε ένα σκοπό χωρίς ψύχη και κλάμα…

Γράφω στο κύμα προσευχές γυρεύω ένα θαύμα

Ένα παλιό ζεϊμπέκικο,

Στης μοίρας το κατόπι

Του Οδυσσέα γυρισμό

Χορεύει  η Πηνελόπη.

Ταξιδεμένο μου σκαρί, ζωή μου που αρμενίζεις,

δέσε με νότες στεριανές, τις ρίμες σαν δακρύζεις.

Σφυροκοπούν  τα κύματα, στου αέρα το φιρμάνι

τσακίζονται οι  προσευχές, για απάνεμο λιμάνι.

Ένα παλιό ζεϊμπέκικο

Σφαλίστηκε στ΄ αμπάρια.

η άγκυρα του ασήκωτη

το πλήρωμα κουφάρια

Οι μέρες καίνε την ψυχή, οι νύχτες την βουλιάζουν

Του έρωτα οι πειρατές κλέψαμε την λαχτάρα

Σε κάθε τους φτερούγισμα, δυο γλαροί μόνοι κράζουν

Γυρεύοντας τον  γδικιωμό, που σβήνει την κατάρα. 

Μ’ ένα παλιό ζεϊμπέκικο

Χωρίς πολλές κουβέντες

Στης θάλασσας την αγκαλιά

Ματώνουν οι λεβέντες

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

12/11/2012